Cancer

1

~Chelsea's pov~
Ik word wakker van het gekrijs van mijn zusje. Mijn lieve, geweldige zusje.
Maandag, again.

Met tegenzin stap ik uit mijn bed en doe ik mijn dagelijkse routine wat bestaat uit, mee krijsen met mijn favoriete afspeellijst, douchen, eten. De rest van het huis word zoals normaal wakker van mij.
Ik ben duizelig maar ik probeer het te negeren.

'Chelsea?' Ik draai me om. Charlotte staat in de deuropening.
'Ik wil niet naar school' piept ze. Ze is net vier geworden en dit word haar eerste schooldag. Ik kijk haar medelevend aan als ik naar haar toe loop.
'Het word vast heel leuk' zeg ik, 'zal ik je haren vlechten?' Haar gezicht schiet omhoog en ze knikt hard van ja. Ik glimlach.

Na een tijdje heb ik ook mijn eigen haren achterover gevlochten.
'Ik moet naar school prinses.' Ik geef haar een zoen op haar voorhoofd. Dan ga ik.

Ik zet mijn fiets in de fietsenstalling. Ik ben buitenadem en word steeds duizeliger. Zo slecht is mijn conditie nou ook weer niet..
Als ik binnen kom zie ik alleen Noa zitten. Ik kijk haar vragend aan.
'We hadden eerste uur uitval' zegt ze chagrijnig. Okay, het word dus zo'n dag. Met tegenzin ga ik naast haar zitten.
'Hoe gaat het?' Vraag ik om aardig te doen. Ze kijkt me boos aan. Jezus.
Ik probeer zoveel voor ze te doen en wat krijg ik terug?

Ik doe mijn oortjes in en kruip in mijn eigen wereldje.
'Chelsea' hoor ik een mislukte piepstem zeggen. Ik draai me met een ruk om.
'Anne' zeg ik met dezelfde mislukte piepstem. We lachen en ik vlieg rond haar nek.
Ze is een idioot. Een vreselijke idioot. En daarom hou ik van haar. Buiten dat, ze is mijn enige vriendin op school.

De bel gaat, we lopen naar de les. Als ik er ben geeft ze me een knuffel, 'sterkte' zegt ze. Ik glimlach, 'dank je'. Ik loop naar mijn plaats, naast Lola. Hijgend ga ik naast haar zitten.
'Wat heb jij nou?' Lacht ze. Wist ik dat maar. Ik lach mislukt, 'geen idee' zeg ik.
Dean komt binnen lopen. Mijn beste vriend. Raar dat een van de populairste jongen wél mijn vriend wilt zijn. Ook al ken ik hem al sinds mijn zesde, het blijft een vraag. Hij is in de loop van de jaren meer als een vriend voor me geworden. Of hij dat ook voor mij voelt weet ik niet. Waarschijnlijk niet, ik bedoel, kijk naar me. Alleen al om het feit dat ik maar 1 echte vriendin heb hier, lopen de jongens voor me weg.
'Je bent aan het staren schat' zegt Lola zacht. Ik voel dat ik rood word en kijk snel weg.

De les begint. Correctie, de saaiste les begint. Ik probeer mijn gedachte erbij te houden maar het lukt me echt niet. Ik kruip in mijn eigen wereldje, waar alles beter is.
'CHELSEA' roept de docent. Ik schrik me dood. 'Wat is het antwoord?' Vraagt hij ongeduldig. De klas kijkt me aan, ik word rood. Ik kijk wanhopig naar Lola. Help me alsjeblieft. '365' fluistert ze.
'365..' Zeg ik zacht.
'Hehe, was dat nou zo moeilijk' zegt hij terwijl hij het antwoord op het bord schrijft. Ik hoor gefluister en gelach, 'sukkel' zegt Sophie. Ik krimp ineen. En dan gaat eindelijk de bel. Ik pak mijn tas snel in en wil de naar de deur lopen maar zodra ik opsta word ik duizelig, heel duizelig. Ik probeer normaal te doen en loop naar de deur. 'Gaat het wel? Je bent een beetje wit' Zegt Dean lachend. De woorden dringen niet tot me door.
'Inderdaad' zeg ik zwak. Wat de hel gebeurt er? Hij kijkt me vragend aan.
'Is er iets?' Vraagt hij. Dan word alles zwart.

HEEYY!!
Dit was mijn eerste deel alweer🙊
Ik hoop dat jullie het tot nu toe leuk vinden,
En dat jullie verder gaan lezen.
Xoxo