Cancer

7

~Chelsea's point of view~
'BLIEP BLIEP BLIEP' godverdomme kut wekker. Wacht wat? Wat zit ik nu weer te denken? Ik mag vandaag weer naar school. I don't know waarom ik school zo heb gemist, ik ben altijd alleen. Ik trek mijn kast open. Nog steeds veel te veel kleren. Ik pak wat en doe een spijkerbroek-blauwe muts op. Dan ren ik naar beneden. 'Fuck' hijg ik zacht. 'Ik kan zelfs niet meer fatsoenlijk de trap aflopen' hijg ik nog steeds zacht. Ik loop verder en drink wat.
Deaaan: Hoe gaat het met je?
Ik grijns.
You: top man, ik kan alleen nii meer fatsoenlijk een trap aflopen. Wtf.
Deaaan: Oh dat is kut, kom je nog wel naar school?
You: natuurlijk kom ik! Wat denk jij dan? ;)
Ik pak mijn tas en doe er wat random boeken in. 'Chels zal ik je naar school brengen?' Hoor ik mijn vader zeggen. Ik denk even na. 'Ja is goed'. We lopen naar de auto. 'Heb je er zin in?' Vraagt mijn vader. 'Jaaaa!' Zeg ik. Hij lacht. Als we er bijna zijn begin ik wat zenuwachtig te worden. 'Doe je slang om' zegt mijn vader. Ik zucht. 'Moet dat nou?' Zeg ik zeurend. Hij knikt. Dat is het enige wat hij doet, knikken. Ik doe hem om en leg het uiteinde van dat kut ding in mijn rugzakje, ik besluit om mijn boeken in de auto te laten, ik kijk wel met iemand mee. 'Zal ik mee lopen?' Vraagt mijn vader. Ik schud van nee. Ik geef hem een kus en stap de auto uit. Rustig aan Chels, laat ze maar kijken denk ik. Er staan wat jongens buiten die me gelijk aankijken. Fuck you, denk ik als ik Louis zie staan. Die gast denkt echt dat hij alles is, ik heb hem echt nooit gemogen. Hij had me een keer geprobeerd te zoenen (dat doet hij bij alle meisjes... de player) ik gaf hem een trap en daarna is hij alleen nog maar bezig geweest met mij, pesten. Ik loop kijkend naar mijn voeten voorbij als ik wat gefluister hoor. Jezus man ik ben nog niet eens binnen en het begint nu al. Laat niet je gevoel zien. Ik loop zo rustig mogelijk door. Mijn vrienden zitten natuurlijk in de aula, daar ga ik mooi niet heen. Ik ga zitten in de gang, alleen. Ik doe mijn oortjes in en ga muziek luisteren. Dan komt Louis binnen met zijn vriendjes. 'EWA CHELSEA' zegt hij overdreven vrolijk. Godverdomme. Ik kijk naar mijn mobiel en doe alsof ik hem niet hoor. Ik weet wat er nu gaat komen. Ik stuur snel een berichtje naar Dean, help me, Louis. Dan Hij trekt mijn oortje uit. 'BEN JE DOOF OFZO?!' schreeuwt hij. Ik kijk hem aan met mijn "flikker op en praat niet tegen me''-blik. Hij krijgt een grijns op zijn hoofd. Ik zie Dean aankomen, samen met Roy en Lukas. Ik sta op zodat ik naar ze toe kan lopen. Dan duwt Louis me en val ik op de grond. 'Louis flikker op en zoek een leven' hoor ik Roy zeggen. Dean komt naar me toe. 'Gaat het?' Vraagt hij. Ik knik. Hij helpt me omhoog. 'Dank je' zeg ik. Hij glimlacht. De bel gaat. 'Ik moet nog even naar de conciërge' zeg ik. Hij knikt. 'Tot zo'. Ik loop naar de conciërge. 'Hallo' zeg ik verlegen. 'Heey Chelsea! Hoe gaat het met je?' Vraagt hij. 'Goed, mijn ouders zeiden dat ik eerst naar u toe moest' zeg ik. 'Klopt, als het niet gaat of je voelt je niet zo lekker mag je gewoon naar huis' zegt hij. 'Oke, dan ga ik maar eens naar de les' zeg ik. 'Veel succes' zegt hij. Ik loop door de gangen voorbij de lokalen, dan zie ik mijn klas zitten. Ik trek voorzichtig de deur open, iedereen kijkt me aan. Ik loop voorzichtig door. 'Heey Chelsea!' Zegt de docent. Ik glimlach. 'Jongens ga even verder met de oefening'. Dan richt ze zich op mij. 'Nog niet iedereen in de klas weet het, zal ik het vertellen of wil je het zelf doen?' Zegt ze. 'Ik wil jet zelf doen' zeg ik. Ze glimlacht en wrijft even over mijn schouder. 'Jongens leg jullie spullen even neer, Chelsea wilt iets vertellen' zegt ze tegen de klas. Ik voel dat ik rood word op het moment dat iedereen me aankijkt. Ik glimlach en ga zitten op een stoel.

~Dean's point of view~
'Nou, ik heb kanker. Maar dat zagen jullie denk ik al.' Begint ze. Ik grijns. Hoe krijgt ze dat toch voor elkaar? Ze is zo vreselijk ziek en nog steeds zo positief. 'Hebben jullie vragen?' Gaat ze verder. Typisch Chelsea. Er gaat gelijk een vinger omhoog. 'Waar heb je kanker?' Vraagt een meisje. 'In mijn longen is het ontdekt, maar daar zit niet de tumor' antwoord ze. 'Ben je bang om dood te gaan?' Vraagt iemand anders. 'Wat?' Zegt ze lachend. 'Ik ga niet dood hoor, ik ben gewoon even ziek, dat gaat weer wel over'. Jup, zo vreselijk positief. 'Hoe kan je dat denken? Super veel mensen gaan dood aan die ziekte waarom zou jij niet dood gaan?' Zegt Sophie. Die kut bitch, ze is altijd bezig tegen Chelsea. 'Uh, wat?' Zegt Chelsea met een fake lach. 'Doe effe normaal man' zeg ik. 'Sophie ga maar een verwijdering halen' zegt de docent. 'Waarom? Je mocht toch vragen stellen? Ik vind een normale vraag hoor. Ze moet weten dat ze niet speciaal is en dat zij hier ook gewoon dood aan kan gaan' zegt ze keihard. Ik sta op. Loop naar haar toe. En grijp haar T-shirt vast. 'Je gaat nu je fucking bek houden en een beetje respect tonen, of moet ik je fucking bek dicht sláán?' Zeg ik tegen haar. Ze kijkt me aan en slikt. Chelsea rent de klas uit. 'ALLEBEI ERUIT' gilt de docent. Ik pak mijn tas en loop rustig het lokaal uit. Ik loop de gangen door terwijl ik stiekem kijk of Chelsea er is. Dan hoor ik iemand snikken.