9

350 10 2
                                    

~Chelsea's point of view~
Femke en ik lopen rustig naar de auto. 'Ik had nooit naar Charlotte moeten luisteren' zeur ik. 'Shut up, je ziet er super leuk uit en dat vinden die gasten vast ook' zegt ze. 'Het is veel te overdreven' zeg ik. Ze draait zich naar me toe. 'Er zijn mensen die zulke dingen aandoen naar school dát is overdreven. Als je nu je kop niet houd dan trek ik dat ding van je lijf, dan heb je het recht om te zeuren' zegt ze. We schieten in de lach. We trekken de deur open. 'Heey jongens!' Zegt Femke en we stappen in de auto. 'Hallo!' Zegt Roy gelijk. 'Jullie zien er uh, leuk uit' zegt Lukas terwijl hij naar Dean kijkt en schiet gelijk in de lach. Dean slaat hem. Zie je wel, het is veel te overdreven. Het is verschrikkelijk wat ik aan heb.
You: Heeyy! We zitten in de auto.. Ze beginnen nu al sarcastisch te doen :'(
Sannuhhhh: doe nou eens niet zo onzeker, je bent bloedmooi. Wat hun vinden is hun probleem daar moet je gewoon boven staan x
We komen aan. Onzeker stap ik uit de auto. 'Is er iets?' Vraagt Dean. 'Neh niet echt. Behalve dat ik nooit meer naar mijn zusje ga luisteren omdat ik er belachelijk uitzie' zeg ik. Hij grinnikt. Zie je wel. 'Waarom lach je?' Zeg ik. 'Omdat je veel te onzeker doe. Je ziet er geweldig uit'. Ik voel dat ik rood word en kijk snel naar beneden. We lopen naar binnen. 'Naar welke film gaan we ook alweer?' Vraagt Femke. 'Ik heb geen flauw idee hoe die heette, maar het was een horrorfilm' zegt Roy. 'Awesome' zegt Femke. 'Ik zou niet naast Roy gaan zitten. Als hij schrikt pist hij in zijn broek' zegt Lukas. 'Toen was ik fucking vier jaar oke! Ik kan er niks aan doen dat die hond mij ineens omver liep!' Zegt Roy. 'Nee maar je kan er wel iets aan doen dat je op me viel en in je broek piste OVER MIJ' zegt Lukas. Terwijl hun nog even door gaan zoeken wij een plekje. Ik ga naast Dean en Femke zitten. Na het eerste enge stukje besluit ik maar gewoon om op iets anders te focussen. Ik kijk naar de hand van Dean. Langzaam schijven ze naar elkaar toe. Tot we elkaars handen vast hebben. Dan is het pauze. 'Ik ga eten halen' zegt Lukas. 'Als jullie iets willen moet je er zelf maar omgaan'. We lopen met zijn alle naar het restaurantje op Roy na, die moet onze stoelen bezet houden. RING, RING, RING, RING. Ik kijk op mijn telefoon. 'Het is Jelle' zeg ik zacht. 'Heey!' Zeg ik vrolijk. 'Chels..' Zegt hij met een trillende stem. 'Jelle? Heb je gehuild? Is er iets?' Vraag ik. 'Chels, ik ga dood' zegt hij. Bam. Alsof ik een klap in mijn gezicht krijg. 'W-wat? Dat is een grapje toch?' 'Chels. Het zit overal. Ze gaan stoppen met de chemo's' zegt hij. Een traan glijdt over mijn wang. Dean kijkt me bezorgd aan. 'Hoelang heb je nog?' Vraag ik met een trillende stem. 'Weet ik niet' ik hoor dat hij huilt. Ik sluit mijn ogen terwijl de tranen over mijn wangen stromen. 'Ik kom er nu aan' zeg ik. Ik hang op, en kijk Dean recht in de ogen aan. Zonder dat ik iets hoef te zeggen weet hij wat er aan de hand is en hij zucht diep. 'Ik ga met je mee' zegt hij terwijl hij me in een knuffel trekt. 'We gaan' zegt hij tegen de rest. 'Ik leg het later uit'. We lopen weg. Het lijkt eeuwen te duren maar we komen eindelijk aan in het ziekenhuis. We lopen de gangen door gaan in de liften en komen aan bij onze kamer. Ik sta in de deuropening. 'Ik wacht buiten wel' zegt Dean. Ik knik. Jelle ligt daar, lijkwit, mager, en dikke wallen onder zijn ogen. 'Jelle' zeg ik schor. Hij draait zich om. Ik loop naar hem toe en laat me vallen tegen zijn borst terwijl ik mijn armen om hem heen sla. Gelijk begin ik weer te huilen. Jelle slaat zijn armen langzaam om mijn rug. Hij is te zwak om me echt vast te houden. 'Ik wil je niet kwijt' huil ik. 'Je hebt geen keus' zegt hij zwak, te zwak. 'Jelle, hierna mag je geen bezoek meer. Alleen je ouders kunnen nog komen' zegt een zuster. Ik voel hem knikken. Ik laat hem los. 'Chels, je moet beloven dat je doorvecht ook als ik er niet meer ben' zegt hij. Ik knik. 'Beloof het'. 'Ik beloof het'.

Weer een nieuw hoofdstuk lalalalalala :D
School sucks:(
SOS VERWACHT NIET AL TE VROLIJKE HOOFDSTUKKEN

Ik hou van jullie xoxo

CancerWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu