Cancer

35

Eerste kerstdag, 2016. Ik zou nu zeer waarschijnlijk met Chelsea bij mijn familie zitten, haar voorstellen aan mijn opa en oma als ik dat nog niet had gedaan.
Bijna een jaar geleden heeft Chels haar lichaam verlaten. Bijna een jaar geleden ben ik de vrouw van mijn leven verloren. Nog steeds is de pijn niet te verdragen, en scheurt mijn ziel een stukje verder op de momenten dat ik alleen ben. Waarom mijn hart niet? Die is lang geleden al verdwenen, verteerd door mijn lichaam. "Cal?" Ik schrik op uit mijn gedachtes. Ik draai mijn hoofd naar Charlotte, "ja?" Glimlach ik naar haar. Het valt me steeds vaker op hoeveel ze op Chelsea lijkt, net zo ondeugend, net zo slim, net zo verlegen, net zo nieuwsgierig, net zo mooi, net zo.. "Waarom praten jullie niet meer over haar?" Opnieuw. Opnieuw scheurt mijn ziel. Moeilijk haal ik adem, "we proberen het te verwerken." Boos staat ze op en slaat ze haar korte armpjes over elkaar, "dan doen jullie dat op de verkeerde manier!" Ik glimlach zacht. "Jullie kunnen haar niet negeren met Kerstmis! Ik weet zeker dat de kerstman dat niet goed vindt!" Ik wrijf in mijn nek, "de kerstman weet best dat we het moeilijk vinden en dat we daarom niet over de dag willen praten, Charlotte.."
"Praat dan ook niet over de dag! Hoeveel dagen hebben jullie meegemaakt met Chelsje?! De dag was toch niet het enige waar je aan kan denken als je haar naam hoort?!"
Ik zucht, "je hebt gelijk kleintje."

****

Samen zitten we bij het meer in de buurt. Ashton, Luke, Michael, Anne, Sanne, Femke, en ik. In de bomen hangen kerstverlichting, en een enorme slee waar een kerstman in zit staat op het grasveld. Tweede kerstdag 2016. We hebben alle 7 afgebeld bij de mensen waar we eigenlijk naartoe zouden gaan, gelukkig begreep ieder van hun het.
"Ik weet nog toen ik haar voor het eerst zag.." Begint Anne glimlachend. "Het was kennismaking-dag op de middelbare school.."

FLASHBACK
Met zijn alle zitten we in de klas, nieuwsgierig kijk ik om me heen. Posters hangen op de muren en oude klassenfoto's hangen aan een prikbord. "Hai!" En meisje komt voor me staan, bijna een kop kleiner. "Hey" zeg ik terug. Ze kijkt me aan met de grootste glimlach die ik ooit heb gezien. "Ben jij ook zo zenuwachtig?" Ik knik hevig. "Ik wil weg hier" lach ik. Ook zij begint te lachen. "Heey lekkerding." Een lange jongen komt naast haar staan. Hij heet Aron, als ik het goed heb. Ik krijg een frons tussen mijn wenkbrauwen als hij in haar kont knijp.
De middelbare school is zo anders..
Boos slaat het meisje zijn hand weg, "doe normaal sukkel!" Ze trekt aan zijn oor, terwijl hij zacht kreunt van de pijn. Ik begin te lachen terwijl ik aan zijn andere oor trek, "als je één van ons nog eens aanraak lig je op de grond met een bloedende neus!"
EINDE FLASHBACK

Ze begint zacht te lachen. "Ik wist haar naam pas de week daarna." Ik glimlach.
"Mijn mooiste herinnering met haar was toen we met zijn allen op vakantie gingen" grijnst Femke. "Jullie waren zo boos toen we de oude tent uit waren geslopen." Ik laat mijn schouders zakken, "natuurlijk waren we boos! Jullie waren nérgens te bekennen!" Femke lacht hard, "dan hoef je de politie toch nog niet de bellen!" Ik ga rechtop zitten, "natuurlijk wel! Straks werden jullie ontvoerd ofzo!" Ook Anna heeft de slappe lach, "zelfs ze politie was boos!" Femke leunt tegen Michael aan terwijl ze langzaam weg droomt, "klopt, en dat was het allemaal waard."

FLASHBACK
"Chelsea doe niet zo autistisch!" Lach ik als ze haar schoen aan probeert te doen, "Nou sorry hoor, maar ik ga niet op blote voeten door de modder lopen!" Onhandig kruipen we de tent uit en lopen we het terrein af tussen alle dronken festivallers.
"Welke kant was het ook alweer op?" Ik kijk om me heen, "links, denk ik." Chelsea kijkt me even twijfelend aan, waarna we beginnen te lopen.

"Het was sowieso niet links" mompelt Chelsea vermoeid. "Ik zei toch, denk ik! Vraag het dan ook niet aan mij, je weet dat mijn richtinggevoel bagger is!" Ze rolt haar ogen. Ondertussen is het al 00:00, de tijd dat we er eigenlijk zouden zijn. Nu zijn we nog minstens een half uur onderweg.

Als we de laatste struiken opzij duwen valt mijn mond open. Chelsea's haar glanst in het blauwe licht en voor het eerst in lange tijd bedank ik God. Ik bedank God dat ik en Chelsea dit mee mogen maken. Voorzichtig, te bang om iets te vernielen, gaan we zitten op de rotsen en kijken we naar de met lampen verlichtte waterval. Na een paar seconden kleurt hij paars, roze, rood, blauw, groen.. Ik kijk opzij, naar Chelsea, en kan een glimlach niet onderdrukken. Ik ben zó blij dat ze gelukkig is, dat ze beter is.
EINDE FLASHBACK

"Ja oke, ik had mee moeten gaan," begint Michael, "dat zou de perfecte plek zijn om je te zoenen." Femke lacht zacht, "dat heb je niet gedaan, dus je hebt pech." Hij zucht, "ja inderdaad.. Ik ben er kapot van." Femke lach zacht terwijl ze hem een kus op zijn wang geeft.

"Cal, wil je ook iets vertellen over haar? Over haar bucket list of zo?" Vraagt Sanne zacht. Ik schud mijn hoofd, die herinneringen bewaar ik voor mezelf. Alles wat met Chelsea te maken heeft bewaar ik voor mezelf. Het is niet zo dat ik hun de idiote verhalen niet gun, maar ik zou de woorden niet uit mijn mond kunnen krijgen zonder te huilen. Dat klinkt raar, aangezien het zulke stomme dingen zijn dat je wel de slappe lach móét krijgen. Maar het woordje "we" kan ik niet aan, het woordje "we" bestaat niet meer.

FLASHBACK
"Calum?" Ik draai me hoofd naar haar toe. Haar inmiddels roze haar glanst in de zon, "ja?" Ze kijkt ongemakkelijk om zich heen, "het is toch niet gevaarlijk he? Wat we gaan doen, bedoel ik.." Ik lach zacht, "Chels, alles wat op jouw bucket list staat is zo goed als gevaarlijk." Ze rolt haar ogen,"ik bedoel, als we de drugs gaan gebruiken.. Heeft het dan gevolgen voor jou?" Mijn hart hoor ik kloppen in mijn oren en ik begin te zweten als ik besef dat ze bezorgd is.. Dat ze bezorgd is om mij. "Ik gebruik toch al, dus dat maakt niet heel veel uit." Ze kijkt me met grote ogen aan, "wat?!" Schreeuwt ze, "sneaky bastard! Waarom heb je mij niks verteld?!" Ik begin te lachen, "ik heb geen idee."

Zo'n anderhalf uur geleden hebben we de drugs ingenomen, we zijn nu ze high als een vliegtuig, of als Mars..
"Oohh.." met open mond en stralende ogen kijkt Chelsea naar boven. Ik wankel naar haar toe waarna ik haar schouders vast houdt om mijn evenwicht te bewaren, "ze je die eenhoorn ook?" Ze schudt haar hoofd waarna ze begint te rennen. "Mega Mindy! Wacht even! Ik ben hier!" Snel ren ik haar achterna, "Chels! Kijk uit daar staat de Joker!" Paniekerig kijk ik om me heen. "Help!"

"Ik ben niet high!" Kreunt Chelsea. De politie agent trekt zijn wenkbrauwen op, "oke, misschien een beetje." We beginnen te lachen.
Ik kijk verwondert om me heen. De cel hangt vol met lampen. Ze twinkelen rond, wat ze op vuurvliegjes laat lijken.. Oh wacht.... Misschien zijn het wel vuurvliegjes..
"Daar is een eekhoorn! Wacht sst.." ze houdt beide vingers voor haar mond, "we moeten zachtjes doen om hem te kunnen pakken, als we lief voor hem zijn gaat hij misschien wel praten.." Chelsea maakt koprollen over het gras terwijl de politie agent haar omhoog probeert te trekken.
"Hij is er!" Een grote buldog met een politie pak aan komt binnenlopen. Verschrikt kijk ik hem aan, "die buldog kan praten!" Hij gromt naar me, "ik ben geen buldog idioot."
Even later komt Luke binnenlopen, "wat is jullie probleem?!" Schreeuwt hij boos. Chelsea en ik kijken elkaar aan, waarna we in de lach schieten.

[YOU DIDN'T SEE THAT COMING WHOOP WHOOP!"]