Chapter 33:
DOOM'S DAY?
[Jenine Kyle(e) Uy Cortez's POV:]
"We're doomed! Late na tayo Kristoff!!" Sigaw ko kay Kris na kalmado pa din na naglalakad sa pasilyo ng corridor habang nakapamulsa.
"Relax! Ineexpect ko na naman na late tayo just like always. Just like the first time we met. Hahah" he hissed. This is not the time of reminiscing James Kristoff! -.-"
"James Kristoff as I would like to inform you that we are 15 minutes late in class! This is not the time of reminiscing okay? Tara!!" Tyka ko sya hinigit patakbo.
He laugh between our steps nakakaloko lang eh. =___="
"Kris tara na kasi!!" Bigla syang huminto at nagpamulsa ulit. Hinawi nya muna yung buhok nya patass at ngumiti.
He smirked.
And I don't like his smirked.
=_______="
Now what?
O_____O"
"Mahuli Panget!" Sabi nya sabay takbo.
"AAARRRGGGHH!! KRISTOFFFFFF!" Higaw ko sa hallway sabay takbo.
"Slow Fooollllkkkkk!" There he goes teasing me again.
"Kapag naabutan kita tatanggalin ko lungs mo kasama ng iba pang internal organs moooo!" Sabi ko sakanya.
"Hahaha. A mere beautiful lady with an intense sense of mind. Nakakatakot! Parang di Babae!" Sabi nya sabay takbo ulit.
"Kesa naman lalaking nagbabaon ng damit ng babae! Parang di Lalaki!" Sigaw ko ulit.
"Oy Oy Oy! You should be thankful i'm concerned about you besides okay na yung nagbabaon ng damit pambabae kesa nagsusuot no!" He hissed. He got a point really.
"Blah Blah Blah Blah" at naunahan ko sya sa pagtakbo.
"OOOYY! Ako dapat mauna no!" Sigaw nya na naabutan na ako. Yung totoo anong trip namin? Marathon?
Aabutan na nya ko.
Aabutan na nya talaga ko.
Ayan na...
Konti nalang andyan na yung room.
More steps...
Ayan na....
Ayan na...
Mananalo na ko.
Manana---
>_________<
=________=
"MADAYAAAAAA!" I hissed
"HAHAHAHA! No baby, di ako madaya I'm just too fast. Too fast!" At tumayo na kaming dalawa.
Anong nangyari!?
Inakap lang naman ako ng mokong na to at natumba kami masyado daw kasi syang mabilis Kaya napaakap sya sakin at naout of balance kaming dalawa at tuluyang tumumba. Ang gandang palusot no? Mananalo na talaga ko eh kadugaan niya.
"Get Up!" Sabi nya sabay abot ng dalawang kamay nya.
"PSH! Madaya!" Sabi ko sabay kuha ng kamay nya at hinila nya ko patayo.

BINABASA MO ANG
Ang Prinsesa Kong Eng-Eng (Editing)
Teen FictionHow would you find your way getting yourself on track when your heart aches and missing it's pieces? How would you fix the damage past have done? Can you still love? Can you take the risk to try? Or you would just make your heart chained and locked?