mijn vakantie met Mainstreet

~1~

{Merle}

'Waar blijft mijn koffer nou?'
'Waarom is het hier zo warm?'
'Waarom antwoord Liam niet?'

Iedereen zeurt door elkaar heen. Het is zo druk op het vliegveld en we hebben net 9 uur lang in het vliegtuig gezeten. We zijn alle vier moe van de reis en het is hier inderdaad warm. Maar ja, wat verwacht je anders in Curaçao? 'Kom op meiden. Niet zo zeuren. Merle je koffer komt zo wel, Linde je had je warme trui ook niet aan moeten doen en net als ons een topje ofzo aan moeten trekken en Kaylee Liam antwoord niet omdat hij het heeft uitgemaakt met je weet je nog?' zegt Jazzney terwijl ze haar koffer van de band haalt. 'Mijn koffer is er nog steeds niet' ik gooi mijn armen in de lucht van wanhoop. 'Wat als in een of ander vliegtuig naar de andere kant van de wereld zit? Of dat iemand de verkeerde koffer heeft meegenomen die van mij is?'

Als mijn koffer er eindelijk is lopen we over het vliegveld en wachten op een taxi. 'Ik wou dat Maaike er nog was' zegt Jazzney met een diepe zucht. 'Ik ook' zegt Kaylee treurig. Maaike is of eigenlijk was een hele goeie vriendin van ons. Ze is een paar maanden geleden overleden door een auto-ongeluk. Ze stak de drukste straat van de stad over zonder te kijken omdat ze met haar oma aan de telefoon was die niet wist hoe ze de televisie aankreeg. Een vrachtwagen had haar geschept en ze was opslag dood. Het was echt heel triest en iedereen was er kapot van. Maaike was echt een heel lief en leuk meisje. Ze was echt heel erg behulpzaam en dacht alleen maar aan anderen. Echt ze was de allerbeste vriendin die je maar kan wensen.

Een maand voordat Maaike was overleden hadden we besloten om in de zomervakantie naar Curaçao te gaan met z'n vijven. Omdat we eindelijk allemaal 16 waren geworden en alleen op vakantie mochten. We hebben echt heel erg lang gespaard. We pasten op bij de buren die kinderen hadden, namen een krantenwijk, werkten in mijn moeders kleding winkel en hadden een baantje in de supermarkt. Daarnaast moesten we ook nog naar school, maar dat hadden we er allemaal voor over. Dit zou de aller beste vakantie worden allertijden! Tot Maaike ons verliet. We hadden eigenlijk al besloten om niet te gaan en deze vakantie saai thuis te gaan zitten en te treuren, maar we hadden er zo lang voor gespaard en Maaike had ook heel graag gewild dat we gingen en niet om haar zouden zitten treuren. Toen hebben we de knoop doorgehakt en zijn we toch het vliegtuig ingestapt naar Curaçao.

'And we could fly like red baloons, wild and free, are you coming tohoeee, if got a tick...'

'MERLE WE ZIJN ER!' Linde trekt mijn oordopjes van mijn IPod eruit.
'Was je weer eens Mainstreet aan het luisteren?' Linde zucht.
'Weer eens?! Hallo! Mainstreet is de allerbeste Boyband die er is hoor' komt Jazzney voor mij op.
'Daan kan zo goed zingen en hij is zo knap' Kaylee slaakt een zucht.
'Nou ja, mij niet gezien. Ik luister liever niet naar dat kattengejank. Geef mij maar liever een cd van The script' zegt Linde.

Kaylee, Jazzney en ik zijn heel erg fan van Mainstreet. Kaylee's favo is Daan, Jazzney droomt van een kus van Rein en ik smelt van de lach van Nils. Maaike was helemaal gek van Owen. Ze is een keer samen met een nichtje van haar naar Owen geweest en heeft met hem een foto gemaakt. Ze heeft weken lopen gillen als iemand die foto wilde zien. Linde houd niet zo van Mainstreet. Ze vind ze een beetje kinderachtig en houd haar mening ook echt niet voor zichzelf. Ik vind The Script eerlijk gezegd ook wel mooi, maar Mainstreet is gewoon de allerbeste! En dan vooral Nils... zucht...

We stappen uit de taxi, pakken onze koffers en betalen de chauffeur. Hij knikt en vertrekt. 'Pfff... het is echt snikheet hier' zucht Jazzney. Ik kijk om me heen. Voor ons staan twee grote palmbomen en een groot bord met daarop; Bon Bini. 'Dat betekend Welkom' zeg ik als ik zie dat de anderen moeilijk kijken. 'Hoe weet je dat?' vraagt Linde. 'Mijn oma heeft hier 30 jaar gewoond. Ze kan de taal een beetje en ik heb van haar veel geleerd' leg ik uit. 'Maar ze praten hier toch Nederlands?' vraagt Kaylee. Ik knik. 'Ja grotendeels wel, maar ze hebben ook nog een eigen taal. Papiaments' zeg ik.

Achter ons klinkt het klotsen van de zee tegen de rotsen. Als we omkijken zien we wat je verwacht van dit land. Zon, zee en strand, palmbomen, zomerse bar en mensen in bikini en zwembroek. 'Geweldig!' roep ik uit. 'Laten we gaan inchecken. Dan kunnen we daarna naar het strand gaan' zegt Jazzney.

'Jongens ik voel me opeens zo schuldig' zegt Linde als Jazzney en Kaylee ons inchecken bij de vrouw achter de balie. Ze heeft een door de zon bruin gekleurde huid en draagt een bloemenbandje in haar haar en een blauw t-shirt van het park wat alle medewerkers aan hebben en daaronder een kort spijkerbroekje. 'Waarover?' vraag ik aan Linde. 'Dat we toch zijn gegaan zonder Maaike' zegt ze verdrietig. Ik slik. Opeens begin ik me ook weer schuldig te voelen. 'Zouden we nog terug naar huis kunnen?' vraagt Linde. Ik haal diep adem. Is dat wat we willen? Terug naar huis? 'Jazzney, Kaylee, willen jullie één moment komen?' vraag ik. Ze kijken verbaasd van ons naar de vrouw achter de balie. Vervolgens komen ze naar ons toe. 'We willen naar huis' zegt Linde verdrietig. 'Hè? Maar waarom?' vraagt Kaylee verbaasd aan mij en Linde. 'We kunnen dit toch niet doen als Maaike nog maar net is overleden?' zeg ik met een brok in mijn keel. Jazzney en Kaylee zijn meteen stil. Kaylee mompelt iets onverstaanbaars. 'Wat?' vragen we alle drie. 'Jullie hebben gelijk. Dit kan niet zonder Maaike en' Jazzney onderbreekt de zin van Kaylee en stoot ons aan. 'Kijk!' stammelt ze. 'Wat?' fluister ik. 'R... Rein' fluistert ze en haar trillende hand wijst naar een groepje jongens die het terrein op komen lopen. Kaylee slaakt een gil. 'Daan!' Jazzney kijkt haar boos aan. 'Jongens dat zijn ze vast niet, laat me even kijken. Wedden dat ze er gewoon op lij...' als ik kijk worden mijn ogen groot en lijkt mijn hart in mijn keel te kloppen. Ja hoor! Dat zijn ze. De jongens van Mainstreet! Rein met een rode pet op zijn hoofd, Daan met een te grote donkergroene zonnebril op, Owen heeft ook een pet op maar dan in het geel en Nils... hij heeft zijn zwarte hoed op wat hem zo goed staan! 'O... mijn... god' zucht Linde. 'Snel check ons verder in! We gaan helemaal niet naar huis. Als Maaike zou zien dat we naar huis gingen terwijl de jongens van Mainstreet hier zijn, zou ze ons voor gek verklaren!' gil ik. 'ssst... we moeten wel een beetje normaal doen' zegt Jazzney en samen met Kaylee loopt ze opnieuw naar de vrouw achter de balie.

Achter Linde en mij gaat de deur open en het lijkt alsof ik een hartaanval krijg. 'Oh, hoi. Jullie zijn nog bezig met inchecken zie ik?' zegt Nils met zijn zwoele stem. Ik sta aan de grond genageld en weet niet wat de doen. Mijn hart klopt echt in mijn keel. Linde geeft me een duwtje waardoor ik weer op de normale wereld beland. 'Eh... Nee, ja... ik bedoel... we zijn bijna klaar' zeg ik stotterend. Ik voel hoe mijn wangen gloeien en hoe mijn handen nog meer gaan zweten. 'Goh, wat is het warm hè' zegt Linde plagend tegen mij. Ik geef haar een por. 'Oh, nou dan wachten we hier wel even toch Owen' zegt Nils tegen zijn vriend die naast hem staat met de gele pet. 'Ja joh, geen probleem' zegt hij. Ik probeer een glimlach op te zetten, maar dat lukt niet helemaal met een trillende lip. Nils steekt zijn hand uit. Ik kijk er verbaasd naar. 'Merle' sist Linde. Ik schrik op en pak trillend de hand van Nils aan. Dé Nils. Nils Käller! O my gosh! 'Ik ben Nils' zegt hij. 'Merle' piep ik. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Doe een beetje normaal! zeg ik tegen mezelf. Nils stelt zich ook voor aan Linde. Owen steekt ook zijn hand uit en stelt zich voor. 'Merle' zeg ik nu volgens mij redelijk normaal. Net als Nils wat wil zeggen komen Jazzney en Kaylee aanlopen. 'We zijn ingecheckt hoor en...' Kaylee valt meteen stil. Jazzney begint ook te blozen. En ja hoor, de glimlach van Nils komt weer terug. Hij stelt zich voor en Owen ook. Ik smelt als ik naar Nils kijk. 'Dan gaan wij ook maar even inchecken' zegt Owen. 'Leuk dat we jullie ontmoet hebben' zegt Nils en hij kijkt mij extra lang aan waardoor de kleur-die net van mijn wangen was verdwenen-weer drie keer zo erg terug komt. 'Zijn Daan en Rein er ook?' vraagt Jazzney die een beetje normaal lijkt te blijven. Owen knikt. 'Daar' en hij wijst naar twee jongens verderop die naar het zwembad staan te kijken. 'Je mag er wel naar toe hoor. Ze vinden het vast leuk om zichzelf voor te stellen aan vier knappe meiden als jullie' zegt Nils en dan lopen ze naar de vrouw achter de balie die ons zojuist heeft ingecheckt. 'O my god!' zeggen we alle vier tegelijk en zelfs Linde begon een beetje te blozen toen Owen haar een hand gaf. 'Dit gaat echt een te gekke vakantie worden!' zeg ik blij.

Dit is het eerste hoofdstuk van mijn verhaal. Wat vinden jullie ervan?? Zal ik bij elk hoofdstuk een quote doen zoals deze hieronder?? Xxx

~They say that Angels are beautiful, that's why our fans are Angels~ Nils Käller<3