mijn vakantie met Mainstreet

~17~

{Linde}

Het is ondertussen 3 uur 's nachts en Daan, Rein en Owen zitten bij Jazzney, Kaylee en mij in de bungalow op de bank. 'Waarom belt Nils nou niet?' vraagt Daan bezorgd. 'Merle zou toch niet alsnog...' begin ik mijn zin, maar ik durf hem niet af te maken. Owen legt een hand op mijn rug en wrijft langzaam heen en weer. 'Misschien moeten we toch wat proberen te slapen' zegt Rein, maar Jazzney springt meteen op. 'ik ga echt niet slapen voordat ik weet hoe het met Merle gaat' zegt ze. Rein pakt haar hand en trekt haar terug op de bank. 'Schatje, als Nils belt dan horen we dat wel en dan worden we heus wel wakker. Als er echt wat ernstigs aan de hand zou zijn, dan had hij al wel gebeld' zegt Rein. 'Nou, wist je nog toen die ene keer toen' begint Owen, maar Rein geeft hem een kwade blik en Owen zwijgt. 'We moeten echt een beetje proberen te slapen, anders kunnen we Merle morgen niet opzoeken' zegt Rein vervolgens. 'Waarom gaan we niet nu naar Merle toe?' vraag ik. Owen trekt me tegen zich aan. 'We komen er nu toch niet in. We mogen alleen met het bezoekuur komen' zegt hij zacht. Ik schiet overeind. 'We kunnen naar het ziekenhuis bellen!' zeg ik. 'Ja dat doen we!' zegt Kaylee en ze staat meteen op om haar mobiel te pakken. 'Doe maar met de mijne schat' zegt Daan. 'Het is duur om hier te bellen' 'Maar' begint Kaylee. 'Ik wil niet dat je jou beltegoed op maakt. Doe maar met de mijne' zegt Daan nog een keer en hij geeft haar zijn mobiel. Ze glimlacht en drukt gauw een kus op zijn mond. 'Zet hem anders op de speaker' zegt Owen. Kaylee toetst het nummer van het ziekenhuis in en legt de telefoon op de tafel. Na een paar seconden gaat de telefoon over. 'Hallo, met Marleen van het Willemstadziekenhuis. Waarmee kan ik U van dienst zijn?' klinkt een hoge opgewekte stem. Hoe kan zij midden in de nacht zo hyper actief zijn?! 'Hallo, met Kaylee. Mijn vriendin ligt in het ziekenhuis en we wilden even weten hoe het met haar gaat' zegt Kaylee. 'Sorry, maar ik kan dat soort informatie niet zomaar geven' zegt de vrouw nu een beetje geïrriteerd. 'Maar we zijn familie' zegt Daan. We kijken hem allemaal fronsend aan. De vrouw is even stil. 'Net zeiden jullie nog dat het een vriendin van jullie was' zegt de vrouw. 'Ja, maar dat is mijn vriendin die dat zij. Ik ben de broer van die vriendin van haar. Dus kunt U me alstublieft vertellen hoe het met mijn zusje gaat?  Ik maak me zo'n zorgen! Ik wil haar niet kwijt' zegt Daan. We moeten allemaal een beetje proberen onze lach in te houden. 'Wat is haar naam?' vraagt de vrouw. Daan noemt Merle's volledige naam en de vrouw zoekt in haar computersysteem zegt ze. 'Ja ik heb het. Merle is bijna verdronken, klopt dat?' vraagt de vrouw. 'Ja' 'Okey, ze is onderkoeld geweest en heeft veel water in haar longen gekregen en ze heeft lang zonder zuurstof gezeten waardoor je zwaar blijvend letsel op kunt lopen' begint de vrouw. Ik bijt zenuwachtig op mijn nagels en iedereen zit gespannen te luisteren. 'Maar dat is bij haar gelukkig niet het geval. Ze heeft last van hoofdpijn en duizeligheid en haar lichaamstemperatuur is wat aan de lage kant, maar het is niet gevaarlijk. Ze moet vannacht nog in het ziekenhuis blijven. Misschien mag ze morgen naar huis, maar dat kan ik U nu nog niet zeggen' zegt de vrouw. We halen allemaal opgelucht adem. 'Dankuwel! fijne nacht nog verder!' zegt Daan. 'Dag, U ook' zegt de vrouw en dan word er opgehangen. Linde, Kaylee en ik vallen elkaar opgelucht om de hals. 'Gelukkig! Ik was zo bang dat we nog een vriendin zouden verliezen' zeg ik. 'Ik ook! Wat een opluchting allemaal' zegt Jazzney. Owen omhelst me ook stevig en drukt een kus op mijn mond. 'Ik hou van jou!' zegt hij. 'Ik meer van jou' zeg ik. 'Nietes!' 'Welles!' lach ik. We vallen zoenend op de bank. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en sluit mijn ogen. 'Zo tortelduifjes, als jullie hier vannacht blijven slapen, dan kan Daan bij mij in bed' zegt Kaylee grinnikend. Daan pakt haar vanachter vast en slaat zijn armen om haar heen. 'Is goed!' zeg ik en geef Kaylee een vette knipoog. Ze glimlacht en verdwijnt dan samen met Daan de slaapkamer in. 'Rein, kom je vannacht bij mij slapen? Alsjeblieft?' smeekt Jazzney. Rein kijkt haar ondeugend aan. 'Nou... ik heb gehoord dat je snurkt' zegt hij. Jazzney slaat haar ogen neer. 'Was maar een grapje hoor! Ik vind het juist superschattig als je snurkt' zegt hij en pakt haar hand. Jazzney kijkt me blozend aan. Ik glimlach. 'Slaap lekker' zeg ik en dan gaan ze samen naar de andere slaapkamer. Ik haal een keer opgelucht adem. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Owen strijkt met zijn vingers door mijn haren. 'Was je bang?' vraagt hij. 'Ja, ik wil niet nog een vriendin verliezen. En wat hadden we Merle's ouders moeten uitleggen? Dat het exvriendinnetje van haar nieuwe vriendje haar had vermoord? Vreselijk!' zeg ik. 'Gelukkig hoeft dat niet. Merle kan haar ouders zelf nog bellen om uit te leggen wat er is gebeurt en om te zeggen dat het goed gaat' fluistert Owen. Ik glimlach. 'Je bent lief' zeg ik zacht. Owen drukt zacht een kus op mijn haar. 'Jij bent liever' zegt hij. 'goodnight' 'goodnight darling' fluistert Owen en legt zijn hand op mijn buik. Met een fijn gevoel sluit ik mijn ogen en val niet veel later in een diepe slaap.