mijn vakantie met Mainstreet

~5~

{Merle}

Het is 5 uur 's ochtends. Ik lig in bed en staar naar het plafond. Naast me hoor ik Jazzney rustig ademhalen. Ze slaapt en dat zou ik ook moeten doen. Gisteravond hebben we nog vlug afscheid genomen van Nils. Ik vond het echt moeilijk, maar probeerde dat niet te laten merken. Hoe kan hij zo stom zijn om te luisteren naar die Daphne? Ik weet dat ik niets meer kan doen. Over een halfuur vertrekt zijn vlucht. Ik draai me om en slaak een diepe zucht. Waarom heb ik hem niet tegen gehouden? Niet omdat ik hem leuk vind, maar omdat hij niet ziet wat die Daphne met hem doet en niet ziet dat zij zijn leven bepaald en verpest. Ik sluit mijn ogen. Even later doe ik ze weer open en pak mijn mobiel. 5 over 5... zucht... Ik sla de deken-wat eerder een dun kleedje is-van me af en stap uit bed. Ik doe mijn dunne nachthemdje uit en trek mijn lichtblauwe jurkje aan en doe daar slippers onder. Snel doe ik mijn haar in een losse zomerse knot en drink een slok water. Ik besluit om een wandeling te maken over het strand en doe zachtjes de deur van de slaapkamer open en daarna weer dicht als ik in de woonkamer staat. Even later sta ik buiten en loop naar de uitgang en ingang van het park. Als je daar uit loopt ben je eigenlijk al meteen op het strand. Als ik het zand onder mijn voeten voel trek ik mijn slippers uit en pak ze in mijn handen vast. Ik loop over het strand en ga richting het water. Het is nu zo vroeg in de ochtend al bloedheet en het zweet loopt over mijn hoofd. Gelukkig staat er wel een stevig briesje en mijn haar waait om mijn hoofd en ik moet mijn jurkje vasthouden om te voorkomen dat dat hij omhoog zwiept. Ik laat me in het zand vallen, zet mijn knieën rechtop en zet mijn handen achter me neer. Ik staar naar de zee en kijk naar de horizon. Daarna sluit ik mijn ogen en voel de wind door mijn haren en de zon op mijn hoofd. Het lijkt alsof ik er al een uur zit als ik opeens een stem naast me hoor. 'Vreemd hè, dat je het einde van de zee niet kan zien' Ik open verschrikt mijn ogen en schiet overeind. Als ik me naar rechts draai zie eerst twee blote voeten en langzaam kijk ik omhoog tot ik een jongen zie in een wit shirt en palmbomen erop. Daaronder een driekwart spijkerbroek. 'Nils!' Ik kijk hem geschrokken aan. 'Wat doe jij hier?' vraagt hij. 'Wat doe jij hier?' vraag ik sarcastisch. Hij laat zich naast me zakken en kijkt voor zich uit naar de zee waar ik zojuist ook naar keek. 'Ze houd niet van me' zegt hij. Ik staar ook weer voor me uit. 'Hoezo niet?' vraag ik. 'Ik las vanavond een berichtje die voor haar vriendinnen bedoeld was en die ze per ongeluk naar mij stuurde. Ze zei dat het was gelukt. Dat ze mij in haar macht had en dat ik nu naar huis kwam speciaal voor haar. En dat is nog niet alles. Wat een loser dat hij erin trapt. Dat is wat er ook nog stond' legt Nils uit. 'Wat erg' zeg ik zacht. 'Ik was er helemaal klaar mee. Ik heb haar meteen opgebeld en gezegd dat ik haar nooit meer hoef te zien en dat ze een ongelooflijke gemene trut was  Daarna heb ik de taxi gepakt en ben terug gegaan naar de bungalow, heb mijn koffers onder mijn bed neergelegd waar Rein ook in slaapt en ben daarna heel zachtjes naar het strand gelopen en zag dat jij daar zat, maar die Daphne?! Die hoef ik nooit meer te zien' zegt Nils boos. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Dat het me spijt voor hem? Dat hij gelijk heeft? Dat klinkt allebei een beetje dom vind ik. 'Ik trap er nooit meer in! Alle meisjes zijn hetzelfde' zegt Nils kwaad. Ik schrik en sta boos op. 'Hé! Ik kan er niets aan doen dat die Daphne zo was! En alle andere meisjes ook niet! De meeste meisjes zijn lief, leuk en gezellig en zouden zoiets nooit doen! Als jij dat wel denkt, dan zoek je het maar lekker uit!' neem ik het voor alle andere meisjes in de wereld op. Ik draai me om en loop over het strand, Nils achterlatend in het strand. 'Merle!' Nils rent achter me aan. Hij pak mijn hand en draait me om. Mijn hartslag word sneller en ik kijk hem verdrietig en boos tegelijk aan. 'Het spijt me. Ik had dat nooit moeten zeggen. Ik weet wel dat de meeste meisjes niet zo zijn. Daphne heeft niet alleen mijn leven in de war gegooid, ze heeft me ook nog onzeker gemaakt' zegt Nils en kijkt me diep in mijn ogen aan. Ik sla mijn ogen neer. Nils legt een vinger onder mijn kin en duwt langzaam mijn hoofd omhoog. 'Ik zou nooit meer zoiets zeggen' zegt hij. 'En nooit meer zoiets denken' zeg ik. 'En nooit meer zoiets denken' Nils rolt met zijn ogen en herhaalt mijn zin. Ik grinnik. 'Ik heb zin om een ochtendduik te maken' zegt hij. 'Ik heb mijn bikini niet aan' zeg ik. 'Ik ook mijn zwembroek niet hoor' zegt Nils. 'Wat? Wil je...' 'Ja in onderbroek en jij in je bh én onderbroek' zegt Nils. Ik lach opgelucht. Ik dacht dat hij wat anders bedoelde. Hij trekt zijn shirt en broek uit. Nu pas zie ik dat hij een sixpack heeft. Ik staar naar zijn mooie lichaam zonder dat ik in de gaten heb dat Nils mij grijnzend aan kijk. 'Weet ik' lacht hij. Ik schrik op uit mijn gedachten. 'Wat?' vraag ik. 'Ik weet dat ik hot ben' zegt Nils. Ik bloos. 'N..nee... ja... ik bedoel...' Stotter ik. Nils lacht. 'ik maak maar een grapje hoor. Trek je jurk nou maar uit' lacht Nils. Ik trek onhandig mijn jurk aan waardoor ik bijna val, maar Nils ondersteunt me en als ik hem eindelijk uit heb pakt Nils mijn hand en trekt me mee over het strand. Onze voeten zakken telkens in het zand en ik help Nils overeind te blijven staan en hij mij. Even later voel ik het water onder mijn voeten en het word steeds dieper. Ik gil en Nils lacht. Dan valt hij om in het nog redelijk ondiepe water en trekt me mee. We liggen dubbel van het lachen. Daarna zwemmen we een stukje de zee in totdat we niet meer kunnen staan. Verderop in het water dobbert een steiger. 'Zullen we daarheen?' stel ik voor. 'Ja met jou wel' zegt Nils met een lage stem. Ik grinnik. 'Mooi! Kom!' we zwemmen erheen. 'Hoe laat zou het zijn?' vraag ik. '6 uur?' zegt Nils twijfelachtig. 'Laten we over een halfuur terug zwemmen en langs de bakker gaan om brood te halen' zegt hij. Ik knik. Even later komen we bij de stijger aan. 'Gaat u voor' zegt Nils zwoel en houd het trapje aan de zijkant vast. Ik glimlach naar hem en klim dan het trapje op. Als Nils ook op de kleine stijger van ongeveer 5 bij 5 meter is gaan we zitten en leggen onze benen over de rand van de stijger waardoor onze voeten in het water liggen. We kijken naar het strand waar palmbomen, luxe strandbedjes en barretjes waar je lekkere verse cocktails kan bestellen. 'Het is hier echt mooi' zeg ik. 'I know' zegt hij en kijkt me van opzij aan. Ik blijf voor me kijken. 'Je bent echt bijzonder weet je dat?' zegt hij. Ik draai verlegen mijn hoofd zijn kant op. 'Vind je?' vraag ik onzeker. 'Ja! Je bent niet zo als alle andere meiden. Dat heb ik al lang gezien. Ik vond je vanaf het moment dat ik je zag al bijzonder. Niet alleen je uiterlijk, wat ook heel mooi is aan jou, maar vooral je innerlijk, je uitstraling. Daphne zat me in de weg en dat heb ik al die tijd niet in de gaten gehad' zegt hij verlegen. Ik glimlach. 'Maar je kent me nog maar sinds gistermiddag' zeg ik. 'Maar ik vind je nu al leuk' zegt hij op zijn beurt. 'Dankje' zeg ik. 'Jij bent ook leuk' zeg ik voorzichtig. Nils glimlacht ook. Ik kijk weer voor me naar het strand, maar Nils blijft me al die tijd aankijken. Minutenlang zitten we zo.

'Zullen we maar weer terug gaan? De rest wordt vast zo wakker en dan komen ze erachter dat we weg zijn' zeg ik en kijk naar Nils. hij heeft zijn ogen dicht en zijn gezicht naar de lucht gericht waar de zon vol op schijnt. Hij knikt en staat op. Het vlot wiebelt een beetje. Dan duikt hij het water in en zwemt naar de bodem. Ik lach eerst als ik merk dat hij niet boven komt. Dat doet hij expres denk ik. Maar na een paar seconden komt hij nog niet boven. 'Nils dit is niet grappig' zeg ik een beetje trillerig. 'Nils!' Ik spring in het water en kijk om me heen. Opeens grijpt iets me bij mijn been. 'AAAA!' ik gil.

Lachend komt Nils boven. 'Dat is niet grappig!' zeg ik en sla hem hard, maar niet zo hard dat het hem echt pijn doet op zijn hoofd. 'Ik wou weten of je bang was' zegt hij lachend. 'Bang? Waarvoor? Voor een vis waarvan ik dacht dat die me op zou eten?' vraag ik op een zogenaamde boze toon. 'Nee, dat ik zou verdrinken' lacht Nils. Ik grinnik. 'Nee' zeg ik onschuldig. 'Echt wel' zegt hij en kietelt me in mijn zij. In gier het uit van het lachen. 'Hou op' lach ik. 'Alleen als jij zegt dat je bang was' zegt Nils terwijl ik de kieteldood krijg en bijna verdrink in het water. 'Nee nooit!' lach ik. Nils houd me gelukkig net boven water waardoor ik geen water in mijn mond krijg. 'Oké oké! Ik was bang!' lach ik. Nils stopt met kietelen en ik lach. Dan gebeurt het. Nils slaat een arm om mijn middel en met de anderen houd hij mijn hoofd boven water terwijl hij zelf watertrappelt. We kijken elkaar diep in de ogen aan. Dan komt zijn gezicht steeds dichterbij en even later voel ik zijn zachte lippen op de mijne. 'Ik ben verliefd op je' zegt hij als we even ademhalen. 'Ik ook op jou' fluister ik en druk mijn lippen weer op de zijne. 'Wil je mijn vriendinnetje zijn?' vraagt hij. Ik kijk hem aan en beantwoord zijn vraag met een kus. Ik voel dat hij lacht. 'Wat?' vraag ik. 'We moeten zo terug' doet hij mij na. Ik grinnik. 'Goed dan' zeg ik en we zwemmen terug en als we op het strand zijn doe ik mijn jurk over mijn natte onderbroek en bh en hij doet zijn t-shirt en broek aan en hand in hand lopen we terug over het strand naar de bungalows. Hij drukt nog gauw een kus op mijn wang en gaat dan zijn eigen bungalow in en ik de mijne.

Nils en Merle hebben wat met elkaar! Wat zouden de anderen er van vinden? Of zouden ze het niet gaan vertellen?

Nog een vraagje; zou ik ook vanuit de jongens gaan schrijven? bijvoorbeeld {Rein} ?