mijn vakantie met Mainstreet

28

{Kaylee}

  'Cause I Know you were trouble...' zingen Jazzney, Linde, Merle en ik tegelijk. Brad zit op de barkruk en kijkt ons met een big smile aan. Als het liedje is afgelopen klapt hij in zijn handen en krijgen we allemaal een kus op onze wang van hem. Ik voel mijn wangen blozen. Dan trekt hij iets tevoorschijn. Het is een envelop! 'OMG! Jij wist van de opdrachten! Jij weet wie de brieven schrijft en de opdrachten geeft!' gil ik. Brad grijnst. 'Ben jij het?' vraagt Linde. 'Gek, dan zou hij de envelop toch niet geven' zegt Merle. 'Succes nog meiden! Ik kan jullie helaas niet verder helpen. Ik mag jullie alleen de envelop geven' zegt Brad. Ik pak hem uit zijn handen. 'Ik moet gaan. Bye' zegt hij en steekt zijn hand op. Alle vier tegelijk zwaaien we terug. Ik open de envelop en drie keer raden wat er tevoorschijn komt. Goedzo! Weer een opdracht! Wow, ik lijkt Dora wel. Helaas heb ik niet zo'n coole rugzak... 'Wat staat er!' roept Linde nieuwsgierig. 'Worden jullie al gek? Niet opgeven hoor! Nog 1 opdracht. Als je naar de ingang van het bungalowpark loopt, zie je een roos. Volg de rozenblaadjes die op de grond liggen. X' lees ik voor. 'Omg! Ik ben zo nieuwsgierig wie dit doet!' gilt Merle. Volgens mij weten we het allemaal al wie dit doet, maar we houden gewoon allemaal van spanning. Dat was vroeger al zo. We speelden altijd dat we ontvoerd waren en dat een knappe jongen ons kwam redden, of dat we verdwaald waren in het bos. Dat soort dingen. Maar nu maak ik dat liever allemaal niet mee. Ik bedoel, als ik echt ontvoerd zou worden, zou ik dood gaan van angst en ook als ik verdwaald zou raken. 'Let's go!' zeg ik en we lopen snel naar de ingang van het bungalowpark. 'Is dit eigenlijk de ingang of de uitgang van het bungalowpark?' vraag ik. 'Uitgang, duhuh, we gaan er nu toch uit?' zegt Jazzney. 'Ja maar we gingen hier ook in toen we aankwamen' zeg ik. 'Hé? Maar, er staat ingang op het bord' zegt Merle. 'Ja dat is waar. Maar het is ook echt een uitgang' zegt Jazzney. 'Girls! Whatever! Kijk! De roos!' roept Linde en wijst naar de roos op de grond. 'Omg! En daar zijn de rozenblaadjes!' zeg ik. Om de paar meter liggen rozenblaadjes en we volgen ze. Ze leiden naar het strand. Het is nog best vroeg dus er is niemand op het strand. Het water is helderblauw en het strand is witgeel. De zon staat nu al boven ons en dat maakt het warm. De rozenblaadjes leiden nog een stukje verder het strand op. En dan, onder een palmboom, ligt een kleedje. Er staan 8 borden op en 8 wijnglazen ernaast. Naast het kleed staat een grote picknickmand. Er liggen bloemetjes verspreid over het picknickkleed. Ik sla mijn handen voor mijn mond. 'Wat mooi' zucht ik. 'Wat romantisch' zucht Jazzney. 'Wat lekker' zegt Linde. We lachen. We kijken om ons heen, maar er is verder niemand te zien. We besluiten om te gaan zitten. Merle opent de picknick mand. 'Stokbrood, croissants en nog veel meer! Omg!' zegt ze enthousiast. Dan klinkt er een gitaar. We kijken om ons heen en dan naar elkaar. Waar komt dat vandaan? Dan verschijnen Nils, Rein, Owen en Daan vanachter de palmbomen vandaan en komen naar ons toe gelopen terwijl Nils op zijn gitaar speelt en de anderen zingen. Ze gaan voor ons staan en zingen Pass it on. Ik krijg tranen in mijn ogen. Dit is het liefste wat iemand ooit voor mij heeft gedaan. Als het liedje is afgelopen beginnen we heel hard te klappen en te joelen. Daan komt naast me zitten en kust me zacht en teder. Ik pak hem vast bij zijn shirt terwijl zijn hand op mijn rug rust. Dit is het beste moment uit mijn leven. Dan gaan we met z'n allen eten. 'Waarom moesten we eigenlijk jurkjes aan trekken?' vraag ik. 'Omdat we dat mooi vonden' lacht Owen. Het is echt heel erg gezellig. Opeens wordt Merle gebeld. Ze kijkt op haar mobiel. 'Mijn vader, ik moet deze even opnemen. Goed?' vraagt ze. 'Natuurlijk!' zeggen we en dan loopt ze naar een stukje verderop. 'Jullie zijn zo lief dat jullie dit voor ons doen!' zegt Linde. 'Jullie zijn zo lief dat we dit voor jullie doen' zegt Rein. 'Ah lieverd!' zegt Jazzney en geeft hem een kus. Dan komt Merle teruggelopen. Ze heeft tranen in haar ogen. Nils springt meteen op. 'Wat is er schatje?' vraagt hij. 'Mijn oma... het gaat niet goed met haar' zegt ze en dan breekt ze. 'Wat? Oh liefje, wat erg' zegt Nils en slaat zijn armen om haar heen. 'Ze gaat dood' snikt ze. 'Nee, het komt vast goed Mer' zeg ik vol medeleven. 'Jawel, de dokter geeft haar nog hoogstens twee dagen... ze heeft een hersenbloeding gehad en word binnen nu en een paar uur hersendood' snikt Merle. Ik sta op en omhels haar ook stevig. 'Wat nu?' vraagt Rein. 'Ik ga terug. Ik ga terug naar Nederland' zegt Merle zacht. 'Dat begrijp ik lieverd. Zal ik met je mee gaan?' vraagt Nils. 'Nee, nee. Ik wil dat jij hier blijft. Jij moet je vakantie hier afmaken. De vakantie hier is pas over een week afgelopen en dat wil ik niet verstoren' zegt ze. 'Dat maakt niet uit. Als jij gaat, gaan wij ook' zeg ik en daarmee bedoel ik Linde, Jazzney en ik. Ik zie Daan me teleurgesteld aan kijkt. En dat ben ik ook... maar vriendinnen gaan altijd voor. Opnieuw word Merle gebeld. 'Neem maar op schat' fluister Nils en drukt zacht een kus op haar voorhoofd. Merle loopt naar dezelfde plek als net en neemt op. 'Liefje, als jij hier niet bent, dan wil ik ook niet blijven. Ik wil met je mee' zegt Daan. Ik glimlach. 'Ja, ik wil ook niet zonder Jazzney hier in Curaçao blijven' zegt Rein en kijkt haar aan. 'Zonder Linde is het hier niets aan' zegt Owen. 'Ik laat Merle ook niet meer alleen' zegt Nils. 'Dat is heel lief van jullie, maar dat wil ik niet. We willen niet jullie vakantie verpesten. Jullie wisten ook niet dat jullie ons zouden ontmoeten hier. En als dat niet was gebeurt, dan zouden jullie ook nog een week blijven' zeg ik. 'Maar...' zegt Daan. Merle komt weer aanlopen. 'Dat was mijn oma' zegt ze zacht. En Merle vertelt wat ze net aan de telefoon heeft besproken.

'Hoi lieverd, ik ben het, oma' zei ze. 'Oma? Ik kom nu meteen naar huis. Nog niet dood gaan! Wachten tot ik er ben' zei Merle paniekerig. 'Nee liefje, luister. Ik wil niet dat je naar huis komt voor mij. Ik wil dat je daar blijft om je vakantie af te maken' zei haar oma. 'Wat? Hoe bedoel je? Natuurlijk kom ik wel naar huis nu. Ik wil afscheid van je nemen' zei Merle met opnieuw een brok in haar keel. 'Sorry, maar ik kan niet meer. Tegen de tijd dat jij in het vliegtuig stapt opweg naar Nederland... ben ik dood... ik kan echt niet meer. Je moet me beloven dat je daar blijft en je vakantie afmaakt. De begrafenis heb ik zelf nog gauw geregeld samen met je ouders. Die is op de dag dat jij terug komt. Dus als je je vlucht haalt, dan kan je bij de begrafenis zijn. Goed lieverd?' vroeg haar oma. 'Maar oma...' zei Merle weer. 'Nee schat, je moet genieten van het leven. Dit is je eerste keer dat je met vriendinnen op vakantie bent. Daar wil ik niet tussen komen. Ik wil dat je je jong voelt en geniet. We gaan gewoon nu afscheid nemen. beloof je me dat je je vakantie daar afmaakt? No worries. Gewoon lekker feesten en lol maken en jongens fixen' zei haar oma en Merle lachte door haar tranen heen. 'Oma, weet je? Ik heb hier een jongen ontmoet. Een hele leuke. Hij is het beste wat me ooit is overkomen. Hij is zo romantisch en lief' zei Merle. 'Wat enig. Zeg maar dat hij goed voor je moet zorgen. En als hij je ooit pijn doet, dat ik hem dan als geest op zijn kamer zou gaan stalken' zei haar oma. Merle lachte weer. 'Ik hou van je oma' zei ze. 'Ik meer van jou' zei oma. 'Ik zal je nooit vergeten' zei Merle en de tranen liepen over haar wangen. 'Ik zal altijd bij je zijn. Vergeet dat niet. En geniet van je leven engeltje van me' zei oma. Toen hing ze op omdat ze nog afscheid moest nemen van andere familieleden.

'ach meisje toch' zeg ik en sla mijn armen stevig om mijn vriendin heen. 'Dus we blijven hier?' vraagt Rein. 'JA!' dan geven we elkaar allemaal een dikke groepsknuffel.

'We hebben nog een verassing' zegt Daan.