When He Hold Her (La Dominic Series #1)

Kabanata 6

Kabanata 6

Tumapon sa hangin ang bagsak ng pagkakasara ni Adriano sa pintuan ng sasakyan niya. He faced the maid with irritated look kaya umatras iyon sa gate. Sumunod ako at hindi na pinasok ang sasakyan sa bakuran nila.

"Ma'am Leticia..." Bati ng kasambahay sa akin nang makapasok sa gate.

I greeted back and continued walking. Masyadong mabibilis ang hakbang ni Adriano kaya nawala siya nang pumasok sa bahay nila. 

Pinagbuksan ako ng mga kasambahay. Nakaakyat na siya at nasa unang palapag na nang pumasok ako.

Adriano was aggressively climbing the stairs when he bumped into his little brother. Clyve was on the last steps of the stairs when he stopped and look at his brother who didn't even flinch and just continued climbing the stairs.

Nagkasalubong sila ni Adriano at sinundan niya ng tingin ang kapatid na walang imik na naglakad paakyat at binalibag ang pinto ng kwarto niya.

Sumunod ako hanggang sa nasa unang palapag na rin ng hagdanan.

"Ano problema nun?" Nginuso niya ang kapatid.

I smiled apologetically. Parang ako pa itong nahiya para sa kuya niya. Kunot noo niya nang parehas namin nilingon ang kwarto ni Adriano. Kumpara sa kapatid. Mas naging approachable si Clyve ng lumaki kaysa kay Adriano.

They have the same built but only Adriano seemed more matured dahil mas matanda naman ito. Konti lang ang tangkad ni Adri kay Clyve na mas boyish tignan. Adriano is more ruthless. Hindi ko alam na nagbago iyon ng lumaki kami. He was kind and soft when we were still young. But time changed him.

"Huwag ka na sumunod. Pag masama timpla nun hindi nagbubukas ng pinto 'yan." He boredly said and went to the salas.

Bumuntong hininga ako at tinignan ang kwarto niya sa taas. Hindi ko alam kung bakit pa ako sumunod. Pauwi na dapat ako kanina nang makita ko siya. I think I need to explain, at least. Kahit hindi naman kailangan. I just don't know with me. Bakit ba ako sumunod?

Bumaba na lang ako at tama rin naman si Clyve. Hindi nagbubukas ng pintuan iyon kapag nasa loob na. Ano ba ang iniisip ko at sumunod sunod pa ako rito? Nakakahiya tuloy kung maabutan pa ako ni Tita rito. She'll probably think we fight again.

Iyon rin ang dahilan kung bakit nagmamadali akong umalis. Ayoko maulit iyong nangyare sa birthday ni Clyve. It was terrifying to think about it. Iyon ang unang beses na nagsalita siya sa magulang niya. To think that it was his first time. Mas lalo ko lang iniisip na ayaw niya nga na makasal sa akin.

I greeted Clyve before driving home. It was a long overdue, though. Hindi ko kasi nabati nung birthday niya dahil sa nangyare sa hapag. Hinatid niya pa ako sa labas ng bahay nila at mukhang disappointed sa kuya niya.

"I'm sorry about kuya, ate." Si Clyve.

Umiling ako. Naka sandal siya sa gate nila habang pinagmamasdan ang pag-alis ko. May kasambahay rin na nakabantay sa likod niya at naka ngiti sa akin.

"Ayos lang." Kumaway ako. "Belated happy birthday! Hindi kita nabati nung nakaraan. Ako pala dapat ang magsorry dito." Tawa ko at binuksan ang sasakyan.

He chuckled and nodded. "Ingat."

Inabutan na ako ng gabi sa daan. Umakyat ako sa kwarto pagkauwi at naligo. Nakapagbihis na ako ng bumaba para kumain ng dinner.

Handa na ang pagkain sa hapag at nasa mesa na rin ang kubyertos para sa akin, kaya alam ko na ng hindi pa handa ang mga pinggan ng magulang. They are not home yet kaya kakain ako mag-isa ng gabihan.