Kabanata 25

196 15 202
                                    



Kabanata 25


I wake up with slightly spinning vision. Nasa tabi ko ang mga aparatus nang imulat ko ang mata. I know Mommy were just beside me when I heard her pitch voice. Gumalaw ako at umupo sa kama. Onti-onting lumapit si Adriano sa akin para tumulong.

"Tss..." He rolled his eyes when I tried to put away the IV.

Nanghihina ako nang tanggalin ko iyon at nang tuluyan nang maialis sa sarili ay mabilis  na tumayo si Adriano.

"Don't!" He shouted. "Huwag mo tanggalin..." Hininaan niya ang boses nang maramdaman na medyo nagulat ako.

He sighed and one of the doctor that my mom was talking to neared to us. Hinawakan ko ang ulo at medyo nahihilo parin.

"Leticia, I reminded you to come often this time, right?" Umpisa ng Doctor.

Hinawakan ko ang sentidido at minasahe iyon. Imbes na sumagot, pinikit ko ang mata habang minamasahe iyon.

Huminga ng malalim ang mga nasa tabi ko at naramdaman ang humawak sa aking balikat. Mommy looked at me, worriedly.

"Leticia-"

Napa-angat ako ng tingin sa isa pang babae na nasa gilid ni mommy at natigilan.

"T-tita Danica..."

She sighed and went to us. Hinawakan niya ang kamay ko at halatang nag-aalala rin.

Kumunot ang noo ko at nagtaka sa kakaiba nilang expression. One week ago they looked angry. Akala ko pa nga hindi nila ako kakausapin but it seems like...

Parang umiba ang ihip ng hangin. It seems like I was in a different dimension where everyone seems so fine and okay... Except one person.

Adri.

"Are you okay? I'm sorry for what happened in your birthday. Don't worry, we won't push you two anymore for the wedding. Magpagaling ka na lang muna." Tita Danica looked very worried while caressing my back.

Mommy looked at her with gloomy eyes. Pero nang makita niyang saglit akong nakatanaw sa kanya ngumiti siya sa akin.

"Ayos lang po. I understand your reaction. Nagulat lang din po kayo kaya po ganoon na lang ang reaksyon." Hinawakan ko na rin ang kamay ni Tita Danica.

Noong una nakita kong gumalaw ang kilay niya but maybe I made her startled.

"Maraming salamat, Tita Danica... Thank you po at pumapayag na kayo."

I breathed heavily. Dinala ni mommy sa akin ang baso ng tubig at si Adriano naman ang nag-abot sa akin noon.

I let Adriano feed me the water until I finished it. Lahat sila mukhang nag-aalala. Adriano was the only person who look... Angry?

Well, ano bang bago.

"It's okay, hija. Sorry because I feel like we pushed you too much to do the wedding. Ni hindi namin alam ang nararamdaman niyong dalawa ni Adri." She looked at her son then later on to my mom. "Cara and I decided that we shouldn't push you two anymore. Naiintindihan na namin kung bakit ayaw niyong dalawa."

She was smiling throughout the whole talk. Gumaan ang pakiramdam ko sa mga naririnig at parang kahit papaano nawala na ang kaba ko bago umuwi rito sa Maynila.

When He Hold Her (La Dominic Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon