Stalker

-9-

"CY, I'm sorry but you deserved someone better," he is sincerely looking right through my eyes. I couldn't get the right word to described how I feel right now. I just couldn't understand why he ended this relationship. Did, did I do something wrong?

"Ba-bakit? May mali ba akong nagawa?"

"No-no. It's just that. . . I . . . ,"

"You fall out of love?" Tinignan ko siya na may bigat na intensedad para maramdaman niya kung gaano kasakit ang masaktan. I want to confront him but I just can't. It's to hard to know and to accept the truth.

Yeah, I already know that he is secretly dating someone else lately. Oo, masakit makita na ang mahal mo ay may minamahal ng iba. Its been 3 months since I know na nagloloko na siya. Okay sana kung marami sila, pero mas masakit isipin na isang tao lang ang kanyang dinedate at ang taong ito ay walang iba kundi ang aking kaibigan. Kaibigan nga ba?

Alam din ng ibang kaibigan ko ang mga pangyayari. They even told me that they are not worthy of my tears. He doesn't deserved someone like me who is already to give the world just for love. Pero I didn't listen to them because for me, I know na at the end he will choose me because he loves me. Does he?

He didn't answer. Doon na ako napaiyak. Nagdadalawang-isip ba siya?

"Mahal mo ba ako?" Hindi pa rin siya sumasagot. Lalong akong nanlamig sa nangyayari. Patuloy lang ang pag-agos ng luha ko.. Siya naman ay tahimik akong tinitignan.

Makalaan ng tatlong minuto ay hinawakan niya ang mga kamay ko at tinignan rin ako. Namumula na rin ang kanyang mga mata.

"Hindi kita kayang makita na magkaganito."

"But you choose to make me feel this way," at inakap niya ako. Pero kumalas ako. Ang sakit kasi eh.

I want to slap him, hurt him, punch his face pero hindi ko kaya. Sana panaginip nalang ito but no it is not. The pain is real and it demands to be felt.

"Wala na ba talaga?" Sana meron pa. Sana. . .

The moment when he sighed heavely, that was the time I left him with a heavy heart, too.

PAGKAUWI ko ay kinuha ko agad ang mini speakers na nasa sala namin. Wala pa ata si itay habang si mama naman ay nagluluto.

Agad akong pumasok sa kwarto ko. Kinuha ko ang laptop at tsaka pinlay ko ang mga disco songs. I want my mood to lighten up!

Humiga ako para kahit papaano ay makakapagpahinga ang aking katawan kahit nasasaktan na ang isang parte nito. Kinuha ko yung salamin sa may table namin at tinignan ko ang sarili 'kong repleksyon. Maganda naman ako pero bakit hindi nalang ako ang pinili niya?

Sa pag-ibig, hindi naman basehan ang pisikal na anyo, nagbabase ito kung sa ano ang nararamdaman ng isang tao. Hindi ko alam kung pinaglaaruan lang ba niya ako, kung minahal niya ba ako.

Pero mukhang na shuffle ko ata ang mga kanta. Mukhang nakikisabay yung laptop ko sa nararamdaman ko.

~There's a girl in the mirror
I wonder who she is
Sometimes I think I know her
Sometimes I really wish I did~

Napabuntong hininga akong tinignan ang aking repleksyon sa salamin. Unti-unting bumabalik ang lahat ng memorya namin at unti-unti na ring bumabagsak ang aking mga luha. Bakit ba mas masakit matandaan ang mga magagandang alaala?

~There's a story in her eyes
Lullabies and goodbyes
When she's looking back at me
I can tell her heart is broken easily~

Hikbi lang ako ng hikbi. For the past months kahit alam 'kong niloloko niya na ako, I always think the other way. I'm a happy-go-lucky girl kaya hindi ako madaling madala sa sinasabi ng iba.

Yes, I love him so much that I can no longer dream without him. He is my life, he is my strenght, he is my all.

Pero some people are meant to hurt our feelings for us to learn so that we can find the right one for us.

~'Cause the girl in my mirror
Is crying out tonight
And there's nothing I can tell her
To make her feel alright
Oh the girl in my mirror
Is crying 'cause of you
And I wish there was something
Something I could do~

Iyong mga panahon na sasabihan niya ako kung gaano niya ako kamahal. The way he smile, the way he laugh, the way he talk, everything that he'd do, are killing me right now. Ganito pala ang masakatan no? Napakasakit sa puso.

~If I could
I would tell her
Not to be afraid
The pain that she's feeling
The sense of loneliness will fade
So dry your tears and rest assured
Love will find you like before
When she's looking back at me
I know nothing really works that easily~

Kinuha ko iyong unan ko, nag-aasa na sana kahit isang karayom na nasa puso ko ngayon ay mawawala. I hugged my pillow like there's no tomorrow. I'm still holding the mirror, wishing that the girl in the reflection will start to move forward.

~I can't believe its what I see
That the girl in the mirror
The girl in the mirror
Is me~

Nilagay ko na ang salamin sa gilid ng aking higaan. Ayaw ko ng makita ang sarili ko na nasasakatan. Tingin ko hindi madali ang magmove-on kaya minabuti ko ng tiniklop ang aking mga mata sabay sirado sa damdamin kong nasaktan. Umaasa na sana bukas ay mawala ang sakit na nadarama.

KUNG iyak man ako ng iyak noon dahil sa nasaktan kong damdamin, ganoon pa rin ang nararamdaman ko sa ngayon. Andami ko ng pinagdaraanan na mabuti at masamang bagay dito sa mundo. Gusto ko ng mabawasan lahat ng sakit na naidulot sa akin ng panahon. Maraming tao ang nagdiriwang, habang isang tao naman ay nasasaktan.

Pumasok ako sa hotel room namin ni Diana pero bago ko nabuksan ang pintuan ay may nakita akong sulat sa sahig. Kinuha ko ito at binasa.

To my love,

Tonight, you'll be in my arms, again.

* * *

Thank you Lord for a wonderful 2015. Looking forward for another great year this 2016! Merry Christmas and a Happy New Year everyone!