Son kez odama baktım ve bi eksik var mı diye göz gezdirdim. Bavulumu aldım ve kapının önüne getirdim sabah erkenden kalkmak içinde saatimi kurdum yatağıma yattım ve düşünmeye başladım acaba seçimlerim hayatımı nasıl etkiliyecekti. Huzursuzca kıpırdandım kardeşimi hiç bırakmak istemiyordum. Aklıma babamla annem boşandığı gün babanneme ettiğim söz geldi. "Kardeşini hiç bırakma çünkü ona en iyi sen bakabilirsin!" Demişti babaannem gözlerim doldu. Bunları düşünmemeye ve uyumaya çalıştım ama olmuyordu. Aklıma hep aynı soru geliyordu doğru mu yapıyordum? Yattığım yerden kalktım ve telefonun ışığıyla oynamaya başladım kapımdan gelen ses kalp krizi geçirmeme sebep olabilirdi yavaşça kapıya yöneldim ve açtım karşımda dünyalar tatlısı kardeşim duruyordu " uyandın mı prensesim?" Dedim ve kucağıma alarak yatağıma yatırdım bende yanına yatmıştım bana bakan gözleri sanki ona ihanet ediyomuşum gibi hissettiriyordu küçücük çocuğa açıklama gereği duydum " prenses lütfen kızma bana ben kötü bişi yapmıyorum hayallerime gidiyorum belki zor ama güçlüyüm öyle değil mi sana söz veriyorum o seçmeleri kazanıcam ve bu evden senide kurtarıcam seni bırakacağımı mı sandın ha? seni seviyorum ve beni hep bekle " konuşurken uyuduğunu farketmemiştim bende ona sarıldım ve alarmın sesine kadar rahat bi uyku çektim en huzurlu uykumdu belkide sabah alarm çalınca hemen üstümü giydim ve kağıda " hayallerimi gerçekleştirmeye gidiyorum beni merak etmeyin çünkü hedefimin adı: jessica mutlu olmalı ..." Yazarak masanın üstüne kağıdı bıraktım kardeşimi öpüp bavulumu yavaşça alıp evden sessizce çıktım. Araba atladım ve babamın evine gittim akşamdan kalmaydı kapıyı açtığında şaşırdı "baba?"dedim ve bana sarılan sımsıkı kollarla karşılaştım bizi beni özlemişti beni içeri aldı ve elimdeki bavula "ne iş?" Dercesine baktı. "Hayallerim için ilk adım baba unutma herkesin hayatı elbet değişebilir."dedim ve göz kırptım.evet değişebilirdi ve bunun adını koymuştum bile : everything has chance
