Arkasından bende odadan çıktım ama çoktan gözden kaybolmuştu.İçimi tarif edemediğim bi korku kaplamıştı birinin günlüğümü okuyacak olması ,tüm aile sorunlarımı,kavgalarımızı,arkadaşlarımı,özlemlerimi,yaşadıklarımı bilicek olması beni endişelendirmişti hemde çok ...Provalara gelmedi Harry,stüdyoda yoktu,diğerleride nerde olduğunu bilmiyordu tüm gün onu aradım ama bulamadım . Otele geldiğimizde odama çıkıp hazırlanmaya başladım o yemeğe gitmek zorundaydım Harry'den günlüğümü almak zorundaydım, bana zavallı gözüyle bakan insanlara aldırış etmemek zorundaydım... Tur otobüsüne bindim ve arkalarda boş bulduğum bir yere oturdum.Camdan dışarıyı seyretmeye koyuldum içimdeki korku saatler geçtikçe büyüyordu Harry'nin günlüğümü okumamamış olmasını diliyerek yolları izlemeye başladım. O sırada yanıma biri oturdu Harry olmalıydı bu,başkası oturmazdı.Kafamı çevirdiğimde bana bakan yeşil gözler gördüm ama bu Harry değildi.Dansçılardan biriydi.'Merhaba ,ben Isaac' dedi.Şaşkınlığı saklayamıyodum ama konuşması,gülümsemesi çok sıcakkanlı biriydi ve onunla konuşmak istedim.'merhaba,bende jessica' dedim.Ve konuşmaya başladık yetiştirme yurdunda büyümüş,ailesini çok küçükken kaybetmiş ve dansa tutunmuş biriydi o.Restoranta varana kadar yol boyu sohbet ettik ne geçmiş ne gelecek sadece danstan konuştuk.Vardığımızda çok hoş bir restoranta girdik.Harryi hala görmemiştim yolculukta ara verdiğim korku tekrar başladı.Masaya oturduk uzun bir masaydı .Isaacte yanıma oturmuştu konuşmaya devam ettik.Bir süre sonra karşıma oturanın Harry olduğunu fark ettim.Bana üzgün bir ifadeyle baktı ve çantamı işaret etti.sandalyeye astığım çantama baktım ve günlüğümün içinde olduğunu fark ettim. Ona okuyup okumadığını sorarken en sinirli sen tonumu takındım .Cevap vermek istemediği anlaşılır bi şekilde 'Korkma' dedi.Neden korkmamalıydım,geçmişimden mi? geleceğimden mi? bu sorudan günlüğümü okuduğunu mu çıkarmalıydım? Tüm bu sorular her yanımı sarmışken Harrynin karşımda oturmadığını fark ettim...
