Utancımı gizlemeye çalıştım,yüzüm kızarmıştı ama utançtan değil öfkeden bunu anladım.'Ben korkak değilim sadece hayalleri uğruna annesini, üvey babasını,kardeşini karşısına almış babası ve en yakın arkadaşını bu uğurda geride bırakmış biriyim ve dans benim herşeyim ,vazgeçmicem bunlar beni korkak yapmaz GÜÇLÜ yapar'diye bağırmak istedim ama tek bi kelime bile edemeden kalabalığın arasından çıktım önüme gelen ilk odaya girdim ve hiçbirşey düşünmemeye çalışarak prova saatini beklemeye başladım.Tam saatinde ordaydım stüdyoda dans eğitmeni kareografiyi anlatmaya başladı en sonda ben solo rap dansı yapıcaktım üzerimde çok büyük sorumluluk vardı.Konser saatine kadar koreografiyi çalıştık son saatte dinlenmemiz için serbest bırakıldık .Dinlenme salonunda otururken heyecandan titriyodum ilk defa bu kadar çok kişinin önünde dans edicektim sonra yanıma birinin oturduğunu fark ettim.Bu harrydi.'Çok heyecanlı görünüyosun bunu aşman lazım provalarda çok iyiydin kendine güven başarıcaksın'.dedi.'Umarım,teşekkür ederim.Harrye hala kızgındım ama beni rahatlatmıştı,bana güvenmişti.Artık sahneye çıkma vakti gelmişti.Güçlü olmalıydım babam için,tyler için,kardeşim için.Ve sahnedeydim artık diğer dansçılarla beraber bu müthiş kalabalık,insanlar,sahne,ışıklar herşey beni büyülüyordu ve One direction şarkılarını söylemeye başladı.Konserin son kısmına gelmiştik artık benim solo rap dansıma gelmişti sıra öne doğru yürüdüm ve herşeyi unutarak sadece dans ettim .Müziğin durmasıyla birlikte bende durdum ve kulise koştum son yaptığım harekette başımın üstünde çok hızlı dönmüştüm galiba bu yüzden midem bulanıyordu kulise kadar koştum ve içeri girer girmez duvar tarafa döndüm ve kustum kendimi tutamadım daha fazla.Lovaboya gitmek için başımı çevirdiğimde herkesin beni gülerek kahkaha atarak bazılarınınsa iğrenerek izlediğini fark ettim ve bu dayanılmazdı...
