My heart belongs to you (Greek) {#Wattys2016}

Δώρο

  Την άλλη μέρα το πρωί ήταν όλα ήρεμα. Είχαμε διάλειμμα και καθόμουν μαζί με τον Ryan «Θες να πάμε μια βόλτα το απόγευμα;» με ρώτησε με ένα ευγενικό χαμόγελο. Μόλις χθες τον είχα γνωρίσει όμως τα πάμε πολύ καλά μαζί «Ναι γιατί όχι» απάντησα και εκείνος ανταποκρήθηκε ενθουσιασμένος «Τέλεια». Ο Ryan είναι πολύ καλός , καμία σχέση με τον Cass , είναι ευγενικός και γλυκός μαζί μου.

  Είχαμε σχολάσει. Ο Ryan με περίμενε απ' έξω από την καγκελένια εξώπορτα . Του χαμογέλασα και ήρθα κοντά του. Είμασταν έτοιμοι να φύγουμε όμως μιά ξαφνιασμένη φωνή με σταμάτησε «Έμμα που πας;» γύρισα και είδα τον Cass «Θα πάω βόλτα με τον Ryan μην ανυσηχείς δεν θα αργήσω» του είπα αλλά δεν φάνηκε να του αρέσει και πολύ η ιδέα και έφυγε. Περπατάγαμε με τον Ryan σε μία ωραία πλατεία με πολλά λουλούδια. Υπήρχαν και λίγα μικρά μαγαζάκια. Τότε θημύθηκα πως έπρεπε να πάρω ένα δώρο στον Cass... το βρήκα ! Βρήκα τι θα του πάρω «Ryan μπορώ να παρώ κάτι από αυτό το μαγαζί;»τον ρώτησα και τον κοίταξα στα πράσινα μάτια του «Εννοείται Έμμα ό,τι θες» μου απάντησε γλυκά. Μπήκα σε ένα μαγαζί που πούλαγε γυναικία και ανδρικά κοσμήματα. Θα του πάρω ένα βραχιόλι, το είχα αποφασίσει. Αγόρασα ένα ώραιο ανδρικό βραχιόλι, είχε ένα πλεκτό μαύρο σκοινί και ένα ασημένιο σχήμα στην μέση . Το πήρα και βγήκα έξω όπου με περίμενε ο Ryan «Εντάξει;» με ρώτησε και του απάντησα «Ναι» με ένα γλυκό χαμόγελο. Είμουν πολύ χαρούμενη που του βρήκα δώρο, ελπίζω να του αρέσει.. «Τι γλυκούλα που είσαι όταν χαμογελάς έτσι» είπε και ένοιωσα τα μάγουλα μου να γίνονται κόκκινα. Περπατάγαμε για λίγα λεπτά μαζί «Τι παίζει με εσένα και τον Cass;» με ρώτησε και του απάντησα «Τίποτα το ιδιαίτερο απλά μένουμε στο ίδιο σπίτι μαζί με κα΄τι άλλους» ένοιωσα πως του έλεγα ψέματα για εμένα και τον Cass, δεν πίστευα πως δεν υπήρχε τίποτε μεταξύ μας «Αρκέτα με τον Cass , μίλα μου για έσενα» είπα και έτσι πέρασε η ώρα μιλόντας ο καθένας για τον ευτό του , έτσι μπόρεσα να τον μάθω και να με μάθει πολύ καλύτερα...

  «Θέλω να σου δείξω κάτι, όμως μην φοβηθείς» είπε ανχομένος «Εντάξει» του ανταποκρίθηκα . Προχώρισε λίγο πιο προστά μου και με κοίταξε. Το φως του φεγγαριού έπευτε πάνω του «Κλείσε τα μάτια σου» μου είπε και εγώ το έκανα «Είμαι .. λυκάνθρωπός» είπε ήρεμα και άνοιξα κατευθείαν τα μάτια μου μόλις το άκουσα ,τι στο; .. μπροστά μου βρισκόταν ένας τεράστιος καφέ λύκος «Τέλειο» είπα και κάθησα στα γόνατα μου «Δεν με φοβάσε;» με ρώτησε και ήρθε πιο κοντά μου «Όχι απλά έχω σοκαριστεί»του είπα και άπλωσα το χέρι μου. Άρχισα να χα΄ι΄δεύω το μαλιαρό κεφάλι του, ήταν πολύ απαλό. Είναι καπώς περίεργο από άνθρωπο να γίνεται λύκος αλλά δεν με πείραζε, ήταν ώραιο. Χαμογέλασα και τον κοίταξα , ακόμη και όταν είναι λύκος είναι όμορφος είπα από μέσα μου...