Hated || Larry Stylinson

4

Pov Louis

Voor Harry,

Je wilde dat ik vertelde wat er in mijn hoofd om ging, dus ik probeer het. Ik kan het niet in een paar zinnen zeggen dus ik begin wel bij het begin.

Altijd was ik heel erg druk. Ik denk een beetje te druk. Ik wilde aandacht en kreeg dat ook waardoor anderen van ons zich buitengesloten voelden. Ik dronk veel en vierde  feest en liet jullie een beetje in de steek. Tot die ene avond, je weet het vast nog wel, dat jullie me riepen dat we moesten praten. Jullie zeiden dat het voelde alsof ik er miet was voor jullie, en dat ik niks om jullie gaf. Dat is niet waar. Ik was gewoon bang om na mijn ouders nog meer mensen kwijt te raken. Daarom wilde ik ervoor zorgen dat ik geen mensen had, zodat ik ook niemand kwijt kon raken. Na dat gesprek wilde ik veranderen, heel erg. Ik vond mezelf slecht dat jullie zo over mij dachten. Ik wist alleen niet hoe ik moest veranderen en ik werd gek van mezelf. Toen ging ik alsnog vaak naar feestjes en kwam vaak dronken terug, ik kon niet goed met mijn problemen om gaan en dat spijt me. Langzaam begonnen jullie me te negeren, totdat het pijn begon te doen. Elke keer als ik wat vroeg en jullie praten door alsof ik er niet was, elke keer als ik klaar stond om te helpen, elke keer als ik vergeten werd, brak er een stukje van mijn hart. Het doet zoveel pijn om te weten dat jullie niet meer om me geven.

Ik denk dat er een stem in mijn hoofd zit. Ik heb het opgezocht op internet en ik denk dat het een vorm van depressie is. Ik heb mezelf geprobeerd iets aan te doen maar jullie zijn er nooit achter gekomen. Het kwam door die stem, die verteld me alles, tegen wie ik aardig moet zijn en wie ik niet kan vertrouwen. Op dit moment schreeuwt hij keihard door mijn hoofd dat hij me gaat vermoorden als ik je dit ooit laat lezen en ik weet ook niet of ik dit aan je ga geven, maar je hebt gelijk dat ik het kwijt moet.

Ik moet ook nog iets anders bekennen.

Ik ben verliefd op je.

Ik zucht en denk even na. Dan kras ik de laatste twee zinnen door en leg het papier op de hoek van het bureau. Harry laat zijn hand erop glijden om het te pakken, en even wil ik hem tegen houden maar weet dat ik het hem ooit moet vertellen.

Twijfelend wacht ik drie minuten tot hij klaar is met lezen.  'Louis.' Fluistert hij zacht. Ik kijk op en zie tranen in zijn ogen. Langzaam zakt hij op het bed met het papier nog in zijn handen. Nog een keer laat hij zijn ogen over het papier glijden, en pas na tien minuten beging hij weer te praten. 'Wat stond er bij die laatste twee zinnen?'

Ik houd mijn adem in en weet dat ik die zinnen beter helemaal weg kon laten. 'Niks.'

Hij fronst en kijkt me doordringend aan. 'Vertel het.'

Ik zucht en sla mijn ogen neer. 'Nee.'

Hij komt voor me staan en legt zijn armen op mijn schouders. 'Alsjeblieft?' Hij trekt een pruillip, waar ik niet tegen kan.

'Je wilt het niet horen.' Mompel ik.

'Waarom niet?'

'Het gaat over jou.'

Hij bijt op zijn lip en lijkt na te denken. 'Vertel het.'

'Als je beloofd daarna gewoon als vrienden me accepteert.' Mompel ik.

Hij knikt en ik haal even diep adem voordat ik begin te praten.

'Ik ben verliefd op je.'