Hated || Larry Stylinson

10

'Dus, je denkt dat we naar het management moeten gaan?' Vraagt Harry bedenkelijk.

Ik haal mijn schouders op. 'Ik denk het, Niall zei het.'

Grinnikend haalt hij zijn schouders op. 'Niall zegt wel meer hoor.' Ik lach ook en loop naar de badkamer om mijn haar te doen. Ik zucht als ik in de spiegel kijk, ik zie er zoals gewoonlijk niet uit. Harry komt achter me aan lopen. 'Ga je straks mee naar de markt? We eten vis vanavond en misschien kunnen we nog wat lekkers kopen?' stelt hij voor en pakt ondertussen zijn tandenborstel om zijn tanden te poetsen. 

'Hoe laat?' vraag ik. Ik mag de afspraak met David niet vergeten, niet dat ik dat leuker vind om te doen. Ik ril bij de gedachte alleen al. 

'Tegen half vijf? Om vier uur komen Zayn en Liam wel terug van de skatebaan denk ik.' vraagt hij en spuugt de tandpasta in de wasbak.

'Ik moet weg om kwart voor vier,' mompel ik en graai wat in de bak met gel om mijn haar in model te krijgen. Natuurlijk blijft het niet zitten, dat blijft het nooit dus waarom nu wel?

'Waar moet je heen dan?' Vraagt Harry verbaasd. 'Het is al twintig voor vier dus ik zou wel opschieten dan.' 

'Oh shit, ik leg het je later wel uit, ik moet gaan. Doei.' Ik wil de badkamer uitlopen als ik twee warme armen om mijn middel heen voel. 

'Doe voorzichtig.' mompelt hij in mijn oor en drukt een kus op mijn hoofd. Mijn wangen worden lichtroze en snel knik ik.

'Zal ik doen.' antwoord ik en maak me los van hem om op weg te gaan.

-

Na ongeveer tien minuten lopen kom ik aan bij een verlaten steegje. Het verlaten steegje. Ik kijk op mijn horloge en zie dat ik nog vijf minuten heb, dan is het tijd. Hij zal straks wel komen, meestal is hij vijf minuten te laat dus dan moet ik nog tien minuten wachten. Ik laat me tegen de muur zakken en let goed op of hij langs komt. Het is slecht weer buiten, de gure wind brand langs mijn koude oren en af en toe valt er een drup regen uit de lucht. Het zou me niks verbazen als het straks zou gaan stormen. Met een zucht laat ik me nog verder achteruit zakken. De herinneringen van deze plek duiken op in mijn hoofd en ik hoop van harte dat hij zo komt. Een half jaar geleden was ik nog zo blij dat ik niet meer hoefde te werken voor hem, maar nu dus wel weer. Ik had niet eens medelijden met de nieuwe jongen die voor hem moest werken, ik dacht alleen maar aan mezelf. Egoïst, het perfecte woord voor mij. 

'Tomlinson.'

Ik schrik me dood en sta zo snel als ik kan op. 'Ja?'

'Hier ben ik, ik leg het pakketje hier neer, het adres staat erop. Leg het voor de deur neer. Voor half vijf moet het bij de bestemming zijn anders weet je wat de gevolgen zijn.' sist David met zijn bekende, scherpe stem. Het enige wat ik kan doen is knikken en wachten tot hij weer op zijn brommer stapt en wegscheurt. Na een paar seconden loop ik naar het vierkante pakje toe en pak het op.

234 Hillstreet

Dat is twintig minuten hier vandaan. Ik moet opschieten als ik niet aan "de gevolgen" wil leiden. In een snelle looppas begin ik te lopen.

-

'Ik ben thuis.' mompel ik met een zucht en gooi mijn jas ergens op de kapstok. Ik loop naar de keuken en schenk mezelf een glas sinaasappelsap in. Niall zit in de woonkamer en volgt al mijn bewegingen. 'Waar ben je geweest?' Vraagt hij uiteindelijk als ik naast hem op de bank kom zitten.

Ik haal mijn schouders op. 'Gewoon, naar een vriend.' Volgensmij gelooft hij me niet maar gelukkig gaat hij er verder niet op in. De achterdeur gaat open en Zayn en Harry komen met een grote boodschappentas naar binnenlopen.

'Louis!' gilt Harry en hij springt bovenop me. Ik lach en hij trekt me in een knuffel. 'Waar moest je nou zo snel heen?' vraagt hij als hij me loslaat.

'Naar een oude vriend.' mompel ik. Ik kan echt niet liegen tegen hem. 

Hij kijkt me raar aan en tilt mijn kin op. 'En nu de waarheid.'

Ik zucht en trek mijn hoofd terug. 'Dat is de waarheid.' Hij blijft me aankijken. Ik doe mijn best de andere kant op te kijken maar dat is nogal moeilijk omdat hij bovenop me zit. Ik zucht, hij is zo irritant nu. 'Ik vertel het nog wel een keer.' mompel ik en hij lijkt tevreden met dat antwoord.

'Komen jullie eten? Anders word de vis koud!' roept Zayn vanuit de keuken en we lopen allemaal naar de keuken. De sterke, stinkende geur van de vis dringt mijn neus binnen. Iedereen gaat aan de tafel zitten en Liam wrijft in zijn handen. Ik neem een hap, en probeer het niet uit te spugen. Dit is echt vies. Stilletjes wacht ik af tot de rest klaar is met eten.

'Waarom eet je niet?' Vraagt Harry als hij klaar is en zijn mond afveegt met een zakdoek. Ik haal mijn schouders op. 

'Ik heb geen honger, wil je die van mij?' Hij kijkt me verbaasd aan, en even later de rest van de jongens ook.

'Nee, je moet goed eten. Je bent al zo mager.' Geeft Harry als antwoord. 'Ik blijf hier net zo lang zitten totdat je minstens de helft op hebt.' Mijn ogen vergroten een stukje.

'Nee, please. Volgende keer eet ik alles op. Ik heb nu gewoon geen honger. Dat heeft iedereen toch wel eens?' 

'Heb ik nooit last van hoor.' zegt Niall er tussen door. Ik geef hem een boze blik. 

'Nog één stuk.' probeert Liam. Ik zucht en werk gauw een stuk naar binnen.

'Zo goed?' Vraag ik. Liam knikt. 

'Liam, hij moet toch eten. Hij heeft nog helemaal niks gehad vandaag.' zegt Harry. Ik sta op en zet mijn bord op het aanrecht. De vis geef ik aan Niall, die lust alles. 

'Je kan hem niet dwingen te eten Harry. Dat moet hij zelf doen.' Antwoord Liam. 

 ~

Ilyyyyyyyyyyyyyyyyyy