Hated || Larry Stylinson

28

'Louis,' zucht Liam en hij trekt me tegen zich aan. Ik kan niet stoppen met huilen.

Zayn heeft een verband gekregen, zijn arm is zwaar gekneusd maar hij heeft het er goed vanaf gebracht. De chauffeur heeft een hersenschudding en een gebroken pols. Maar Harry's lichaam lag helemaal open en verliest heel veel bloed. Hij is in een kritieke toestand en het is niet zeker of hij het haalt. Bij Darcy zijn een paar zenuwen geraakt en ze word nu in een coma gehouden.

Ik ben zo bang, zo verschrikkelijk bang dat ik ze kwijt raak. Ze zijn de belangrijkste mensen in mijn leven, ik kan niet zonder ze. Echt niet.

Niall komt aanlopen met koffie en op dat moment gaat de deur open.

'Het spijt me dat ik dit moet vertellen, maar Harry Styles heeft het niet gered.' zegt hij zacht maar toch duidelijk.

Pats

Ik kijk niet op, wetend dat Niall de koffie op de grond heeft laten vallen, maar het interesseert me geen fuck.

'Hij is niet dood.' zeg ik rustig tegen de dokter. 'Niet.'

Hij zegt niks en kijkt me alleen maar aan met een blik vol medeleven.

'Sta daar niet zo stom.' schreeuw ik en spring op van mijn stoel. 'Harry is niet dood, hoor je me? Niet! En je hebt het fout, het is niet Harry Styles, maar Harry Tomlinson. Tom. Lin. Son.'

'We hebben alles gedaan wat we konden.' zegt hij alleen maar.

Ik kijk hem nog even kwaad aan, maar dan zak ik door mijn benen. De man, die zichzelf een dokter noemt, tilt me weer op en zet me op een stoel.

'Wilt u nog bij Harry Tomlinson kijken of niet meer?' vraagt hij zacht.

Ik denk even na. 'Ja.' fluister ik schor. De dokter knikt en gaat me voor naar de kleine ruimte. In het ziekenhuisbed ligt Harry. Zijn gezicht staat ijskoud.

'Harry.' zeg ik zacht. Er komt geen antwoord. 'Word wakker.'

Ik loop naar hem toe en schud aan zijn armen. 'Harry, alsjeblieft. Ik hou van je. Word wakker, voor mij?'

Er komt geen reactie. In stilte blijf ik naar hem kijken.

'Open je fucking ogen!' schreeuw ik en met moeite houd ik de tranen achter mijn ogen weg.

'Harry Edward Sty- Tomlinson.' Mijn stem breekt. Ik kan het niet meer.

'Je moet met me trouwen.' huil ik. 'Je zou met me trouwen. Je zou mijn Harry Tomlinson worden.'

Ik zak neer op de grond. 'Je beloofde dat alles goed kwam.' snik ik. 'Je beloofde het.'

'Het is tijd om te gaan.' zegt de dokter, en hij helpt me omhoog.

'Wacht.' mompel ik. 'Harry?'

Ik slik de brok tranen in mijn keel met veel moeite weg.

'Als je van me houd, open dan je ogen.' fluister ik.

Maar Harry beweegt niet. Harry is dood.

Later, als ik weer in de wachtkamer zit wachtend op nieuws van Darcy, gaat de deur opnieuw open.

'Louis Tomlinson?' vraagt een zuster en met moeite kijk ik op. Ze zucht even. 'Ik kan dit niet. Jij mag het doen.' zegt ze tegen iemand anders.

Een dokter komt in de plaats van de zuster en loopt naar me toe.

'Luister,' zegt hij zacht. 'Het gaat slecht met Darcy. Erg slecht.'

Ik kijk de man zonder een emotie op mijn gezicht aan. 'Ik mag haar niet kwijt raken.' zeg ik met mijn krakende stem.

'Ik ben bang dat u haar al kwijt bent.'

Mijn hart stop met kloppen. Letterlijk. Voor een paar seconden maak ik geen beweging.

Daarna laat ik mijn hoofd weer zakken. Mijn leven is gewoon niet gemaakt om vrolijk te zijn.

Ik ben alles kwijt.

Ik weet niet eens meer of ik nog wel iemand ben. Harry was mijn ene helft en Darcy mijn andere. Nu ze er allebei niet meer zijn, voel ik me niks. Ik heb helemaal niemand meer.

Alles wat ik nog heb, is pijn. Fucking veel pijn.

In mijn hart.

-

Alleen nog een epiloog😋

Btw sorry voor dit hoofdstuk oops.

Is het een beetje goed geschreven? Ik ben heel erg onzeker en doe heel erg mijn best maar ik kan niet zo goed oordelen over wat ik zelf schrijf. Daarom vraag ik het maar :)