Hated || Larry Stylinson

11

Ik lig op mijn bed te kloten met mijn mobiel, als Harry binnenkomt. 'Kun je niet even kloppen?' Mompel ik. Hij haalt zijn schouders op.

'Mag ik nog weten waar je heen ging gistermiddag?' Vraagt hij en komt naast me op het bed zitten. Ik slik en denk even na. Ik kan niet liegen tegen hem, maar als ik het vertel is hij in gevaar. Dat risico durf ik niet te nemen.

'Uhm, gewoon een vriend, dat zei ik toch al?' Hij fronst.

'Ja tuurlijk, daarom deed je er zo moeilijk over. Kom op Lou, ik wil de waarheid.' Ik zucht en leun achterover. Ik mag het niet vertellen. 'Please?' vraagt hij er nog achteraan. Ik schud mijn hoofd.

'Als ik het vertel kom ik diep in de shit, het spijt me.'

Zijn blik veranderd naar angstig. 'Kom op, je kan mij toch wel vertrouwen? Ik vertel niks door, dat weet je toch?' Ik knik. Ik ga het hem niet vertellen, heel misschien ooit als David er niet meer is. En zijn vrienden ook niet meer, natuurlijk. 'Vertel het dan.'

Ik schud mijn hoofd. 'Ik zeg toch al, ik kan het niet zeggen.' Hij zucht en staat op.

'Louis, ik ben serieus. Je gaat het me vertellen,' zegt hij dreigend. Ik schrik van zijn reactie en spring overeind.

'Ik zeg toch dat ik het niet kan vertellen.' Zijn hoofd word rood. Mijn hart racet in mijn borstkas van angst. Hij is echt boos. 'H-Haz?'

'Die bijnaam is alleen voor mensen die me vertrouwen. Niet voor jou dus.' Hij kijkt me nog even diep in mijn ogen aan waarna hij de kamer uitloopt en de deur met een klas dichtslaat.

**

'Waar is Harry heen gegaan?' vraagt Niall als ik beneden kom. Ik haal mijn schouders op, ik wil het er nu niet over hebben. 'Heb je gehuild?' vraagt hij door en komt naar me toe lopen. Ik probeer hem te negeren en loop door naar de keuken, waar de tafel al gedekt is. Liam geeft me een korte glimlach en hij roept de anderen. 'Louis?' Niall komt naast me zitten en blijft me bezorgd aankijken. 'Zeg eens iets.'

'Er is niks, stop nu maar.' Hij zucht maar houd er wel over op. De rest is ook aangeschoven, alleen de plek van Harry is nog leeg.

'Waar is Harry?' vraagt Liam. Niemand antwoord.

'Laten we gewoon beginnen, anders word het eten koud,' stel Niall voor. Typisch hem.

We stemmen wel in en we beginnen te eten. Na de eerste hap zit ik al vol. Met een zucht schuif ik het bord voor me weg. 'Louis, ga je de rest ook nog opeten?' vraagt Zayn.

'Nee.' antwoord ik kort en voordat ze me tegen kunnen houden ren ik de trap op naar boven. Ik mis Harry, die nu achter me aan zou komen om me toch te laten eten. Zijn bezorgdheid is te lief, dat ik wel moet eten.

Maar hij is er niet, en dat is mijn eigen schuld. Ik heb het verknald en hij denkt dat ik hem niet vertrouw. Ik wil het hem zo graag vertellen maar het is beter voor zijn eigen veiligheid dat hij hij het niet weet. De regels zijn hard. Elke dag om 4 uur, en je mag één keer in de maand afzeggen maar dat moet je wel de dag van te voren melden. Als je niet komt opdagen zijn er zware gevolgen, niet alleen voor jezelf maar ook voor je familie en vrienden. Die gevolgen zijn er ook als je het pakketje niet op tijd brengt of als er iets anders mee gebeurd. Eén keer heb ik zo'n pakje geopend om te kijken wat ik eigenlijk moest rondbrengen. Ik weet het nog supergoed, helaas.

"Half 5, dat is de tijd dat het er moet zijn. Het is een zwaar pakje dus wees voorzichtig, onhandige homo."

Ik ben er nog steeds niet achtergekomen hoe hij wist dat ik op jongens viel.

Gauw spring ik op mijn fiets.

Die ik toen nog had,

Het is niet zo ver hier vandaan maar ik wil zeker niet te laat komen. Wie weet wat de gevolgen zouden zijn? Ik trap hard en na ongeveer 10 minuten ben ik al bij de bestemming. Ik wil naar de deur lopen om zo snel mogelijk van het pakje af te zijn, maar eigenlijk wil ik wel eens weten wat ik eigenlijk mee heb. Het mag niet, maar als ik het pakje daarna weer goed dichtdoe merkt niemand het.

Voorzichtig maak ik het pakje open, het is een grote. Er zit niks in, maar ik weet zeker dat dat voor de veiligheid is. Het is een superzwaar pakje. Met mijn vingers voel ik in de doos, totdat ik merk dat er een dubbele bodem in zit. Ik peuter de bodem los, en dan zie ik wat er in het pakje zit.

Een pistool, als het goed is, de M1911

Witte poeder.

Pillen.

Kogels.

'Tomlinson?' Shit.

Gauw duw ik de doos dicht en draai me om. Davey, een vriend van David. Tuurlijk.

'Ik zou dat maar gauw afleveren en daarna ga je even mee naar David, goed?'

Ik had braaf geknikt, maar ik weet nog goed hoe bang ik was. Nadat ik bij David weg was ben ik thuis gekomen, ik heb geen idee hoe. Een paar dagen kon ik niet beneden komen maar niemand merkte dat gelukkig. Ze moesten eens weten.

-

Ik heb niks tegen homo's, ondanks dat ik ermee scheld in het boek. Normaal scheld ik daar niet mee :')

#845 in fanfictie thankyousomuch❤️