Hated || Larry Stylinson

13

'Het spijt me Louis, maar dit is echt beter voor je. Je gaat je beter voelen.' zegt Liam. Ik ben opgenomen in het ziekenhuis en zoals ik al dacht, zit ik aan een infuus waardoor ik eten binnen krijg. Er moet iemand bij me blijven en nu is het dus Liam. Ik voel me net een kleuter die nog niet alleen thuis mag blijven.

Het ergste is nog dat ik niet kan zeggen tegen David dat ik niet kom. Ik weet niet wat erger is, dat ik het hem niet kan vertellen of dat ik het niet kan doen. Straks gaat hij Harry nog zoeken, misschien heeft hij hem wel al. Ik slik en schud die gedachte weg.

'Straks komt Niall, misschien kan hij je wat opvrolijken.' zegt Liam en glimlacht zwak. Ik lach niet terug.

'Ik wil helemaal niet opgevrolijkt worden, ik wil weg hier,' mompel ik en duw de deken tegen mijn neus aan. Het stinkt, dit hele ziekenhuis stinkt.

'Je moet beseffen dat je echt een probleem hebt he, als je hieruit bent moet je ook weer gewoon gaan eten. We zullen je wel helpen maar je moet dan wel meewerken.' Ik zucht, ik besef dondersgoed dat ik een probleem heb.

De deur gaat zachtjes open, Niall zal wel binnenkomen. Ik zucht en knijp mijn ogen dicht, ik heb nu echt geen zin om opgevrolijkt te worden.

'L-Louis?'

Mijn hart stopt voor een paar seconden met kloppen en ik sper mijn ogen wijd open. 'Harry?' vraag ik schor. Hij rent naar me toe en trekt me in een stevige knuffel. Eindelijk zijn vertrouwde geur weer, zijn groene ogen en zijn volle lippen. En de vlinders in mijn buik.

Als hij me los laat schrik ik, zijn ogen zijn zwart in plaats van groen en zijn lippen zijn kapot. Zijn gezicht is bleek. 'Wat is er gebeurd?' vraag ik bezorgd.

'Dat kan ik beter aan jou vragen.'

'I-ik at te weinig?' Ik spreek de woorden langzaam en vragend uit, nu pas hoor ik hoe dom het klinkt. Ik lig in het ziekenhuis omdat ik geen honger heb. 'En jij?'

'Ik heb op straat geslapen maar er is niks aan de hand.' Ik schrik.

'Waarom op straat? Waarom kwam je niet gewoon naar huis?'

Hij haalt zijn schouders op. 'Ik was te koppig denk ik, en boos.'

Ik knik langzaam en wend mijn ogen af. Hij is hier. Liam is weggegaan volgensmij. Ik weet niet of hij al weg was voordat Harry binnen kwam of net weggegaan is. Ik heb het niet gemerkt.

'M-mag ik naast je komen liggen?' vraagt Harry zacht. Ik knik met een kleine glimlach. Hij komt gauw naast me liggen en slaat zijn armen om me heen. 'I still love you Lou.'

'I love you too,' antwoord ik. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst aan en eindelijk, voor het eerst deze week, val ik rustig in slaap.

**

'Louis? Wake up baby.' Ik open langzaam mijn ogen en zie Harry's krullen voor mijn gezicht hangen. Ik glimlach zwak en ga overeind zitten. 'Hoe gaat het?' vraagt hij.

Ik haal mijn schouders op. 'Wel goed.'

'Oke, de dokter was er net, ze willen even naar je kijken.' Ik zucht en knik.

'Hoe laat is het eigenlijk?' mompel ik en wrijf de slaap gauw uit mijn ogen. Harry klikt zijn mobiel aan.

'Half twaalf. Je hebt lang geslapen.'

'Wow ja, dat is lang.' Ik pak het glas op het kastje naast mijn bed en neem een slok. Het smaakt nog lekker terwijl het er al twee uur staat. Tja, wat had ik anders verwacht.

'Je drinkt,' zegt Harry blij en drukt een zachte kus op mijn voorhoofd. Ik voel mijn wangen rood worden en probeer hem niet aan te kijken.

Ik zet net het glas weer terug als de dokter binnen komt. Ze kijkt me verrast aan. 'Je hebt gedronken, goedzo. Dat is al een hele vooruitgang.' Ik frons en knik.

'Ik ga even een paar testjes doen, mag hij erbij blijven?' vraagt ze doelend op Harry. Ik knik nogmaals en ze helpt me naar de stoel.

**

'Ik verveel me,' zucht ik. We liggen nu al een poosje niks te doen en eerst was het wel fijn maar nu begint het te vervelen.

'Wil je een spel doen?' vraagt Harry. Ik knik. 'Truth or dare?'

'Nee, dat is niet leuk met zijn tweeën.' Harry is echt verslaafd aan spellen, helemaal aan truth or dare.

'Uhm, wie ben ik?'

Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'Harry?'

Hij geeft zichzelf een facepalm. 'Ik bedoel het spel, slimmerd.' zegt hij lachend.

'Ooh, oke.' zeg ik en lach ook.

'Oke, jij moet raden welke beroemdheid ik in mijn hoofd heb.'

'Alright, heb je al iemand?' vraag ik en hij knikt. 'Is het een vrouw?'

'Nee.'

'Een man?'

'Ja, je bent echt slim he.' zegt hij lachend.

'Is hij bekend door sport?'

'Nee, hij sportte eerder wel veel.'

Ik denk even na. 'Is hij acteur?'

'Nee maar hij zou een goede zijn.'

'Een zanger?'

'Ja.'

Ik denk nog dieper na. 'Ben je goed bevriend met hem?'

'Super goed.' Hij is hele goede vrienden met Ed Sheeran en Justin Bieber.

'Heeft hij oranje haar?'

'Nee.'

'Bruin?'

'Ja.' Justin Bieber heeft bruin haar, of blond. Ik weet het niet.

'Heeft hij wel eens drugs gebruikt?'

'Ja.'

'Is het Justin Bieber?'

Hij schiet in de lach. 'Dacht je aan hem?' Ik knik. 'Nee, geen Justin.'

'Dan geef ik het op, zeg het dan.'

'Ik had jou, jij bent ook een beroemdheid. Een hele mooie.' zegt hij en trekt me tegen zich aan. 'I love you.'

'I love you too.'

~

Ik stond deze week #492 in fanfictie maar nu sta ik er helemaal niet meer in😂 Sorry voor weinig updaten maar ik heb school enja😩