Berdel'in Göz Yaşları

2. BGY☁

Aysira Şahmaran .

Sabah kulağımı tırmalayan, iğrenç bir sesle uyandım. Bu alarm sesinden nefret ediyordum. Yavaşça yatağımdan kalkıp lavaboya doğru ilerledim. Tökezlemekten son anda kurtulduğum da, abdestimi alıp oturma odasına girdim. Koltuğun başında duran seccademi alıp kıbleye doğru yöneldim. Önce iman gelirdi öyle değil mi ? Niyetimi edip namaza başladım.

Dua mı bitirip seccademi katlayarak aynı yerine koydum. Bugün Diyarbakır'a uçağım vardı. Hazırlanmam gerekiyordu. Üzerimi hızlı bir şekilde giyerek mutfağa geçtim. Çayı ocağa koydum. Kahvaltıyı hazırlayana kadar çayda olmuştu. Demleyip masaya oturdum. Kahvaltımı yaparken telefonum çalınca kim olduğuna bakıp, onaylayarak kulağıma götürdüm.

"Efendim abi "

Gülen sesini işittim.

"Aysira'm "

Bende gülerken yanıtladım.

"Abim?"

Merakla sorusunu sordu.

"Geliyorsun dimi bugün ?"

Malesef demek geldi içimden ama demedim. Onları çok özlediğim gayet açıktı.

"Geliyorum abi. Ama eve uğramayacağım. Direk hastaneye geçmem lazım."

Şuan kaşlarını çattığına emindim.

"Neden? Bir sorun mu var? "

Merakla sormuştu.

"Hemen iş başı yapmam lazımmış. Uçaktan inince sen, bir araba gönderir misin, bana? Bavulumu vereyim. Hastaneye onunla girmek ayıp olur şimdi."

Önce mırıldandı ardından cevapladı.

"Sen inmeden Baran abini yollarım, ben."

Sevinçle güldüm.

"Tamam abim, ben kapatıyorum o zaman, çok işim var."

"Tamam. Görüşürüz. "

"Görüşürüz."

Kahvaltımı bitirip banyoya girdim. Dişlerimi fırçalayıp aşağı indim. Son kez bavuluma eksik var mı diye baktım. Herşeyin tam olduğunu anladığımda bavulumu tekrar kapadım.

Evime son kez baktım. Tam üç yıl... üç yılım bu evde geçmişti . Herşeyimi adamıştım ben bu eve. Rahat , huzurlu ve töresiz. Töre biz Mardin kızlarının acısı. Gözünün yaşına bile bakılmaz törede.
O yüzden kaçıp bu şehire sığınmıştım ya. İstemiyordum orayı. Zordu bizim davalar. Bir karar çıktıysa, o kararın üzerine laf söylenmezdi.
Sende o karara boyun eğmeliydin. Ya eğerdin ya da eğdirirlerdi. Ister güzellikle, ister zorla!

Fortmantoda duran anahtarımı elime aldığımda siyah babetimi giyip çelik kapıyı açtım. Bavulumu da kendimle kapı dışarı çektiğimde, kapıyı ardımdan geri çektim. Asansöre ilerledim. Bu bavulla merdivenden inemezdim. Asansör benim olduğum üçüncü katta durduktan bir süre sonra kapıları açıldı. Hemen içeri girerek 0. Kata bastım.

İçimde sıkıntılar vardı. Ruhum daralıyor, nefesim bedenimle savaşıyordu.

Bu...bu çok kötü bir histi. Boşta olan sol elimi kaldırıp göğüs kafesime koydum. Derin bir kaç iç çekerken asansörün kapıları açıldı. Elimdeki bavulu çeke, çeke karşımdaki arabama ilerlemeye başladım. Ellerim araba kumandasına giderken bagajın düğmesine bastım. O otomatikman açılırken bende arabanın yanına varmıştım zaten. Bavulu hemen içine koyup kendim kapattım, kapağını. Direk sürücü koltuğunun kapısına giderek açıp yerime yerleştim. Emniyet kemerimi de takmamla yola odaklandım.