13. BGY☁

19.8K 807 73
                                    

Multimedya'da ki Azad Ağamız

Herkes kahvaltı yaparken ben sadece çatalımla tabakta ki yiyecekleri birbirine sokuyordum. Azad kulağıma eğilerek fısıldadı.

"kahvaltını yap"

Olumsuzca başımı salladım. Bana kızgınca bakarak tekrar fısıldadı.

"Aysira kahvaltını yap! "

Başımı tekrar sağa sola sallayarak fısıldadım.

"Canım istemiyor."

Sandalyesini itip ayağa kalktığında Yusuf babaya döndü.

"Baba müsadenle. "

diyerek elimden tuttuğunda ayağa kalktım. Başımla herkese selam verip Azad'ın peşinden ilerledim.

Odamıza çıktığımız da bana dönerek "Neden kahvaltı yapmadın? "

omuzumu silktim. Gerçekten iştahım yoktu.

"Canım istemiyor. Bu arada Azad ben sana birşey sormak istiyorum."

Bir süre boş boş suratıma bakıp beklediğim yanıtı verdi.

" sor "

Yanıma geldiğinde boğazımı temizledim.

"Benim bugün hastaneye gitmem gerekiyor. İznim bitti."

Dedim.

"Hayır Aysira gitmeyeceksin!"

Dediğinde yalvaran bakışlar atarak umutla ona baktım. Evet izin vermezse gerekirse yalvaracaktım.

"Azad lütfen. Ben boşuna okumadım."

İş hayatımdan vazgeçemezdim. Sen gel senelerce oku aniden evlen eşin çalışmana izin vermesin. İnsanın katil olması için yeterince yeterliydi sanırım.
Sıkıntılı nefes vererek

"Tamam. Sadece bir süreliğine. Sonra dilekçeni ayrılırsın"

Sırıtarak giyinme odasına girdim. Yine ikna edebilirdim. Sarı uzun elbisemi giyerek üzerine kot ceketi mi giydim. Elbisenin siyah ince kemeriyle aynı renk siyah şalımı takıp babet  ayakkabımı da giyerek çantamı hazırladım. Telefonumu elime alıp tekrar odaya girdiğimde Azad beni süzdü.

"Sadece bugün gideceksin."

Dediğinde anlamsızca ona baktım. Ne olmuştu şimdi?

"Azad bilmem farkında mısın? ama bu benim işim."

Neye sinirlenmişti Allah aşkına?

"İstemiyorum Aysira"

sesi gereğinden fazla yüksek çıkmıştı.

Ona doğru ilerleyerek omzuna çarparak hızla odadan çıktım. Arkamdan bağırmasını umursamadan kapıdan dışarı çıktım. Korumalar hemen lafa girmişlerdi.

"Hanım ağam biz sizi bırakalım"

Kapıyı açıp arabayı işaret etmesini umursamadan arkadaki kendi jeep'ime binip anayola çıktım. Bu adam beni deli ediyordu. Hep böyle mi olacaktı? Bir araba bana sinyal vermeye başlayınca dikiz aynasından kim olduğuna baktım. Ah olamaz Azad'dı.

Daha çok gaza basıp ara sokağa girdiğimde arkamdaki arabayı atlattığıma sevinirken aniden önüme çıkmasıyla son anda frene bastım. Öne doğru sarsıldığımda kemerimi bağladığıma şükrettim. Yoksa şimdi camı çoktan boylamıştım. Elim ayağım titrerken sinirle arabadan inerek ona doğru bağırdım.

"Ne yaptığını zannediyorsun sen!"

Dedim. Oda sinirle arabadan inip yanıma gelmesiyle tokatı yapıştırdı. Ağzımda demir tadı hissetmemle dudağımın kanadığını farkettim. Yerde oturmuş ağzımı tutarken

Berdel'in Göz YaşlarıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin