My Teacher Every Day but My Husband Every Night (ON HOLD)

Chapter 24

HAREL's POV

I didn't get enough of sleep last night. Bakit? Well, alam niyo na kung bakit... Until now nga iniisip ko parin kung nasaan na si Chace sa pangangalap sa loob ng cellphone ko.

Nabasa na kaya niya ang mga messages? Nakita na kaya niya ang mga pictures? Puro selfie ko. Pero kahit papaano ay nahihiya pa din ako. Hindi naman ako ubod ng cute 'no!

I was freaking out!

Bumaba ako para tignan si Chace at tanungin siya tungkol sa aking cellphone.

Baka naman todo 'what ifs' ako dito eh wala naman pala sakanya.

Nakita ko siya sa kusina, nagkakape siguro. His back at me.

I inhaled and exhaled deeply, "Good morning Chace,"

Tumingin siya sa akin at ngumiti.

He patted the seat next him signalling para umupo ako sa tabi niya. May nakahanda na ring kape na para sa akin.

Suminghap ako at naghanap ng tyempo para mag salita't itanong sakanya kung nasaan nga ba ang cellphone ko; kung nasakanya ba ang cellphone ko.

Humarap ako sakanya, "Chace na sa'yo ba ang cellphone ko?" pagtatanong ko.

Tumingin siya sa akin at may kinalap siya sa may pocket niya. Natulala ako sakanya at binigay niya ito sa akin.

"Sa-salamat,"

He kissed my forehead at tumayo na.

"Saan ka pupunta?"

"Sa kwarto ko mag-aayos na," sagot niya at hinintay kung sasagot pa ako.

Malamang aalis na siya nang hindi ako nakasagot kaagad, dahil nagawa ko lang ay titigan siya. Pero noong ma-realize ko na paalis na siya, doon ako nag-salita.

"Nakita mo?"

"Oo, lahat Harel... 'Yun pala ang gusto mo?"

Hindi ako makasagot nang maayos sakanya. Lumunok ako. Wala ako sa sarili ko ngayon.

Tumango nalang ako... Unsure of what I would say.

Suminghap siya. He leaned down at for the second time, hinalikan ni Chace ulit ang noo ko.

     Chace confuses me.

Bumalik na siya sa kwarto niya, not bothering to even look at me. Kahit lang bigyan niya ako ng one last glance.

Ininom ko ang kape. Ito lang naman ang kailangan ko ngayon. I'm so stressed out. Hindi ko talaga siya maintindihan...

Kung nakita't nabasa niya ang lahat lahat, dapat di ba magalit siya? Pero instead, he acts like a gentleman, parang okay lang sakanya, parang he is letting me go... Go with another person.

Ugh! Why would I even think about the 'letting go' part?

Mahal na niya ba ako?

He loves you very much. Manhid ka lang talaga, Harel. Open up your senses!

    Sarili ko nalang, pinapaasahan ko pa. Kawawa na talaga ako. I was so confused!

Why is he acting like this? Pa-fall siya, gan'on? Maybe he is, maybe he is not.

But more importantly is, it's okay, i like it.

————

Nakaupo ako ngayon at nakikinig sa discussion ng aking guro. English subject.

Magugulatin ako ngayon, at parang laging nawawala. Alam ni Zainel na something's up and we're going to talk about it, whether I like it or not.

I was not surprised though.

The school bell rang.

I rushes for the door. Don't blame me, gustong-gusto ko nang makaalis dito.

Lumabas na ako ng eskwelahan at pumunta na ng coffee shop, sinabi ni Zainel kaninang lunch break. Dito raw kasi namin pag-uusapan ang kailangang pag-usapan.

Well, she's my best friend. I'm so glad that she cares. I hope Chace too.

I shook my head at that thought. Oo na! Umaasa ako!

Zain waved her hand at me. Nakit niya ang waitress at may sinabi siya rito. Tumango ito at umalis. Si Zainel nama'y nagtungo na kung nasaan ako.

"Now, let's start..." My best friend commanded and I took a quick breathe.

Sinabi ko ang lahat lahat sakanya, even 'yung 'alone time' namin ni Chace at si sir Ybrik din.

Speaking of Sir Ybrik, I haven't seen him today... Or maybe, hindi ko lang siya napansin? Dami ko kasing iniisip! I don't deserve this!

    I deserve Chace...

Another Chace's thoughts. Ugh, kailangan ko nang magpatingin sa isang psychiatrist.

Nababaliw na ako sakanya!

I set aside Chace at nakinig kay Zainel.

"Reconciliation," sagot ni Zainel. Tinignan ko siya. "Reconciliation, talk to him. Ask him. Para naman maging maayos na ang lahat."

"I-I will try... Hin-hindi na-naman kasi gan'un kadali 'yun,"

"Try then, there's no harm in trying girl," sambit niya. Zainel grab my arm at hinawakan niya ito ng mahigpit, reassuring me.

Ngumiti ako sakanya.

"Nasaan na ang girl power? Hello Harel Erie Ching- LEE!" aniya at tumawa ng malakas nang nakita niya ang ekspresyon ng mukha ko.

I was shocked. Of course, hindi ko in-expect na kokompletuhin niya ang pangalan ko, with my husband's surname.

  KINIKILIG AKO. Okay? KINIKILIG AKO!

Sumabay na rin ako sa tumatawa pang si Zainel, "What if naging kami talaga at the end?"

"May forever na!" sagot naman nito at tumawa ulit kami.

Noong sinabi ko ang lahat ng nangyari kay Zainel, naging magaan na ang pakiramdam ko.

     I'm so happy because I have a best friend like her.

————

Hi buddies. Please check out my new story, "Unknown Sender"

THANKS! Love you all! .x