My Teacher Every Day but My Husband Every Night (ON HOLD)

Chapter 11

Nakakapagod palang umiyak pero hindi parin naaalis ang sakit, kumikirot parin ang aking dibdib. 10 A.M akong nagising, Late na kasi akong nakatulog kagabi.

3 hours straight of crying last night, I thought maaalis na ang sakit na nararamdaman ko kapag iniyak ko na lahat. Nagkakamali pala ako, anong gagawin ko para maaalis to?

Nakakainis kasi, bakit ko ba kasi nararamdaman to? Ang tanga ko promise.

Mahal ko na ba ang lalaking to? Mahal ko na ba ang teacher ko? Kung oo, isa lang katapat nyan.. Move on.

At alam ko, hindi madaling gawin yan. Pero kakayanin ko parin, alang-alang sa sarili ko. Ayokong maging tanga, kahit sa pag-ibig man lang.

Today is Sunday, what to do? Walang magawa. Dapat mag party party, kailangan ko rin tumawa o maging masaya kahit ilang oras lang.

Ayokong magmukmok lang sa kwarto ko, baka umiyak nanaman ako. Si Zainel, kamusta na kaya sya?

Kinuha ko ang phone ko sa bedside table ko, sinearch ang pangalan ni Zainel at pinress ang call button.

"Open the door!!" Ansabe? Open the door? Wala man lang bang 'Good morning'? -____-

"Ha? Anong open the door?" Tanong ko sakanya, umagang umaga pinapakita na pagkabungangera! Letche naman!

"Buksan ang pinto! Hello Harel asan na ba yang utak mo? Tulog pa?"

"Buksan ang pinto? Bakit asan ka ba?"

"Harel, try mong bumaba. Bilis!"

"Osya bababa na po. Hintay hintay din pag may time! Letche!" at sabay end call. Waaaah! Nakakastress grabe!

Sabi ni Zainel bumaba daw ako, edi baba. Tapos, buksan ang pinto. "Tae naman! Bakit ganyan ang aura mo ngayon? Anyare girl?"

Si Zainel, gulat na gulat. Maga kasi mga mata ko, di ba nga umiyak ako ng 3 hours straight. =____=

"Pakihina mo yang volume mo, okaya kung ayaw mo, ako mismo manghihina. Letche pasok!" Tumango naman siya. Good girl.

"Sa kwarto, tara." Umakyat na 'ko, siya rin. Nakasunod sakin, para syang aso ko! XD

Nakarating na rin kami, humiga sya sa kama ko at ako naka-upo. "Kwento mo na sakin dali" at yun nga, kinwento ko lahat ng nangyari kahapon. Pati yung halikan, holding hands, yakapan. Tsaka yung mga sinabi namin kahapon, memorize ko lahat.

"Haba ng hair mo teh! Uy Harel taas mo paa mo!"

"Ha bakit? Anong meron?"

"Nahahapakan mo buhok mo oh! Hahahaha!"

"Langya ka! Baliw! Hahaha!"

"Teka teka, nakita ko si Sir Gil kanina sa labas ng bahay nyo. Tagal tagal mo kasing binuksan ang pinto"

"Wala akong paki dun. Sino kasama?"

"Kasama nya si Ma'am Jolina, sabay pa nga silang pumasok sa kotse ni Sir Gil eh"

OUCH. </3 Harel, wag ka na umiyak. Diba sabi mo wala ka ng paki sa gurang na yun? Kaya pwede ba, kalimutan mo na sya.

Oo nga pala, hindi mo sya pwedeng kalimutan kasi araw araw nagkikita kayo. Wag nalang syang pansinin.

Haaaay, laro lang lahat ng to sakanya, dapat wag mo seryosohin. Kung makikipag laro sya sayo, makipaglaro ka sakanya. Sabayan mo sya para mag-enjoy sya.

HANUBANAMANTO! Stahp being tanga Harel, don't cry!

Nababaliw nako. Teka, matagal na pala akong baliw. HA HA HA SARREY OKEY SARREY HA HA HA.

"Hello? Earth to Harel. Anyway, Girl, kaboring no?"

"Oo nga eh. Ano pwedeng gawin?"

"Bar tayo tonight? Ay underage pa rin tayo, sure ako di tayo papapasukin."

"Alam ko na! Wala si mommy and daddy, si Kuya wala din. Let's party!"

"Saan?"

"Our house!! Help mo 'ko mag ayos dali"

at yun nga, nag palit nako ng damit. Wala nakong time maligo so hilamos nalang.

× × ×

4 hours passed, and finally natapos na din namin ayusin ang bahay nina Zainel.

Ngayon Lunch time namin. Mga anaconda ko sa tyan kanina pa umiiyak, mga babies ko wawa naman. Huhu

Busy kasi kami nag-aayos kaya parang wala kaming pakialam sa oras.

Pumunta kami sa mall, tapos siempre kaagad kong hinanap ang favorite restau ko all the time! Ang Tokyo Tokyo!

Alam na ni Zainel kung ano kakainin ko. Ako na naghanap ng table para samin ni Zainel.

Guess who's here? Si Chace also known as Sir Gil and Ma'am Jolina. Wow ha! Kapal ng mga feys nila, mag date ba naman sa fav restau ko? Nakakasira ng apetite. Letche! Ayoko ng magstop kumain. Sarap kaya kumain. :D

Ano akala nyo, hindi na 'ko kakain nang dahil lang nakita ko sila magkasama? Heck! Always think positive okay, kasi I don't care about them.

I looked around, isa lang ang vacant na table, marami talaga kumakain dito. Masarap, wala tayong magagawa! :D

Vacant table yung bago sa table nina Chace, so no choice. Di pa nila ako nakikita, umupo na 'ko. Parang back to back kami ni Ma'am Jolina.

Ayoko nga makita mukha ni Chace, at saktong dumating si Zainel with a try in her hands. Wala pang foods, we have to wait 5 minutes kasi iseserve palang yung mga foods samin.

But honestly, gutom na gutom na gutom na 'ko. I looked around again, baka kasi may makita akong kilala ko pa except kina Chace.

Eh wala e, sila lang talaga kilala ko na nandito.

"Gutom na 'ko :(" Haist Zainel, pareho lang tayo.

"Um hi, Harel?" sasagutin ko na sana si Zainel pero inunahan ako ng isang pamilyar na boses ng isang lalaki.

~ • ~ • ~ • ~

Ano masasabi nyo? Comment naman kayo dali. (: