SADİST KIZ (Düzenlemede)

16.bölüm="Sen..bunu nasıl yapabilirsin?!"

-DÜZENLENMEMİŞTİR-

Multimedia= Özgür ULUSOY (yanındaki resim temsili özgür'ün hali)

Esila'nın kolu biri tarafından tutulmuştu yüzü bize dönük değildi ta ki esila kolunu tutan çocuğa tokat atana kadar. O anda Deren avazı çıktığı kadar bağırdı.

"TUNA! BIRAK HEMEN ONU! "

Biz daha olduğumuz yerden hareket edemeden Tuna büyük bir rahatlıkla esilanın kolunu bıraktı ve bize dönüp Deren'e bir süre baktıktan sonra elini ağzına kapattı ve öpücük atıp üfledi. Derense kırmızı rengini görmüş boğa gibi üstüne koştuğunda Tuna çoktan kalabalığın içersine karışmış ve uzaklaşmıştı.

Deren olduğu yerde sinirle tepinirken ben Esila'nın yanına gittim." İyi misin?"

Ellerindeki poşeti salladı." İyiyim tabiki bu saatte çikolatalı pasta buldum!"

"Ne varmış saatte.." telefonumu cebimden çıkartıp baktığımda gece 2 yi geçtiğini gördüm birde on sekiz arama vardı.

"Yolunu gözleyenin ne çokmuş."dedi Esila kafasını uzatmış telefonumun ekranına bakmaya çalışırken.

Deren'i bulamayınca herkesi teker teker aramıştım. Tabi buna Ecrin ve Dilekte dahildi. Deren'i bulunca onca şeyin içinde çocuklara haber vermeyi unutmuştum haliyle onlarda telaş yapmıştı.

"Aynen öyle Esilacığım. Şimdi acil arabaya binin eve gidiyoruz." Elimi bir birine vurdum. "Hadi hadi çabuk!"

"Ay..tamam be!" Esila topuklularını yere çiviliye çiviliye arabaya ilerledi. Bende deren'in yanına gittim.Ellerini saçlarına geçirmiş biriyle konuşuyordu.

"Evet dedim ya!" Derin bir iç çekti. "Kaptan bul bir yolunu gönder onu buraya!"

Elleri saçlarına daldırıyor ufak ufak cekiştiriyordu, birde arada dudaklarını kemiriyordu. Bense ellerimi ceplerime koymuş onu izliyordum.

"Ona ihtiyacım var.."Kime ihtiyacı vardı? Ne diyor bu kız!

"Tamam Kaptan istek var zorlama yok! Sadece aradığımı ona söyle. Tamir ettirsin artık kendi telefonunu akıllı!" Kocaman bir gülümseme oluştu yüzünde. "Bende seni seviyorum delikanlı. Çocuklara iyi bak!"

Telefonu kapatıp benim olduğum tarafa döndü. Göz göze geldik. Ama bir saniye bile durmadan arabaya ilerledi ve bindi. Ya daha demin ki arabada benle düşen kız kalabalığa karıştı ya da Deren çift karakterli. Bu ruh değişikliğinin başka açıklaması yok çünkü.

Ellerim ceplerimde duruşumu bozmadan arabaya ilerledim. Artık eve gitmemiz lazımdı.

"Ah! Bak şurda ki o değil mi?" Yine bir kız çığlığı duydum. Dönüp baktığımda bir kız gurubunda bir kızın beni parmakla gösterirken bir yandan da diyer arkadaşlarıyla çığlık atarak konuştuğunu gördüm. "Kızım gerçekten Emir Demirkan." Dediler ve koşarak yanıma gelmeye başladılar.

Suratıma bir kaç saat önce Deren'i etkilemek için taktığındığım gülümsemeyi yerleştirdim ve tek elimle saçımı geriye taradım.

Yanıma gelip hep bir ağızdan konuşmaya başladılar. Tam arkamda duran Afroditime dayadım kendimi. Tam Deren'in oturduğu yolcu koltuğununun kapısına. Kollarımı çaprazladım ve göğüsümün hemen altına koydum. "Kızlar! Teker teker lütfen.."

İçlerinden biri öne çıktı ve elini uzattı."Mereba ben Simay.." uzattığı elini tuttum. "Bende-" ben konuşana kadar koro halinde onlar konuşmuştu. "EMİR DEMİRKAN" Tuttuğum eli bırakıp elimi enseme götürdüm ve etkilenceklerini adım kadar emin olduğum bu gülümseme yolladım onlara.