Üç Maymun

18.Bölüm

MULTİMEDİA-AYAZ VE YALIN

(CEKETLİ OLAN YANİ ARKADA OLAN AYAZ ÖNDEKİ YALIN BİLGİNiZE.)

KEYİFLİ OKUMALAR :*

Arya'nın ağzından;

Ayaz bieden beni kendine çekip sıkıca sarıldı hıçkırıklarım dahada artmıştı.

"Şşşt tamam güzelim geçti. Ben yanındayım." diyip sanki sarılabilirmiş gibi daha sıkı sarıldı ve saçlarıma küçük bir öpücük kondurdu bende hiç düşünmeden ellerimi boynuna doladımçünki buna gerçekten ihtiyacım vardı. Yalnız olmamaya,birilerinden destek almaya.

"Artık dönmeliyiz Arya annen çok telaşlandı ve özelliklede Defne perişan oldu." ondan ayrılıp yerdeki çantamı aldım gözyaşlarımı elimin tersiyle silip "Hadi gidelim." dedim.

Ana yola çıktığımızda otobüs gelmediği için Ayaz taksi çevirdi. Takside arka koltuğa geçip oturduk. Ayaz cebinden telefonunu çıkartıp rehberden birini aradı bende kafamı cama çevirip dışarıyı izlemeye başladım.

"Alo. Evet evet buldum.

sakin olun abi bişeyi yok

şuan pek konuşabileceğini sanmıyorum

tamam tamam parkın orda buluşuruz." diyip telefou kapattı ve bana dönüp "Defne çok kötü olmuş" dedi.

Ayaz öyle diyince kendimi çok kötü hissettim ona bunu yaşatmaya hakkım yoktu birden bire ortadan kaybolmaya. Kim bilir ne haldedir şimdi.Ayaz oturduğu yerde biraz bana yaklaşıp kulağıma

"Sıkma canını olan oldu biz yanındayız." diye fısıldadı bende ona buruk bir tebessümle

"Teşekkür ederim." dedim o da bana bakıp

"Valla ben böyle kuru teşekkürü kabul etmem daha sonraya saklıyorum teşekkür hakkımı." dedi ben anlamayan gözlerle ona bakarken parka varmıştık bile. Hızlıca arabadan inip koşar adımlarla parka girdim gözüm parkın içini tararken en sonunda bir banka Defne Can'a sarılmış ağlarken gördüm. Ali de ayakta dikilmiş etrafa bakıyordu.

Hızlıca oraya koşarken "Defne" diye bağırınca herkesin dikkati birden bana toplandı olduğu yerde durdum.

Defne kafasını Can'ın omzundan kafasını kaldırıp bana baktı hemen kalkıp koşarak yanıma geldi ve boynuma atladı bana sıkıca sarıldı bende ona sıkıca sarıldım sanki asırlardır görmüyorduk birbirimizi.Gözlerimden benden bağımsız akan yaşlara engel olamıyordum. Defne'de ağlamaya başlamıştı Can yanımıza gelerek

"Şşşt sulu gözler tamam yeter artık ağlamayın. Arya senle sonra hesaplaşıcaz bilesin." dedi biz ayrılınca Can'da bana sıkıca sarıldı bende ona sarıldım daha sonra Defne

"Ben kıskanırım ama." diyip ikimize birden sarıldı.

Yalın "Valla sarılmanızı bölmek istemem ama Arya'nın annesi hala telefon bekliyo." dedi.

Ahh tabi ya. Aptal kafam. Kim bilir nasıl korkmuştur şimdi.
Defne bana bakıp "Nereye gittin sen?" diye sordu. Bende sıkıntıyla Defne'ye baktım"Defme şimdi konuşmanın sırasımı kızım haline bak sonra konuşursunuz." Ayaz araya girip olayı bitirmişti ona minnettar gözlerle baktığımda kuşağıma "Özür sayı ikiye çıktı ayocok." diye fısıldadı ve göz kırptı.

****

Çocuklarla birlikte eve gelmiştik beni eve kadar bıraktılar tam itiraz edicekken Can öldürücü bakışlar yollayınca vaz geçmiştim.
Evin bahçe kapısı ardına kadar açıktı ve ev kapısıda yarım bir şskilde açıktı tedirgin bir şekilde bahçeden içeriye girdim içerden bağırıçmalar ve kırılma sesleri geliyodu koşarak içeriye girdiğimde annemin babama öfke saçan gözleriyle karşılaştım.
"Anne?" Annem dönüp bana baktı bakışları hemen yumuşamıştı. Hızlıca yanıma gelip bana sıkıca sarıldı bend ena sarıldım kokusunu iyice içime çekip "Özür dilerim." diye fısıldadım anne beni teselli edercesine,
"Şşt asıl sana bunları yaşattıpım için ben özür dilerim." diyerek sırtımı sıvazladı. Yavaşça annemden ayrıldım babama baktım şuan gözümde o kadar gereksiz bir varlık olarak gözüküyorduki anlatamam. O kadar çaresiz duruyorduki utanmasa oturup zırıl zırıl ağlıycaktı sanki hüzüne bakıp sertçe,