HİÇ HESAPTA YOKKEN

BÖLÜM 23

Etraf tam da hayalimdeki ev gibi bembeyazdı. Duvarlar, mobilyalar,dolaplar.. her şey bembeyazdı. Yalnızca mobilyaların üzerindeki desenler siyahtı. Her yerde papatya demetleri vardı, bunu Deniz'in yaptığına emindim. Gözlerimin dolduğunu hissediyordum ve bu sefer tutmaya niyetim yoktu.

Ben sessizce ağlarken Deniz arkadan belime sarılıp dudaklarını boynuma bastırdı.

"Seni seviyorum meleğim" Ona dönüp boynuna sıkı sıkı sarıldım.

"Ben de seni seviyorum"

Bir süre öyle kaldık. İkimiz de konuşmuyorduk. Benim için yaptıkları o kadar mükemmeldi ki, her seferinde Deniz yanımda olduğu için kendimi şanslı hissediyordum.

"Hadi amaa... seni buraya ağlaman için getirmedim ki ben"

"Tamam tamam, o kadar mutluyum ki... Bu yaptığın şey çok... çok güzel"

"Senin için her şeyi yaparım Derin, bunu sakın unutma. Senin gülümsemen, mutlu olman benim için her şeye değer"

Uzanıp yanağına küçük bir öpücük kondurdum. Gülümseyip sıkıca sarıldı bana.

"Hadi..." Elimden tutup içeri çekti. Sırayla tüm odaları gezdik. Üst katın bir diğer sürpriz olduğunu ama henüz hazır olmadığını söyledi. Bu kadarı bile fazlaydı benim için, onun en ufak bir sürprizi bile bulutların üzerinde gezmeme sebep oluyordu.

Salona geri döndüğümüzde kendisini kanepeye bıraktı ve yanına oturmam için kollarını açıp beni beklemeye başladı. Yanına oturup dizlerimi topladım ve başımı omzuna yasladım.

Hep söylüyorum ve söylemekten de hiç sıkılmayacağım.

Deniz benim için huzur demek; mutluluk, aşk, hüzün, özlem ve bunun gibi daha pek çok duygu. Onu seviyor muyum? Hayır. Ona aşığım, onun için kendi hayatımdan bile vazgeçebilirim...