Η Προδοσία(1)

Κεφαλαιο 11

Νάρια:

-Τι κάνετε εσείς εδώ; Μας ρωτάει η κοπέλα,που μόλις μπήκε,με γουρλωμένα μάτια.Την παρατηρούσα που ηταν όλο αγκαλιές και φιλάκια με τον αδερφό μου στο παρτυ αλλά δεν ξερω ποια είναι.

-Ελένη δεν είναι και η πιο κατάλληλη στιγμή. Της λεει η Χριστίνα.

-Και γιατί παρακαλώ; Ρωτάει εκείνη με ειρωνικό ύφος.Τι την νοιάζει αυτην τώρα τι κανουμε εμεις;

-Δεν ειμαστε και πολύ καλά. Της εξηγεί και συνεχίζω να μην καταλαβαίνω γιατι της απολογείται.

-Απλά φύγε. Της λεω με σοβαρό υφος εμφανώς νευριασμενη.Εκείνη δεν μιλάει απλά με κοιτάει ενοχλημένη και φεύγει κλείνοντας την πόρτα.
Η φασαρία από την μουσική εξαφανίστηκε πάλι και η Χριστίνα δεν έχει πάρει ακόμα τα χέρια της από πάνω μου.

-Θα μου πεις τι έκανα; Συνεχίζει να μην καταλαβαίνει και με νευριάζει ακόμα περισσότερο.Πως γινεται να μην καταλαβαίνει ότι δεν μ'αρέσει να την βλέπω με άλλες;Μπορει να ειμαι ψυχρή απέναντί της και λιγο απόμακρη.. εως πολυ,αλλά ακόμα την θέλω.Φοβάμαι βέβαια πως αν ειμαστε παλι μαζι θα με απατήσει,δεν νομίζω πως θα μπορεσω ποτε να την εμπιστευτώ ξανά.Ίσως να της πω πως νιωθω.Ισως να την κερδίσω πίσω.

-Με ενόχλησε που σε είδα. Της λέω μη μπορώντας
να τελειώσω την πρόταση μου.

-Ε καλά και κλαις επειδή με ειδες;

-Όχι.

-Με μπερδεύεις.Μιλα μου ξεκάθαρα.

-Με ενόχλησε που σε είδα με την άλλη. Ουφ!Το είπα.Δεν μιλάει όμως,απλά με κοιτάζει.Σιγά σιγά σχηματίζεται ένα στραβό χαμόγελο στο πρόσωπό της.Ήθελα να 'ξερα τι σκέφτεται.Πες κάτι γαμω το μου.

-Τι να πω;

-Δεν ξέρω.Κάτι!Τι σκέφτεσαι;

-Ότι είναι πολύ γλυκό που ζηλεύεις.

-Και;

-Και σκέφτομαι πόσο όμορφη είσαι σήμερα.

-Και;

-Αυτό!

- Μόνο αυτό;

-Ναι.Ήθελες να σου πω κάτι άλλο; Νομίζω πως το κάνει επίτηδες.Θέλει να μου σπάσει τα νεύρα δεν εξηγείτε αλλιώς.Θέλω τόσο πολύ να της δώσω ένα χαστούκι αυτή την στιγμή.Βγαίνω απ'την αγκαλιά της και σηκώνομαι απ'το κρεβάτι μου.
Που πας τώρα;Γιατί όλες φεύγετε; Τι είπε;Όλες;