Η Προδοσία(1)

Κεφάλαιο 22

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την αγάπη που έχετε δείξει στην Προδοσία και όσο βλέπω πως σας αρέσει νιώθω πως αξίζει να συνεχίσω!!!Πολυ πολυ πολυ αγαπη σε ολους❤❤❤

* * *

Ναρια:

Ανοίγω τα ματια μου και νομίζω πως ονειρεύομαι.Ολα εγιναν τοσο γρήγορα.Δεν προλαβα να συνειδητοποιήσω ποτε ηρθε η Χριστίνα με την Αντιγόνη,για ποτε μου ξεκαθάρισαν οτι ειχε γίνει,για ποτε λυθηκε η παρεξήγηση και το πιο σημαντικό για ποτε τα βρηκα με την κοπελα μου.Και μονο που σκέφτομαι πως εγω και η Χριστίνα είμαστε επιτελους και παλι μαζι νιωθω πεταλούδες στο στομαχι μου.Αν και νιωθω καπως ασχημα που μιλησα έτσι στην Αντιγόνη εχθες.Πρεπει να βγούμε οι τρεις μας και να μιλήσουμε γιατι δεν θελω να νομιζει πως της κραταω κακια.Απο εδω και περα ανοίγω ενα καινουργιο κεφαλαιο στη ζωη μου,ολα θα αλλαξουν προς το καλυτερο κι θα προσπαθησω να μείνουν έτσι τέλεια.Μπορω να πω πως νιωθω ευτυχισμένη τωρα πια.Τι ειναι ευτυχια ομως;Ειναι κατι που έρχεται και φεύγει ή μπορει να γινει μια μόνιμη κατάσταση;Οπως και να εχει θα ζησω το παρον και θα απολαυσω οσο περισσοτερο μπορω την κοπελα μου και την απέραντη ευτυχία που ζω.

Η Χριστίνα εχει τα ματια της κλειστά και τα χείλη της ειναι για φίλημα έτσι πρησμένα όπως ειναι απ'τον υπνο.Δεν θελω να την ξυπνήσω ομως για αυτο προσπαθώ να συγκρατήσω τις ορμες μου για αργότερα.

Χριστίνα:

Ξυπναω και βλεπω εναν αγγελο να με καρφωνει με τα ματια του.Δεν υπαρχει ποιο ωραια εικόνα απο αυτην.Με το που ξυπνας να βλεπεις τον ανθρωπο που αγαπας.

-Καλημέρα.Της λεω με βραχνή φωνη και μου δίνει ενα ρουφηχτο φιλί.

-Καλημερα μωρο μου.Πως κοιμήθηκες;

-Μεσα στην αγκαλια σου;Τέλεια!

-Θελω να σου ζητησω μια χάρη.

-Οτι θες.

-Σημερα να κανονίσεις να βγουμε με την Αντιγόνη.Εχω μετανιώσει για τον τροπο που της συμπεριφέρθηκα εχθες παρολο που τελικα δεν έφταιγε εκείνη για κάτι.

-Μωρο μου εισαι τέλεια.Εννοείτε πως θα το κανονίσω. Ηθελα να της πω να συναντηθούμε σημερα με την Αντιγόνη και φοβομουν το πως θα το παρει αλλα ευτυχώς ολα συνεχίζουν να πηγαίνουν τέλεια.Υπερβολικά τέλεια.Να τρομαξω;

-Άντε σήκω.Μεσημεριασε.

-Ε και;Εχουμε κατι να κάνουμε;Αν και τωρα που το σκεφτομαι κατι εχω στο μυαλο μου. Την κοιτάζω με ενα πονηρό βλεμμα τωρα.