James Potter en de Hal der Oudste Kruising

7. Gebroken Loyaliteit

James eerste lesuur was, ironisch, Basis Bezemvliegen. De leerkracht was een enorme boom van een kerel met de naam Gabriël Beylach. Hij droeg een reekalfkleurige sportmantel over zijn officiële Zwerkbaltenue die zijn lange voorarmen en handen vrij lieten.

'Goedemorgen eerstejaars!' baste hij, en James gokte dat Gabe Beylach een van 's werelds grootste ochtendmensen was. 'Welkom bij Basis Bezemvliegen. Meeste van jullie kennen mij al, hebben me vast gezien bij Zwerkbalwedstrijden en toernooien en wat-nog-meer. Dit jaar gaan we gebruiken om vertrouwd te raken met de grondbeginselen van het vliegen. Ik ben een sterke voorstander van de "direct doen" aanpak, dus we beginnen meteen met de essentiële bezembeheersing en contrôle. Iedereen naar je bezem alsjeblieft.'

James had er tegenop gezien om weer op een bezem te gaan zitten, maar met het vorderen van de les bemerkte hij dat hij met de juiste begeleiding in staat was om zijn bezem te laten zweven en hem te ondersteunen, en zelfs zijn hoogte en snelheid onder contrôle te houden en te vliegen in kleine groepjes. Hij merkte dat er kleine verschillen waren in hoe de bezem reageerde met betrekking tot de snelheid en zwenken. Als de bezem alleen maar zweefde deed naar voren leunen op de bezem hem vooruit bewegen en er aan trekken liet hem naar achteren gaan. Als de bezem eenmaal bewoog echter, bleken deze zelfde handelingen ook voor hoogte verschillen te zorgen.

Hoe sneller de bezem bewoog, des te meer James met zijn houding de hoogte onder contrôle had in plaats van de snelheid. Hij ontdekte het kleine verschil tussen een snelheid leunen, en een hoogte leunen, die op verschillende momenten volledig afhankelijk was van de snelheid van de bezem. James voelde dat de minste paniek ervoor zou zorgen dat hij het kleinste beetje contrôle dat hij had geleerd zou verliezen, en begon te begrijpen waarom het zo beroerd was geweest bij de Zwerkbalaudities.

Ondanks dat hij tevreden was over zijn voorlopige contrôle van de bezem, voelde hij nog steeds een steek van jalousie als hij Daan met zijn bezem bezig zag, hij maakte nauwelijks werk voor moeiteloze duikvluchten.

'Laten we uitsloverij vermijden, meneer Wilstra!' riep professor Beylach regelmatig, en James kon het niet helpen dat hij hierdoor een gevoel van voldoening kreeg. 'Bewaar het voor de wedstrijd vanavond, ja!'

Ralph's hele lichaam was gespannen in zijn worsteling om op de bezem te blijven. Vaak zweefde hij een kleine meter boven de grond en leek daar dan vast te zitten. 'Hoe krijg ik het voor elkaar zo'n duikvlucht te maken?' vroeg hij met zijn blik op Daan.

James schudde zijn hoofd. 'Ik zou me als ik jou was meer zorgen maken over recht overeind te blijven, Ralph.'

De rest van de ochtendlessen waren veel minder interessant, met Eenvoudig Spreuken Leren en Oude Runen. Tijdens het middagmaal vertelde James aan Ralph en Daan de gebeurtenissen van de vorige avond, hij vertelde over professor Franklin's Daglicht Besparende Apparaat en het gesprek tijdens het diner over Madame Delacroix Voodookrachten. Tenslotte legde hij het gesprek uit wat hij gehoord had tussen zijn vader en professor Franklin en hoe dit alles te maken had met het Austramaddux verhaal over Merlijn's voorspelde terugkomst.

'Zo,' zei Daan, met vernauwde ogen nadenkend starend naar de muur achter het hoofd van James. 'Als ik je goed begrijp heeft je vader een mantel... die iedereen die hem draagt onzichtbaar maakt.'

James kreunde vermoeid. 'Ja! Maar daar gaat het nu niet om, toch?'

'Spreek voor jezelf. Ik bedoel, vergeet de röntgenbril. Denk je eens in wat een jongen met een Onzichtbaarheidsmantel kan doen. Is het stoomwerend, denk je?'

James rolde met zijn ogen. 'Ik denk niet dat de tovenaar die zijn hele leven bezig is geweest om 's wereld meest perfecte onzichtbare kledingstuk te maken dit gedaan heeft om de meisjesbadkamer in te sluipen.'