James Potter en de Hal der Oudste Kruising

11 De Drie Relieken

Na de opwinding van de reis en de aankomst, werd de kerstvakantie op Grimboutplein nogal saai. James stelde Ralph aan iedereen voor, en Ralph werd al snel gewoon een van de vele vrienden en familie die het huis bevolkten. Op de Woensdag voor Kerst, kwamen Oom Ron en Tante Hermelien met hun kinderen aan, Hugo en Roos. Kort daarop gevolgd door oom Bill en tante Fleur, de ouders van Victoire. James was enorm gesteld op allemaal en zelfs nu het huis behoorlijk vol begon te raken, was hij er opgetogen over dat ze de rest van de vakantie bleven logeren.

'Het is maar goed dat Pa en Ma dit jaar naar Charlie zijn,' merkte Ron op met het sjouwen van zijn en Hermelien's bagage naar de derde etage. 'Dit huis lijkt zoveel kleiner als toen we zelf nog kinderen waren.'

'Je bent zelf groter geworden, Ron,' zei Hermelien, die hem liefdevol in zijn buik porde. 'Je moet niet klagen.'

'Ik klaag niet. Tenslotte hebben we een kamer. Als Percy hier was, zou die zijn bed met Knijster moeten delen.'

James en Ralph, samen met James' broertje en zusje, neven en nichten, brachten hun dagen door voor de open haard, speelden toverschaak met Oom Ron of slenterden door de straten in de buurt, of om de laatste boodschappen te doen met Ginny of met Tante Hermelien, voor het kerstfeest. Fleur en Bill lijfden James en Ralph in voor het uitzoeken en vervoeren van de Kerstboom, die er buiten gezellig en vol uit had gezien, maar meer dan de helft van de ruimte van de hal in beslag nam toen ze hem binnen brachten.

''t Is bijna zonde om te doen,' zei Bill, met zijn toverstok gericht op de boom. 'Reducio!'

De boom kromp tot één derde van zijn grote, maar behield zijn dichtheid waardoor hij er meer uitzag als een kerstbosje dan een Kerstboom. Ralph, James, Roos en Victoire waren het grootste deel van de dag voor Kerstavond bezig met popcorn rijgen, de boom versieren en cadeautjes inpakken. Hermelien riep de hele huishouding bijeen met de bedoeling om gezamenlijk Kerstliedjes te gaan zingen. Ron noch Harry waren hier echter verrukt over.

'Doe ons een lol, Hermelien,' zei Harry die neerplofte in een gemakkelijke stoel bij het vuur. 'We zijn de hele dag bezig geweest.'

'Ja,' sloot Ron zich, een beetje verongelukt, hierbij aan. 'Dit is het begin van de vakantie en we hebben nog geen kans gehad om even te zitten, of wel?'

'Ronald Wemel, trek je jas aan en zet je hoed op!' bitste Hermelien die deze spullen op zijn schoot wierp. 'We zijn als familie maar één keer per jaar samen als het meezit, en ik laat je niet de hele dag op je kont zitten alsof je thuis bent. Trouwens,' vervolgde ze een beetje teleurgesteld. 'Je zei op de weg hierheen dat Kerstliedjes zingen een leuk idee was.'

'Dat was voor ik wist dat je het meende,' mopperde Ron die opstond uit zijn stoel en vermoeid zijn jas aantok.

'Jij ook,' glimlachte Ginny, die Harry's hand greep en hem uit zijn stoel trok. 'Je kunt de hele Kerst luieren als je dat wilt. Vanavond gaan we plezier maken, of je het leuk vind of niet.'

Harry gromde, maar stond toe dat Ginny zijn jas bij hem aantrok. Ze stompte hem speels in zijn maag en pakte grinnikend zijn sjaal. Tot Ron en Harry's duidelijke ongenoegen, was Bill er helemaal klaar voor, hij stond in de gang met zijn hand over zijn hart refreintjes te zingen. Fleur, onberispelijk gekleed, net als haar dochter, glimlachte verliefd naar hem. Toen ze de deur uit liepen hoorde James Oom Ron mopperen tegen zijn vader. 'Ik zweer dat ze dat doet om zowel wraak op ons te nemen, als indruk te maken.'

De nacht was zo perfect en wezenlijk Kerstmisachtig, dat James zich afvroeg of zijn moeder en Tante Hermelien hem behekst hadden. Dikke, zachte sneeuwvlokken die begonnen neer te dalen, verzachtte de verre stadsgeluiden en legden een deken van schitterend wit op de grauwe muren en stoepen. Hermelien deelde muziekpapier uit en plaatste iedereen zó dat de jongste vooraan stonden en de oudste erachter. 'Als Mam er niet meer zou zijn,' zei Ron zachtjes tegen Harry, 'zou ik zweren dat Hermelien haar plaats inneemt.' Tijdens het oefenen raakte Hermelien geïrriteerd door Ted, die voortdurend amusante variaties zong van de liedjes, tot groot genoegen van Albus en Hugo. Uiteindelijk tevreden, leidde zij de groep door de straten die Grimboutplein omgaven, belde aan en dirigeerde het koor. De meeste Dreuzels die de deur openden bleven staan luisteren met een gemaakte geamuseerde blik in hun ogen. Een oude man met een groot hoorapparaat gilde tegen hen dat hij niets gaf aan goede doelen, behalve het Hortens Huis voor Ongetemde Poezen, en gooide de deur dicht.