James Potter en de Hal der Oudste Kruising

21 Het Geschenk van de Groene Doos

De laatste weken van het schooljaar gingen als een waas aan James voorbij, opmerkelijk vrij van dodelijk gevaar en avontuur, maar desalniettemin volgepropt met de wat mindere stress van huiswerk, eindverslagen en toverstokvaardigheden, die allemaal erg welkom waren in de dagen van de nasleep van de Hal der Oudste' Kruising. Tot niemands grote verrassing won Huffelpuf de Afdelingsbeker omdat ze de enige afdeling waren die niet een flinke punten aftrek gekregen hadden ten gevolge van de inmenging in de verschillende Merlijnsamenzweerders bemoeienissen. Het bezemincident alleen had Ravenklauw en Griffoendor vijftig punten ieder gekost.

Op de ochtend van de laatste schooldag was James bezig om zijn boeken en extra schoolgewaden in zijn hutkoffer te proppen toen Noah de trappen op gestampt kwam en naar hem riep.

'Ron Wemel is in de open haard. Hij wil je spreken.'

James lachte. 'Geweldig! Zeg hem dat ik direct aan kom!'

'James, kijk jou eens!' riep Ron Wemel toen James een minuut later de trap af stommelde, zijn das nog knopend. 'Helemaal netjes en alles. Goed jaar gehad?'

James knikte. 'Ik denk het wel. Ziet er naar uit dat ik toch nog geslaagd ben. De hele Maandag bezig geweest om klaar te zijn voor Franklin's Verweer Tegen de Zwarte Kunstenpraktijktoets, ik kreeg toen het meest afgrijselijke gevoel dat ik vijf minuten voor de toets alles vergeten zou zijn.'

'Ik bedoelde eigenlijk niet precies je schoolwerk, droppie,' zei de stem in de sintels met een vette grijns. 'Je vader vertelde me alles over de Merlijnsamenzwering die je ontdekt hebt. Dat is briljant gedaan, vergis je niet.'

'Ja, nou...,' zei James bedeest. 'Het was allemaal behoorlijk spannend voor een tijdje, maar het is maf. Vijf weken schoolwerk en dan lijkt opeens of het met iemand anders gebeurd is.'

'Zo werkt dat,' knikte Ron. 'De saaie dingen van het leven verspreiden zich in je geheugen en verdringen de spannende delen tot ze enkel nog maar soms bij je binnen flitsen. Het is de manier waarop onze hersenen er mee omgaan denk ik. Nu we het er over hebben, hoe gaat het met professor Jackson?'

James rolde met zijn ogen. 'Niets houd die oude Kanteel lang tegen. Hij was niet echt gewond in het duel met Delacroix, zelfs ondanks het feit dat zijn reserve toverstok niet zo krachtig was als degene die zij gebroken had. Kennelijk joeg hij uren door het bos achter haar aan en wist haar in te halen bij een open plek. Hij zegt dat hij haar te pakken had, maar ze speelde vals, riep de vijandige Naiads en Dryads op om met haar te vechten. De bomen vielen hem van achter aan en sloegen hem buiten westen, vandaar die grote buil op zijn voorhoofd. Ondanks dat stond hij de dag nadat Premier wegging weer voor de klas en sindsdien legt hij Daan en mij het vuur aan de schenen.'

Ron trok een wenkbrauw op. 'Kan ik hem niet echt kwalijk nemen, denk ik.'

'We hebben hem zijn tas teruggegeven en ons verontschuldigd en alles. Ik bedoel, ik weet dat we zijn levenslange taak om de mantelreliek te beschermen en de terugkomst van de gevaarlijkste tovenaar aller- tijden te voorkomen hebben bedorven, maar, kom op, Merlijn bleek achteraf reuze mee te vallen. Delacroix is terug gestuurd naar de Verenigde Staten om daar voor het tovenaargerecht gebracht te worden. Alles is op zijn pootjes terecht gekomen, nietwaar?'

'Alles wat ik kan zeggen is dat als ik hem zou zijn, ik jullie voor de rest van jullie leven spinnen in je laden zou toewensen,' besloot Ron. 'Maar dat geldt voor mij. Zo werk mijn hoofd.'

'Echt, Oom Ron. Ik wil het goed maken. Ik mocht professor Jackson in eerste instantie.'

'Op het gevaar af te klinken als een verantwoordelijke volwassenen, James, actie is reactie. Je excuses aanbieden is geweldig, maar "sorry" is niet het magische woord. Je hebt niet alleen Jackson's plannen bedorven, je heb hem in zijn eer geraakt. Jullie zijn erin geslaagd hem te bedonderen, voor zijn gevoel heb je hem voor de gek gezet. Het is moeilijk voor iemand als hem om hier overheen te stappen. Eerlijk gezegd, je kunt het hem niet kwalijk nemen, vind je niet?'