Road To Vengeance

De vijand van mijn vijand...

                 

'mijn hulp? denk je dat ik je vertrouw?' vroeg Ronald met een ongelovig lachje. Caine haalde zijn schouders op. 'we hebben dezelfde vijand.' zei hij.
'Samuel.' zei Ronald. 'de vijand van mijn vijand is mijn vriend.' mompelde hij erachteraan.
'precies.' zei Caine. hij wou op Ronald aflopen, maar Ronald haalde snel zijn shotgun van zijn rug en richtte hem op Caine.
'ik zei niet dat ik het eens was met die uitspraak!' zei hij. 'en ik vertrouw je nog steeds voor geen meter. hoe kun je trouwens uberhaupt nog leven?'
'je bedoelt toen je die gestoorde mutanten op me afstuurde in die stad? daar kon ik makkelijk voor vuchten. alleen mijn oog werd een beetje verwond.' zei hij met een lachje, en hij wees naar zijn ooglapje.
'oh ja, nu je het zegt, dat was me nog niet opgevallen.' antwoordde Ronald sarcastisch. hij liet zijn wapen een beetje zakken. 'en waarom heb je precies mijn hulp nodig?'
Caine vouwde zijn handen samen en tikte met zijn vingertoppen tegen elkaar aan. 'kijk. op dit moment heb ik 2 mensen die iets van me ontnomen hebben. de een heeft me mijn vriendin ontnomen, dat was Samuel. de ander heeft me mijn gezicht ontnomen,' hij wees even naar de brandwonden op zijn gezicht, 'dat was Takari. ze moeten allebei boeten.'
Ronald zette zijn wapen nu op de grond en leunde er op. 'ten eerste,' zei hij verveelt, 'dat je vriendin dood is was haar eigen schuld. ze wou ons trouwens vermoorden op dat dak, en wij waren vastgebonden. het was puur zelfverdediging. ten tweede: dat je je gezicht kwijt bent is ook je eigen schuld, jij wou Takari vermoorden en hij won in jullie gevecht. ten derde: Takari is dood.'
Caine grijnsde even, alle verwijten van Ronald negerend. 'hij is niet dood, volgens sommigen.'
Ronald kneep zijn ogen wat samen. 'bullshit.' zei hij. 'hij is gestorven tijdens de ontploffing.'
'heb je ooit zijn lijk gevonden?'
-'nee, maar...'
'volgens contacten die ik heb ik er een chinees met blauwe ogen 3 jaar geleden een vliegveld binnengedrongen en is daar met een vliegtuig meegelift.'
'een vliegtuig?' vroeg Ronald verbaasd.
'jazeker, er vliegen nog steeds een paar vliegtuigen. ze worden gebruikt om mogelijke medicijnen te vervoeren. en denk nou niet aan passagiersvliegtuigen, het zijn kleine sportvliegtuigjes die makkelijker te besturen zijn.' vertelde Caine. Ronald was echt verbaasd. dat had hij niet verwacht.
'waar zou dat vliegtuigje met Takari heen zijn gegaan dan?' vroeg Ronald, maar vanbinnen wist hij het antwoord al.
'wat denk je!' riep Caine. 'naar zijn geboorteland natuurlijk. hij is terug in China!'
Ronald schudde zijn hoofd. 'en jij wilt dat ik met je mee ga om hem te zoeken en af te maken?'
Caine knikte. 'zoals ik zei, er zijn 2 vijanden waar ik vanaf wil. als jij helpt Takari te vinden, dan geef ik je de informatie die je naar Samuel kan leiden. dan ben ik van ze allebei af. en dan hebben we allebei onze wraak. hebben we een deal?'
Ronald kon niet geloven wat hij hoorde. 'je bent krankzinnig.' zei hij. 'vergeet het maar.' hij draaide zich om en liep weg.
'slaap er nog maar een nachtje over!' riep Caine hem na. 'mocht je je bedenken, morgen sta ik hier weer!'

S'avonds
Ronald schopte zijn schoenen uit en ging op bed zitten. hij liet even alles bezinken wat hij die dag had gehoord. Takari leefde dus nog. en Caine ook. hij sloot zijn ogen. het werd dus een keuze. moest hij helpen hij Takari te vermoorden voor Samuel? hij wist het echt niet. de veren in zijn matras kraakten toen hij achterover ging liggen. in zijn gedachten zag hij Amy voor zich. hij miste haar echt. en Samuel moest boeten...

de volgende dag:
'dus, je bent van gedachten veranderd.' zei Caine triomfantelijk toen Ronald aan kwam lopen.
'laat me een paar dingen goed duidelijk maken.' zie Ronald nors. 'ten eerste: ik help je alleen Takari te vinden. ik ga niet helpen met jouw poging hem te vermoorden.' met een beetje geluk vermoorde Takari Caine als ze hem vonden, dacht Ronald in zichzelf. 'ten tweede: ik wil goede informatie die me rechtsreeks naar Samuel kan leiden, geen vage aanwijzingen die ik al 5 jaar volg.'
Caine lachte breed. 'komt helemaal goed.'
'en slotte: als we over 1 jaar Takari nog steeds niet hebben gevonden, dan is het jammer voor jou. ik wil dan alsnog de informatie naar Samuel krijgen.'
hier moest Caine even over nadenken. 'ik neem aan dat we hem dan al hebben gevonden.' zei hij uiteindelijk met tegenzin. 'we hebben een afspraak. ik zie je vanmiddag weer bij de poort: we vertrekken vandaag meteen.'
'vandaag al?' vroeg Ronald.
'natuurlijk! wanneer wou je anders vertrekken?! volgend jaar op Pasen?' riep Caine.
'oke dan. ik zie je vanmiddag.' zei Ronald, en hij liep weg. hij ging richting de kroeg. toen hij de kroeg binnenstapte zag hij Rock aan een tafeltje zitten. Ronald schoof een stoel aan en ging tegenover hem zitten. 'ah, Ronald!' zei Rock opgewekt. 'hey man.' zei Ronald. 'luister Rock, ik moet iets belangrijks doen. ik vertrek binnenkort weer.' de teleurstelling en verbazing waren duidelijk zichtbaar op het gezicht van Rock. 'maar waarom, kerel? is wraak echt zo belangrijk voor je?' vroeg hij.
Ronald zuchtte. 'Rock, dit is iets wat ik moet doen.'
'en die Caine? vertrouw je hem?' vroeg Rock.
'ik zal wel moeten.' mompelde Ronald.
Rock zette zijn bierpul met een klap op tafel neer. 'okey dan. Ronald, ik ga met je mee, tot aan de grens van Nederland. dan keer ik weer terug naar dit dorp.'
Ronald keek op. 'Rock, dat hoeft echt niet...' maar Rock kapte zijn zin af. 'geen gezeur, knulletje.'
Ronald lachte even. 'dat betekend veel voor me, Rock. pak je spullen dan maar alvast. we vertrekken vanmiddag.'

s'middags
'woooooow, wacht eens even, wie is deze kerel?' vroeg Caine verbaasd toen Ronald kwam opdagen met Rock die naast hem liep.
'dat is een vriend.' zei Ronald. 'ik ga nergens heen zonder hem.'
'dat is hartverwarmend,' zei Caine, 'maar er is niet genoeg plaats in het vliegtuigje voor hem.'
'geen probleem. ik ga niet verder dan Nederland.' zei Rock.
'okey, dan kun je bij het vliegveldje terug.' zei Caine. 'nou, volg mij maar dan.' hij draaide zich om en zwaaide naar iemand die bij de poort stond. de poort ging open en ze liepen richting de opening. 'Ronald, jij hebt het meeste ervaring met hoe het hierbuiten is. heb je nog tips voor ons?' zei Caine, alsof het allemaal niks voorstelde.
'jazeker. kijk uit dat je niet sterft.' zei Ronald grommend. ze liepen naar een auto die aan de buiten de poort geparkeerd stond. Caine haalde een kaart uit zijn zak en legde hem op de motorkap. 'oke, we zijn dus hier.' zei hij, en hij wees ergens op een plek in Drenthe. 'we moeten hierheen.' en hij wees op een plek in Friesland. 'daar staat een vriend van me, en hij weet hoe je een vliegtuigje moet besturen. het is dezelfde gast die per ongeluk Takari meesmokkelde.'
'Takari?'' vroeg Rock verbaasd. 'leeft hij nog? waar gaan jullie trouwens heen?'
Caine verfrommelde de kaart en propte hem in zijn zak. terwijl hij de autodeur openzwaaide zei hij opgewekt: 'we een oude vriend een bezoekje brengen in China!'