Road To Vengeance

bloedjelink

China, 2020

Hij rende over de de daken zonder dat hij zijn eigen voetstappen hoorde. Dat kwam omdat hij zich volledig geluidloos voortbewoog. Voor hem doemde in de donkere nacht een flatgebouw op. Het was minstens 70 verdiepingen hoog en er zaten scheuren in de zijkant. Via de scheuren klom hij als een spin omhoog. Zijn hand tastte naar elk uitstekend stukje steen en scheurtje in de muur. Zonder een blik naar beneden te werpen klom hij naar de 15de verdieping. Vanaf een afstand zou het er idioot uit hebben gezien, maar hij was onzichtbaar in de donkere nacht. Soepel zwaaide hij via een balk een gebarsten raam door, en landde op de vloer van de vijftigste verdieping. De deuren waren overal hermetisch afgesloten, dus klom hij via de verroeste ventilatieschacht naarbinnen. Na tientallen claustrofobische meters doot de schacht te hebben geklommen, liet hij zich door een luik zakken en landde in een witte kamer vol vitrines. In de glazen kasten lagen moderde drones en andere moderne militaire spullen. Plotseling werd hij van achter in een wurgreep vastgepakt. 'Wie ben jij?' Vroeg een stem in zijn oor. Hij antwoordde nog steeds niet. Degene die hem in een wurgreep hield spande zijn armen even extra aan zodat de keel van zijn slachtoffer extra dichtgeknepen werd. 'Takari, mijn naam is Takari ' hoestte de jongeman, terwijl hij tevergeefs uit de wurgklem probeerde te komen. 'Takari he? Nou, volgens mij wil onze leide wel een woordje met jou spreken.'

China, 2021

De weken na de bijna-doods ervaring in de bossen, trainden Caine en Ronald meer dan ooit. Ze waren bijna continu in de Dojo. Chen kreeg een goede band met Ronald en Caine, hij trainde vaak met ze mee.
'klaar?' vroeg Chen met een bescheiden glimlach. ze stonden met zijn drieën tegenover elkaar, in een driehoeksopstelling op de houten vloer van de Dojo. ze hadden alledrie een houten oefenzwaard in hun handen. 'begin!' riep Chen, en ze haalden alledrie naar elkaar uit met hun zwaarden. Chen sloeg naar Ronald, maar Ronald weerde de slag af en haalde met zijn zwaard uit naar Caine. Caine ontweek de slag soepel en schopte Ronald's benen onder zijn lichaam vandaan, waardoor hij op de grond viel. Chen kwam met een serie uithalen op Caine, maar Caine wist ze allemaal af te weren en sloeg Chens zwaard uit zijn handen. Chen glimlachde. 'mooie uithaal.' zei hij sportief. Ronald daarintegen kwam met een chagrijnig gezicht overeind en mompelde iets wat als 'ik liet je winnen' klonk. Chen liep naar zijn rugzak die aan een van de uitstekende drakenkoppen in de houten balken van de dojo hing. hij haalde er een masker uit. het was een bivakmuts met een schedelkaak erop getekend, en het bijzondere eraan was dat 1 oog van de bivakmuts dicht zat. 'voor jou.' zei hij tegen Caine. Caine keek vol verbazing naar de bivakmuts. 'dankje,' stamelde hij, en hij trok de bivakmuts over zijn hoofd. 'zo zit dat ooglapje van je niet in de weg tijdens het vechten.' zei Chen. zelfs onder de bivakmuts was het te zien dat Caine grijnsde. 'krijg ik geen cadeautjes?' vroeg Ronald op verontwaardigde toon. Chen lachte. 'je moet ze eerst verdienen, Ronald-San.' Ronald schudde zijn hoofd. 'ik ben gebeten door een zombie en ik heb het overleefd. doe dat maar eens na.' Chen keek hem ongelovig aan. 'onmogelijk.' zei hij stellig. 'oh, hebben we dat nooit verteld?' vroeg Caine. Chen schudde zijn hoofd. 'lang verhaal.' zei Ronald kortaf. 'krijg ik dan....' hij kon zijn zin niet afmaken. er klonk een enorme explosie in de verte en de grond schudde. het drietal sprintte de Dojo uit en klom op het dak, om te kunnen zien wat er gebeurde. de blauwe hemel werd doorklieft door een enorme rookwolk die uit een hoop puin in de verte kwam. 'ik zou toch zweren dat daar gister nog 2 flatgebouwen stonden.' zei Ronald. Caine keek hem nijdig aan. 'ja natuurlijk, dit is een prima moment om grappen te maken.' Ronald haalde zijn schouders op. 'Jian provoceert ons.' ze Chen kwaad. 'hij probeert ons uit onze schuilplaats te lokken, maar dat gaat niet gebeuren.' Ronald keek achter zich naar het het plein achter de Dojo, waar Ying-dorpelingen zich verzamelden om te kijken wat er was gebeurd. 'Laten we de grote tempel in gaan.' Zei Chen, en hij klom behendig weer naar beneden. Ronald en Caine volgden hem. Ze liepen langs de kassen waar voedsel in werd verbouwd. 'De rijst wil niet groeien.' Mompelde Chen terwijl hij door het glas keek. Ze liepen verder, langs een paar huizenblokken waar mensen nog steeds naar buiten liepen of in groepjes stonden te praten over de explosie. Na een plein met stenen fontein kwamen ze bij het traditionele chinese gebouw aan, en liepen naar binnen. 'Mingzhi!' Riep Chen. Een schuifdeur werd opengeschoven en Mingzhi en Jin kwamen tevoorschijn. Ronald probeerde tevergeefs zijn haar een beetje glad te strijken toen hij haar zag. 'Heel puberaal.' Fluisterde Caine die het wel doorhad. 'Chen, Caine, Ronald.' Zei Mingzhi. 'Het is Jian. Hij geeft een waarschuwing om ons over te geven.'
'Waarom zouden we dat doen?' Vroeg Ronald. Mingzhi zuchtte. 'Omdat hij gijzelaars van ons heeft, waaronder Takari.' Ronald en Caine keken elkaar aan.
'Wat nu?' Vroeg Ronald.
'Ik stel een klein team samen, waar jullie uiteraard ook onder vallen. Jullie moeten Peking verkennen en het Yang gebied infiltreren.'
'Wie zit er nog meer in het team?' Vroeg Caine.
'Behalve jullie? Chen, Jin, de broers Raja en Sunny, en Bhadra. Jullie ontmoeten ze vanmiddag.'
Jin keek ze aan. 'Het zijn aardige betrouwbare mensen.' Zei ze. Mingzhi liep naar buiten en liet het viertal alleen achter. 'Laten we de rest ontmoeten.' Zei Jin, en ze liep de tempel verder binnen, en opende een kamer met kussens, een laag tafeltje, en een hele hoop wierook. 'Wat is dit?' Vroeg Ronald. 'Voordat we op een gevaarlijke reis gaan, drinken we altijd op rituele wijze thee met elkaar.' Antwoordde Jin. Ronald, Caine en Chen gingen zitten op de kussens. 'Ik haal de anderen op.' Ze verliet de kamer. 'Weet je dat ik eigenlijk niet eens thee lust?' Zei Caine toen ze weg was. Ronald en Chen grijnsden. 'Wen er dan maar alvast aan.' Zei Chen.