KARMASIK

Uyan serserim.

Multimedia:Sevda&Ali

Gözlerimi açtığımda bir hastane odasındaydım.Koluma serum bağlıydı hava kararmıştı.En son ne olduğunu hatırlamaya çalıştım ama hiç bişey aklıma gelmiyordu.Biraz daha beynimi yordum ve hatırladığım şeyle kalbimden vurulmuşa döndüm.

Ali o vurulmuştu.Nefesim kesiliyordu biliyordum kötü bişey olacağını biliyodum işte.hemen kolumdaki seruma bağlı olan bandı çektim ve yataktan kalkıp dışarı çıktım.Buse elinde içeceklerle bana doğru geliyodu.

" Sevda kalktınmı sen? Hemen odana geç bakim senin yatağında olman gerekiyor tansiyonun düşmüş."

" Hayır buse benim alinin yanına gitmem lazım onun bana ihtiyacı var biliyorum. Hem ben iyiyim Ali nerde ne olur beni ona götür!"

Yalvarırcasına ağlıyordum.Benim serserime ne olmuştu böyle neden yanımda değilde hastanenin o buz gibi yatağında yatıyodu niye niye?

" Ali yoğun bakımda sevda"

" Buse o iyi dimi bak daha fazlasına bu aciz yüreğim dayanmaz ne olur iyi olduğunu söyle"

" Durumu kritik "

" Hemen beni ona götür lütfen"

Buse elindeki içecekleri kenara bırakıp koluma girdi ve üst kata doğru çıkmaya başladık her bir merdivende kalp atışlarım daha da hızlanıyordu.Ona her yaklaştığımda nefesim soluk borumu parçalıyodu resmen.

Yoğun bakımın önüne geldiğimde umut ve alinin diğer arkadaşları kenarda oturuyolardı zaten umut beni gördüğünde hemen ayağa kalktı.Tam karşıma döndüğümde bir sürü cihaza bağlanmış öyle cansız bir şekilde yatan serserimi gördüm.Yavaşca cama doğru yaklaştım içim parçalanıyodu nerdeyse Allahım ne kötü birşeydi bu böyle.

Artık gözyaşlarım sanki dökülmeye dünden razıylarmış gibi akıp gidiyolardı.Ne kadar çaresizdim ben böyle neydi bu? herkesin bahsettiği imtihanmı?
Ben mutlu olmak için çabalarken daha da dibe batıyodum.Her seferinde yine mahvolmayı başarıyodum işte.Hayat ne zor şeydi öyle .Ne kadar üzüyodu bizleri çokta adaletsizdi.Şu an orda yatan kişi benim günahsız serserimdi işte sadece bu bile hayatın ne kadar adaletsiz olduğunu anlatıyodu bize.

Bize doğru gelen hemşireyi görünce hemen kendimi toparladım ve hemşirenin yanına gittim arkamdanda diğerleri geliyodu.

" O..Ali nasıl?"

" Şu an kesin söyleyebileceğimiz bişey yok durumu stabil "

" peki onu görebilirmiyim?"

" Hayır şu an buna izin veremem"

" Lütfen buna gerçekten çok ihtiyacım var sadece beş dakika "

" Tamam ama sadece beş dakika hem bundan doktor beyin haberi olmasın lütfen "

Kafamı salladım.Beni oda için hazırladıktan sonra içeri girdim ve yüzümdeki maskeyi aşağı indirdim.Yatağın kenarına oturdum ve o aşığı olduğum adamın elini sıkıca tuttum.Bu benim serserim değildi o bu kadar çabuk pes edemezdi.Yavaşça elini öptüm ve bir an önce içimden atmak istediğim o sözleri bir bir söyledim;

" Ali bak ben geldim sevdan geldi.Neden burda yatıyosun? Neden benim yanımda değilde burdasın.Hani gelicektin yanıma hani söz vermiştin bana ama bak şimdi sözünden dönüyosun işte.Hem sen bilmiyomusun sen yokken benim kalbim ne kadar paramparça sen yokken nefes alamıyorum sen yokken harabeye dönmüş bir ev gibiyim bilmiyomusun Ali? Hadi kalk artık tekrardan o güzel gözlerini dik gözlerime yine bana sevdam de bende yine sana serserim diyim.Hadi serserim kalk artık gidelim burdan sadece ikimiz kimse rahatsız edemesin bizi kimsenin gücü yetmesin bizi yıkmaya kimse engel olmasın bize biz ikimiz mutlu olalım.Lütfen Ali hadi duy sesimi sen yokken bitiyorum ben Ali ve sende hala bunu bile bile yatıyosun burda.Kalk herşeyim kalk nolur.Hadi uyan serserim."

Artık hıçkıra hıçkıra ağlıyodum.Onun burda çaresizce yatması beni çıldırtıyodu.

Söylediklerimden sonra hiç tepki vermemişti elimi de sıkmamıştı ama o an çok önemli bişey farkettim.Alinin yüzüne baktığımda yanaklarından yaşlar süzülüyodu işte o an anladım beni hissettiğini.Biliyodum beni duyacağını biliyodum.Yine başarmıştı benim serserim yine kazanmıştı.

Elimle alinin yaşlı yanaklarını sildim ve dudaklarına uzun bir öpücük kondurduktan sonra odadan çıktım Artık bu saatten sonra içimde kocaman bir umut vardı Ali göztepe ordan kalkacaktı ve bizde hiç ayrılmayacaktık.Daima mutlu olacaktık.Kim ne derse desin kim ne yaparsa yapsın yine de beni kimse Aliden koparamayacaktı.

Buse ve umutlara gitmelerini benim Alinin yanında kalacağımı
Söyledim ilk başta kabul etmeselerde daha sonra benim zorumla gittiler buseyede annemlere bu gece onda kalacağımı söylemesini istedim ve o da ben seni idare ederim diyerek gitti.

Kafamı alinin odasının camına dayadım ve Aliyi izlemeye başladım.O orda yatarken ben sadece onu şu camın arkasından izlemekle yetiniyodum revamıydı bu şimdi? Ama geçicek dedim kendi kendime.Biz bütün zorluklara rağmen toparlanacağız Ali yine benim yanımda olacak ve yine bana o eşsiz huzurlarından olan gülümsemesini sunacak..!

Mereba arkadaşlar.Trakyadayım ve tatilde bile bölüm yazıyorum sizde oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.

Canlarım sizleri seviyorum♥♥