Bölüm 10

695 428 87
                                    





Arkadaşlar gizemli dedektifimiz medyada


Offfff!!!!

Şimdi bir de bu adama olanları anlatacaktım iyi mi?

Aslında anneme biraz daha yakınsam belki bir ihtimal beni zorlamazdı ama ona yaptığımız şakanın intikamını alacağı için peşinde dört dönsem yine de zorla beni gönderirdi.

Ne yapalım artık bizde emir kuluyuz mecbur hazırlanıp gideceğiz artık.
Umarım Zaman çabuk geçer.

Offff anne offfff!

Az önceki sevgi seliyle moralim biraz düzelmişti ama hiçbir şey yapacak gücüm yoktu.

Üstümü giyinmeye dahi üşeniyordum.
O yüzden eşofmanımı giymeye karar verdim.
Saçımı da açık bırakacaktım.
Zaten ona fazla dokunamıyordum kafam halen sargılıydı.

Hava soğuk olduğu için üstüme kısa bir mont aldım. Altıma da yüksek tabanlı spor ayakkabılarımı da giyince rahat ve şık olmuştum.
Zaten atletik bir vücudum vardı ve bu tarz spor şeyler bana çok yakışırdı.

Aynadan geçerli bir not alınca aşağıya indim.

Hepsi oturmuş bir yandan kahve içiyorlar bir yandan da hararetli hararetli bir şeyler konuşuyorlardı.

Benim geldiğimi görünce anında sustular. Anneme 'ne oluyor' gibisinden baktım. Ama o oralı bile olmadı.
Beni geçiştirmek istediği belliydi.

Açıkcası şuanda da üstelemeyi düşünmüyordum.
Bir an önce şu dedektifim işkencesinin bitmesini istiyordum.

O yüzden daha fazla oyalanmadan ortamda ki sessizliği bozdum.

"Konuşmanız bittiyse ben hazırım. İsterseniz çıkalım"

"Tabi, bende seni bekliyordum zaten. Hazır olduğuna göre çıkabiliriz. Bu arada her şey için teşekkürler.
Kahveniz bir harikaydı.

Ayrıca Laçin, böyle bir aileye sahip olduğun için çok şanslısın."

Şuna bak resmen aileme yalakalanıyor.
Tabi ona hava hoş.

Birazdan ecel teri dökecek olan o değil benim.
Tam tersine hesabımı soracak olan Azrail rolünü de kendisi oscarlık oyunculuğuyla oynayacak.

Aileme benim iyiliğim için geldiğini gösteriyor.

Pis numaracı.

Asık amacı, olan biteni öğrendikten sonra niye onun sözünü dinlemedim adlı nutuğunu okumak.

Uffffffff!

Şimdi kim bunu çekecek bu baş ağrısıyla!
Daha sargılarım çıkmadı.
Üstüne tekrar sakatlandım.
Kocaman bir travma geçirdim resmen. Hatırlamak bile her saniyeyi bana tekrar yaşatıyor.

Gerçi hatırlamadığım bir anda yok ama neyse...

Yine de bu yaşadıklarım için insan biraz dinlenmeme izin verir.

Bu ne merak!!

Kimsede insanlık kalmamış yeminle!!

Yazık çok yazık...

Ben kendi kendime konuşurken beyefendi montunu çoktan giymiş bir de kapıyı açmış beni bekliyor.

BENİM ADIM EYLÜL #WATTYS2016Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin