SİYAH

6.BÖLÜM

Arasın verdiği tavsiyeyi duyunca kafamı ona hızlıca çevirdim böylelikle tekrar burunlarımız çarptı. Tek bir hamleyle beni öpebilirdi. Bende onu ama bunu yapmak istemiyordum çünkü ben zaten Kağana aşıktım. Bir başkasıyla çıkarsam ona ihanet etmiş olurdum. Ve asla Kağan ihanet etmezdim.

Sonunda geri çekildi ve rahat bir nefes aldım. Hâlâ ona bakıyordum. Kalp atışlarım normale döndüğünde yüksek ve kızgın bir sesle "kapıyı zaten çaldım!"dedim. Çok çabuk yüzüm kızarmazdı ama şu anda kızarması gereken tam yerdi. Sağ taraftaki dolabın aynasına göz ucuyla baktığımda yanaklarımın kıpkırmızı olduğunu gördüm. "Aşağıda seni bekliyoruz."dedim ve hızla kapıyı açıp çıktım. Aşağıya hızla indiğimde elimi yıkmayı unutmuştum. Geri yukarı çıkarsam bu kız yarım saattir yukarıda ne yapıyor diyeceklerdi. Bu yüzden yavaşça yanlarına ilerledim. Seda teyze "geliyor mu?"dedi. Evet anlamında kafa sallayıp kendime gelmeye çalıştım çünkü kendim gibi davranamıyordum. Aras tek bir hareketiyle beni aptala çeviriyordu. Otururken gizlice Uras'a baktım. Sırıtarak yanaklarını gösterdi. Kıpkırmızı olan yanaklarımı anlamış olmalıydı. Urasa gıcık oluyordum çünkü bana seviyesiz şeyler söylüyordu ve en kötüsü haklı da oluyordu. Ona göz devirerek baktım ve hizmetlilerin tabakları koymasını izledim. Bir kaç dakika sonra Aras da merdivenlerden inmişti. Urasın yanında ki boş yere oturup, bana baktı. Heyecanlanmıştım ama utanıyorum da. Bu yemek oldukç uzun bir yemek olacak gibi duruyordu...

Aradan geçen bir saatin ardından yemekler bitmişti. Biz de oturuyorduk. Aras odasına çıkmıştı ve annenler sohbet ediyordu. Birden Seda teyze "Aslıcım sıkıldıysan Arasın odasına çık istersen"dedi. Arasın odasına çıkmak son isteğim olurdu herhalde ama başka çarem de yoktu sorularım vardı ve bunu cevaplayacak olan kişi de Aras'tı "olur" dedim ve merdivenlerle doğru ilerledim. Her attığım adımda ellerim titriyordu ve heyecanlanıyordum. Bunu unutmaya çalışarak zorla 3.kata çıktım. Aras'ın olan siyah kapının önünde durdum ve son kez tüm cesaretimi toplayıp kapıyı tıklattım. İçeriden "gir!" Sesi gelince kapıyı açtım.

Aras büyül yatağının üstünde bilgisayarıyla oynuyordu. Bana bakıp "kapıyı kapat" dedi ve oyuna geri döndü. Göz devirerek kapattım ve tam yatağın karşısındaki koltuğa oturdum. Bir kaç dakika yerle bakışmamızdan sonra Aras bilgisayarın kapağını sinirle kapattı ve kenara koydu. Sonra da bana boş boş baktı. Gülmemek için kendimi zor tutuyordum çünkü bir oyun için sinirlenmek tam ona göre birşeydi. Sonunda "eeee?"dedim. Aras da "Nee si?"dedi. Sinirle konuştum "ne yapıyorsun? Ne bileyim derslerin nasıl ya da nasıl birisin? Anlat işte!" Aras biraz düşündü ve pes edercesine kafa sallayıp konuşmaya başladı. "Ne istiyorsun Aslı?" Sinirle "cevapları. Cevapları istiyorum."dedim.

Aras göz devirerek anlatmaya başladı. "18 yaşımdayım. Yani 12.sınıfa gidiyorum. Derslerim liseden kurtulmaya yetecek kadar iyi. Ve sevgili aramıyorum. Yani boşuna umutlanma."

Son dediği şeye kadar kafa sallayarak dinlenmiştim ama son dediği şeyi anlayınca "ne!"diye bağırdım. Egosu o kadar yüksekti ki! Bir kere bir erkeğe böyle davranmak yakışmıyordu. Ne bileyim çok kabaydı. İnsanları (kızları) önemsemiyordu.

Bilmiş bilmiş konuşarak "sevgilim zaten va... yani..." Evet sevgilim yoktu. Artık Kağan yoktu ve buna alışmalıydım. Ama korkuyordum. Onun yokluğuna alışıp onu unutmaktan korkuyordum. Nerede olursam olayım, ne yaparsam yapayım o hep aklımda olsun istiyordum. İlk aşkımdı. Ve son aşkım olsun istiyordum.

Ortamı dağıtmak için biraz etrafa baktım. Karşımda duran büyük ayna gözlerimin dolduğunu bana gösteriyordu hatta kızarmıştı bile. Arasa baktım ve beni incelediğini gördüm. Beklediğim gibi sol gözümden akan bir damla yaşı sildim ve ayağa kalmtım. Benimle konuşmak istemiyordu. Beni kabul etmiyordu. Belki de yeni kız imajım yüzündendi. İlk haftadan kızlarla kavga eden kız.