Tek bir lambanın aydınlattığı odada gezdirdiğim yaşlı gözlerimi karşımdaki insanlara çevirdim. Ben bunları yaşamak için ne yapmıştım bilmiyordum. Henüz yaşım 12'ydi. Benim yaşıtımdakiler alacağı notları, derslerini, oynayacağı oyunları düşünürken be...
Gözlerini devirdi ve kapıyı tamamen açıp kolumdan tuttuğu gibi dışarı çıkardı. Kolumu kurtardım ve odaya girip ayakkabılarımı giydim.
"Geldim gerizekalı,patladın değil mi?"
"Patlamadım da,birazdan meyve vereceğim."
Omuz silktim.
"Evde meyve kalmamıştı. Bir işe yaramış olursun."
Gözlerini kısıp bir süre yüzüme baktıktan sonra fesuphanallah çekip merdivenlerden aşağıya inmeye başladı.
Arkasından sırıttım ve ilerlemeye başladım. Aşağı indiğimde salonda oturan annemi görünce yanına gittim.
"N'aber şekerim?"
Bana ters ters baktı.
"Kafanda bir problem mı var çocuğum? Anlamıyorum ne bu salaklık iki gündür."
Gözlerimi devirdim ve ayağa kalktım.
"Size iyilik de yaramıyor be! Gidiyorum ben!"
Tam kapıya yönelmiştim ki,kafama gelen terlikler durdum. Daha doğrusu durduruldum. Ahhh!!!
"Nereye?"
"Ne zamandır topuklu yerine terlik giyiyorsun be?"
"Sanane! Getir o terliği buraya!"
Terliği yerden alıp yavaş yavaş anneme yaklaşmaya başladım. Her an başka bir yerime terlik patlatabilirdi.
"Şimdi,nereye gidiyorsun?"
"Çağlar'la gezeceğiz biraz."
"Tamam geç kalma."
Evden çıkınca Çağlar'ın motoruna doğru yürümeye başladık. Ehliyeti olmamasına rağmen rahatlıkla motor kullanabiliyordu. Normalde babası izin vermiyordu fakat Çağlar'ın 17.yaş gününde onun motor kullanmasına izin vermişti.
