Abim

Bölüm 22

*DÜZENLENDİ*

Bölüm 22

2 sene sonra;

Mira'dan;

Elimdeki diplomayı deli gibi sallarken, babamlara doğru koştum. Bugün sonunda liseyi bitirmiştim.

Annemin kollarına atladım. Saçlarımı okşamaya başladı. Şaka maka 18 yaşına gelmiş, liseyi bitirmiştim.

Annemden ayrıldıktan sonra babama sarıldım. Geri çekilince gözüm kenarda bana gülümseyerek bakan abime kaydı.

Yanına gidip ona da sarıldıktan sonra 4 yaşına girmiş olan Mirel'i yanağından öpüp sırıttım.

"Kız sen küçücük bi şeydin. Ne ara bu kadar büyüdün?"

Abime gözlerimi devirdim fakat ben bir şey söylemeden omzumda bir el hissettim. Başımı çevirip baktığımda Pamir'i gördüm. Elindeki çiçeklerle bana gülümseyerek bakıyordu.

"Tebrik ederim."

Arkamı dönüp Pamir'e sıkıca sarıldım. O benim, şu iki yılda tanıdığım en değerli insandı.

"Teşekkür ederim. Gelemeyeceğini sanıyordum."

Sıcacık gülümsedi.

"Toplantı senden daha değerli değil."

Gülümsedim ve birden aklıma arkamda duran annemler geldi. Korkakça dönüp baktım. Babam ve abimin kaşları çatıkken, annem gülümsüyordu.

"Şey, babacım bu Pamir. Bir arkadaşım."

Babam uzun süre ikimizi de süzdükten sonra başını salladı. Adam haklıydı tabi. Benim kızım da 23 yaşındaki birini 'arkadaşı' olarak tanıştırsaydı, ben de inanmazdım.

Babam başını başka yöne çevirince hemen Pamir'e döndüm.

"Toplantının önemli olduğunu biliyorum. Neden bırakıp geldin?"

Gözlerini kısıp konuştu.

"Doğruyu söylemek gerekirse, o toplantıda oturup piyasaları konuşmaktansa, burada olmayı tercih ederdim. Bende iptal ettirip geldim."

Salak salak gülümsedim.

"Teşekkür ederim."

Annemle babam eve gideceğini söylediklerinde onlara baktım. Bugünü evde geçirmek istemiyordum. O yüzden ayaküstü bir yalan uydurdum.

"Şey, bizimkiler bir şeyler yapacaklarmış. Ben de gidecektim."

"Tamam, biz gidiyoruz. Geç kalma."

Başımı salladım ve babamlar arabaya binince Pamir'e döndüm.

"Ee, n'apıyoruz?"

"Bilmem. Sen ne yapmak istersin?"

"Sen ne yapmak istersen onu yapalım."

Bir şey demeden elimi tuttu ve yürümeye başladı. Okulun otoparkına parkettiği arabasına bindik. Otoparktan çıkınca İzmir'in çıkışına sürmeye başladı. Tahminimce Pamir'in şehir dışındaki evine gidiyorduk.

O eve daha önce de gitmiştim ve gördüğüm bütün evlerden çok daha güzeldi. Denize sıfır olan evin bütün odalarında en az bir duvar camdandı. Tabi, tuvaletleri hariç.

Yaklaşık 1 saatlik yolculuğun ardından evin bahçesine arabayı park etti. Arabadan inip eve doğru ilerledim. 2 dakika sonra Pamir de yanıma geldiğinde beraber eve girdik.