Abim

Bölüm 23

*DÜZENLENDİ*

Bölüm 23

Mira'dan;

"Senin ne işin var burada!?"

Kapıyı kapatmaya çalıştım ama ayağını araya koyup engel oldu.

"Mira, lütfen. Sadece konuşacağız."

Kapıyı açıp dik dik suratına bakmaya başladım.

"Ne var!?"

Etrafına bakındı.

"Burada mı konuşacağız?"

"Evet, bir problem mi var?"

Derin bir nefes aldı. Yüzündeki pişman ve yorgun ifadeyi görebiliyordum. Şu iki yılda onu hiç özlemediğimi fark ettim. Kızarmış mavi gözlerini gözlerime dikip konuşmaya başladı.

''Mira, ben seni çok özledim. Çok kötü bir şey yaptım biliyorum. Yine de bana yeniden bir şans veremez misin?''

Kollarımı göğsümde bağlayıp kapının pervazına yaslandım.

''Sence?''

Gözlerini kaçırdı. Geri çekilip içeri girecekken abimin sesini duydum.

''Ne oluyor lan orada?''

Hızla abime döndüm. Çağlar'a öldürecekmiş gibi bakıyordu.

''Ne işin var senin lan burada?''

Çağlar'a saldırmaya hazırlanmış abimin koluna elimi koyup durdurmaya çalıştım.

''Abi, sakin ol lütfen. Sadece konuşmaya gelmiş.''

Sesleri duyan Mirel mutfaktan çıkıp abime merakla bakmaya başladı. O sırada annemlerde merdivenlerde görününce ağlamak istedim resmen.

''Ateş, ne oluyor oğlum? Ne bu bağrışma?''

Henüz Çağlar'ı görmemişlerdi. Görünce ne olacaktı merak ediyordum açıkçası.

"Ne olacak!? Gelmiş kapıya dayanmış."

Yeniden Çağlar'ın üzerine yürümeye çalıştığında geri itip babamlara döndüm. Onlarda kapıda dikilen Çağlar'ı görmüş, çatık kaşlarıyla bize bakıyorlardı.

Babam ikimizi de içeri çektikten sonra Çağlar'a salonu gösterdi.

"Madem konuşmaya geldin, buyur geç içeri. Böyle kapı ağzında konuşmak olmaz."

Herkes salonda koltuklara yerleştiğinde Mirel'i kucağıma alıp Çağlar'a bakmaya başladım. Birkaç kez yerinde rahatsızca kıpırdandıktan sonra herkesin ona baktığını fark etmiş olacak ki, hareket etmeyi bırakıp bana bakmaya başladı.

***
"Hala."

Gözlerimi yanımda oturan Mirel'e çevirdim.

"Efendim bebeğim."

"Bugün beraber lunaparka gidelim mi?"

"Olur, gidelim."

Yanağımdan öpüp sevinçle odasına koştu. Bakışlarımı karşımda oturan abime çevirdim. Düşünceli düşünceli annemle babama bakıyordu.

"Abi. İyi misin?"

Bana bakmadan derin bir nefes aldı.

"Ben.. Sizi biriyle tanıştırmak istiyorum."

Şaşkınca abime baktım.

"Kiminle peki oğlum?"

"Akel'le. Uzun zamandır görüşüyorduk ve ciddileşince sizinle tanıştırmaya karar verdim."