Abim

Bölüm 5

*DÜZENLENDİ*

Bölüm 5

Mira'dan;

“Canım kardeşim!”

Ablam bağıra bağıra yanıma geldiğinde başımı kitabımdan kaldırdım. Yine ne isteyeceğini merak ediyordum.

“Ne oldu?"

“Hani senin şu kırmızı eteğin var ya..”

Yatağımdan kalkıp gardırobumda asılı duran eteği ablama uzattım. Gelip yanağımı öptükten sonra koşa koşa odadan çıktı.

Gerçekleri öğrendiğimden beri özellikle babam olmak üzere kimseye yakın davranamıyordum. Daha küçücük bir bebekken öyle büyük bir yalanın içine atılmıştım ki. Bunları yaşayacak ne hak etmiştim bilmiyordum.

Tekrar yatağıma kurulup kitabımı elime almıştım ki, odaya annem girdi.

“Kızım hadi hazırlan, gidiyoruz.”

Başımı kaldırıp annemin kahverengi gözlerine baktım.

“Nereye?”

“Halan aradı. Uzun zaman oldu görüşmeyeli. Hem babaannenler de oradaymış.”

Gitmek istemesem de iç çekip tekrar ayağa kalktım. Dolaptan bir kot ve bir tişört alıp üstüme geçirdim. Saçımı at kuyruğu yaptıktan sonra odadan çıktım. Annemle babam hazırlanmış, salonda bizi bekliyorlardı.

Ben içeri girdiğimde babam dönüp tedirgince bana baktı. Artık bizi yanlız bırakmaya korkar olmuştu. Sanırım her şeyi anneme anlatmamdan korkuyordu.

Uzun bir bekleyişin ardından ablam da hazırlandığında evden çıktık. Saat henüz ikiydi.

Akşama kadar halamlarda oturduktan sonra eve geldik. Saat geç olduğu için üstümü değiştirip uyudum.

***

Ateş'ten;

Elimdeki bardağı sehpanın üzerine bırakıp babama baktım. Hala bir şey bulamamış olmanın verdiği mutsuzlukla somurtarak oturuyordu.

Annem ise yine her zamanki gibi Mira'nın odasındaydı. Bugün gidip yine bir ton alışveriş yapmıştı.

İyi insan lafının üstüne gelir derler ya.

Annem elindeki poşetlerle merdivenden inip yanıma geldi.

“Hadi oğlum kalk, gidelim.”

Sormadan edemedim.

“Nereye gidiyoruz?”

“Ya şimdi Mira'nın abisi sensin. E biz olmadığımız zamanlarda senin yanında kalır. Ben de o yüzden senin evinde Mira için bir oda hazırlamaya karar verdim. Bu kıyafetleri de oraya götürürüz.”

Başımla onayladım. Yerimden kalkıp babamla vedalaştıktan sonra evden çıktık. Beraber evime geldiğimizde annem mutlulukla eskiden boş duran, şimdiyse Mira'nın odası olarak nitelendirdiği odaya gitti.

İki saat sonra işini bitirdiğinde annemi eve bırakıp geri evime döndüm. Biraz da olsa mutlu olabilmek için ailemden sonra en değerli kişiyi aradım.

“Sevgilim? Sen beni arar mıydın?”

Sırıttım.

“İstiyorsan kapatayım?”

“Hayır hayır! Şaka yaptım.”

İstemsizce gülümsedim. Sesini duymak bile bana iyi geliyordu. Ecemle Amerika'dayken tanışmıştık. İlk başta birbirimize uyuz olsak da, sonrasında birimiz olmadan diğerimizin yapamayacağını anlamıştık. Yine de ben ailem burada olduğu için Türkiye'ye dönmüştüm fakat o orada kalmıştı.