Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 7

Ερατώ

Αφού με ενημέρωσε η γραμματέας του ότι ξεκινώ από αύριο, βγήκα από την εταιρία του και μπήκα στο αμάξι μου...άφησα τα δάκρυα μου ελεύθερα, δεν ξέρω τι από όλα με πείραξε ο τρόπος του, το χαστούκι, οι φωνές του...ή όλα...δεν μπορούσα να καταλάβω...Σκούπισα τα μάτια μου και άρχισα να οδηγάω προς την καφετέρια για να παραιτηθώ

Το πρώην αφεντικό μου, χάρηκε που βρήκα κάτι στο τομέα μου και μου ευχήθηκε τα καλύτερα. Επέστρεψα στο σπίτι και έκανα ένα μπάνιο για να χαλαρώσω. Φόρεσα μια φόρμα και ένα κοντό μπλουζάκι και ετοίμασα καφέ...Το κουδούνι χτύπησε και άνοιξα την πόρτα, μπροστά μου στεκόταν ένας άγνωστος άντρας

"Γεια" είπε κάπως δειλά

"Γεια σου" είπα και εγώ

"Είμαι ο Λουκάς και μένω δίπλα, μετακόμισα χθες"

"Εγώ είμαι η Ερατώ, σε τι θα μπορούσα να σε βοηθήσω Λουκά;;"

"Θα μπορούσες να μου δώσεις λίγο καφέ και λίγη ζάχαρη? δεν έχω ανοίξει ακόμα τις κούτες και χρειάζομαι ένα καφέ επειγόντως"

"Πέρνα μέσα έχω έτοιμο"

"Σίγουρα δεν θέλω να ενοχλώ;;;"

"Ναι έλα, ευκαιρία να γνωριστούμε αφού θα μένεις δίπλα"

Φαίνεται καλό παιδί και έχει χιούμορ, σίγουρα θα κάναμε παρέα... μου μίλησε για τη ζωή του, για την κοπέλα του που είναι τρία χρόνια μαζί, είναι μηχανικός αυτοκινήτων. Αφού του είπα και εγώ για τα δικά μου έφυγε...

Μετά από μια ώρα το κουδούνι ξαναχτύπησε..."αυτή τη φορά ξέρω ποιος είναι" μονολόγησα και άνοιξα και τον είδα μπροστά μου, ήταν πολύ όμορφος

"Σε περίμενα" είπα και έκανα στην άκρη για να περάσει μέσα

"Που ήξερες ότι θα ερχόμουνα;;"ρώτησε και χαμογέλασα ειρωνικά

"Ήμουν σίγουρη ότι θα ερχόσουνα, το θράσος σου δεν έχει όρια..."

"Ήρθα να ζητήσω συγνώμη"

"Έλα ρε το κάνεις και αυτό..;; Εκπλήσσομαι" τον ειρωνεύτηκα

"Μην με ειρωνεύεσαι γιατί δεν ξέρω και εγώ τι θα γίνει...."

"Σαν τι να γίνει δηλαδή θα με ξαναχτυπήσεις;;; κάνε το αν αυτό θέλεις, αν έτσι αισθάνεσαι πιο άντρας," ούρλιαζα και τον πλησίασα " έλα ρε χτύπα με..τι περιμένεις.;;" έλεγα

Το βλέμμα του σκοτείνιασε και έκανε μερικά βήματα προς εμένα, σήκωσε το χέρι του και εγώ έκανα μερικά βήματα προς τα πίσω, σήκωσα το δάχτυλο μου και άρχισα να τον δείχνω και να λέω "Κοιτάξετε ρε ένα άντρα που μοιράζει χαστούκια δεξιά και αριστερά χωρίς λόγο"

"Χωρίς λόγο;;"

"Ναι χωρίς λόγο... Δεν ξέρω τι τρέλα κουβαλάς όμως ο τρόπος που συμπεριφέρεσαι δεν είναι φυσιολογικός...επειδή περάσαμε δυο τρία βράδια μαζί αυτό δεν σου δίνει το δικαίωμα να έρχεσαι στο σπίτι μου όποτε σου κάνει κέφι, και ούτε να απλώνεις το χέρι σου πάνω μου όποτε γουστάρεις"

"Σου ζήτησα συγνώμη"

"Από τότε που βρέθηκε η συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο"

"Και τι θες να κάνω δηλαδή?"

"Να φύγεις τώρα από το σπίτι μου, και μην ξαναέρθεις εδώ ποτέ ξανά"

"Εντάξει" είπε και κατέβασε το κεφάλι του

Άνοιξε την πόρτα να φύγει και μπροστά του ήταν ο Λουκάς έτοιμος να χτυπήσει την πόρτα.

"Ποιος είσαι εσύ;;;" ρώτησε αγριεμένος

"Εμμμ ο Λουκάς μένω δίπλα"

"Έλα μέσα Λουκά, μην στέκεσαι στην πόρτα" είπα ευγενικά

"Και τι θέλεις ρε είχαμε μια συζήτηση και μας διέκοψες" είπε ο Άγγελος και τον αγριοκοίταξα

"Εγώ άκουσα ότι σου είπε να φύγεις..." Απάντησε και αυτός και ο Άγγελος τον πλησίασε επικίνδυνα "Αν θες το καλό σου βγες έξω τώρα" είπε και τον έσπρωξε έξω κλείνοντας του την πόρτα στα μούτρα

"Ποιος ήταν αυτός;;;" ρώτησε αγριεμένος

"Τι νομίζεις ότι κάνεις;;;..Πρώτα μου μιλάς στο γραφείο με το χειρότερο τρόπο, με χτυπάς, έρχεσαι εδώ υποτίθεται για να ζητήσεις συγνώμη, αρχίζεις πάλι τα ίδια, πετάς τον άνθρωπο έξω κακήν κακώς , κάμεις σαν αγροίκος στο σπίτι μου... με πιο δικαίωμα...? Γιατί όλα αυτά? Το θέλεις επιτέλους?" ρωτούσα σε έξαλλη κατάσταση πλέον

"Εσένα" είπε και με φίλησε "Θέλω εσένα" συνέχισε και βάθυνε το φιλί...Με σήκωσε στα χέρια του και με ακούμπησε στον τοίχο χωρίς να σταματήσει το φιλί. Προσπάθησα να αντισταθώ αλλά δεν κατάφερα και πολλά, δάγκωσε το κάτω χείλος μου έβαλε τη γλώσσα του στο στόμα μου, μου έφυγε ένα βογγητό και άρχισα να τον φιλάω και εγώ με τον ίδιο ρυθμό. Απομακρύνθηκε για να ανασάνουμε και μου έβγαλε την μπλούζα, και άρχισε να με φιλάει με περισσότερο πάθος. Τον έσπρωξα και τον απομάκρυνα από πάνω μου

"ΦΥΓΕ" ούρλιαξα και με κοιτούσε σαν χαμένος

"Μααα...." Πήγε να πει και τον σταμάτησα

"ΤΩΡΑ"