Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ' τον άλλον.
Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απο τη στιγμή
που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων.
~Τάσος Λ...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
"ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΩΡΑ" ούρλιαξα όσο ακόμα ο Σταύρος ήταν κάτω στο πάτωμα από τις μπουνιές που του έδωσα...Σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε "ΤΩΡΑΑΑΑΑΑ" είπα και έφυγα για το μέσα δωμάτιο κοπανώντας την πόρτα πίσω μου...
Όταν άκουσα την εξώπορτα να κλίνει επέστρεψα και άρχισα να σπάω ότι έβρισκα μπροστά μου...Άφησα ακόμα ένα βάζο να πέσει κάτω, ένας λυγμός μου ξέφυγε, τα πόδια μου λύγισαν και έκατσα στο πάτωμα...Ήμουν θυμωμένη με τον Σταύρο που για ακόμα μια φορά μου κατάστρεψε τη ζωή με το έτσι θέλω ...Ήμουν θυμωμένη με εμένα που του το επέτρεψα... Ήμουν θυμωμένη με τον Άγγελο που με πίστεψε...Ήμουν θυμωμένη με όλους και με όλα...
Παντού στον χώρο υπήρχε η μυρωδιά του, ο ήχος από το γέλιο του...ένιωθα την ζεστή ανάσα του στο λαιμό μου, τα χέρια του πάνω μου...στα αυτιά μου αντηχούσαν τα λόγια του και οι υποσχέσεις του...όμως δεν είναι εδώ...αυτή τη φορά όχι... Είναι όλα εδώ εκτός από αυτόν...Δεν άντεχα να είμαι τόσο κοντά του και τόσο μακριά του...Άνοιξα τον υπολογιστή και έκλεισα εισιτήρια για δυο ώρες μετά, έπρεπε να φύγω από εδώ...
"Έρχομαι" είπα και έκλεισα το τηλέφωνο πριν προλάβει να μου απαντήσει...
Πέταξα όπως όπως μερικά ρούχα σε μια τσάντα και την έκλεισα...Άνοιξα ένα συρτάρι να πιάσω μερικά προσωπικά αντικείμενα και είδα τη φωτογραφική μηχανή...Άρχισα να κοιτάζω τις φωτογραφίες μας...Στιγμές ευτυχίας, τρέλας, έρωτα.... Στιγμές μαζί του που δεν θα ξαναζήσω...Την έκλεισα και την έβαλα ξανά στη θέση της, άρπαξα μία φωτογραφία μας που ήταν πάνω στο κομοδίνο και την έβαλα στη τσάντα...
Βγήκα στο διάδρομο και είδα τον Λουκά να βγαίνει από το διαμέρισμα του...Με κοιτούσε επίμονα και το βλέμμα του έπεσε στην τσάντα που κρατούσα...Με κοίταξε ξανά στα μάτια και κούνησα θετικά το κεφάλι...έκανα μερικά βήματα και με σταμάτησε η φωνή του...
