Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 30

Άγγελος

Μετά από αυτά τα λόγια που άκουσα δεν ήξερα που πατούσα και που βρισκόμουνα, ήμουν σαν χαμένος...Επέστρεψα στο σπίτι και τα έσπασα όλα από το θυμό μου, όλο το σπίτι ήταν σαν πεδίο μάχης, το τραπέζι αναποδογυρισμένο, γυαλιά σε όλο το σπίτι δεν είχα αφήσει τίποτα όρθιο..

Ξαπλώνω στο κρεβάτι και το μυαλό μου στοιχιώνει η δική της μορφή, δεν μπορεί να είναι αλήθεια...δεν μπορεί...απλά δεν μπορεί...Σε πόύ λίγο ήμουν έξω από το σπίτι της, για καλή μου τύχη η πόρτα κάτω είναι ανοικτή, ανεβαίνω στο διαμέρισμα της και αρχίζω να φωνάζω στις τέσσερεις τα χαράματα.."ΑΝΟΙΞΕ" βαράω την ξύλινη πόρτα με όλη μου τη δύναμη..."ΑΝΟΙΞΕ ΜΟΥ ΤΩΡΑ, ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ ΑΠΟ ΕΔΩ ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ"συνεχίζω να ορίωμαι λίγο ακόμα όσπου η πόρτα του Λουκά ανοίγει..με  κοιτάζει με ενα λυπημένο βλέμμα που με φοβίζει..."Έφυγε" λέει και ξαναμπαίνει μέσα χωρίς να πει κάτι άλλο

Ένας μήνας είχε περάσε και η Ερατώ δεν είχε  δώσει σημεία ζωής, κάθε μέρα ήμουν κάτω από το μπαλκόνι της και περίμενα, το ξημέρωμα με βρήκε πολλές φορές από κάτω να περιμένω αλλά ποτέ δεν ερχόταν..

Ένα βράδυ μετά από αρκετές ημέρες ο Φίλιππος έκλεισε ενα επαγγελματικό δύπνο με διάφορους της εταιρίας μας, όπως είπε ήραν μια καλή ευκαιρία να συνέλθω λίγο και να βγω να δω λίγο κόσμο...με τα χίλια ζόρια τελικά πάμε...Η βραδιά περνά όμορφα αλλά στο μυαλό μου είναι πάντα εκείνη..Που να είναι;; είναι καλά;;;Γιατί έφυγε;;; Πολλές ερωτήσεις μα κανείς δεν μου απαντούσε μέχρι και η Αφροδίτη έλεγε πως δεν είχε ιδέα..

Ο Φίλιππος με επαναφέρει στη πραγματικότητα με ενα ελαφρί σκούντηγμα κάτω από το τραπέζι, σηκόνω το βλέμμα μου να τον κοιτάξω και λίγο πιο πίσω την βλέπω να κάθεται σε ενα τραπέζι με ενα τύπο, τα βλέμματα μας ενώνονται και κοιταζόμαστε έντονα...την παρακολουθώ συνέχεια και την βλέπω να γελάει με αυτά που της λέει εκείνος... Σφίγκω τις γροθιές μου και το βλέμμα μου σκοτινιάζει.

Ο Φίλιππος καταλαβαίνει την αλλαγή στη συμπεριφορά μου και με ρωτάει τι έπαθα, του λέω να κοιτάξει διακρητικά πίσω του και το κάνει..."μην κάνεις καμιά βλακία" μου λέει σιγανά και κουνάω απλά το κεφάλι μου.

Σηκόνεται από τη θέση της και περπατάει σε ένα διάδρομο, ανοίγει μια μεγάλη άσπρη πόρτα και μπαίνει μέσα...

"Κύριοι με συγχωρείτε για λίγο, επιστρέφω αμέσως..." Λέω και σηκώνομαι πάνω, την ακολουθώ και μπαίνω στις γυναικίες τουαλέτες ανοίγω την πόρτα και την βλέπω να βάζει νερό στο πρόσωπο της...κλειδώνω την πόρτα και ακουμπάω την πλάτη μου στο ξύλο...