Οίνος Ευφραίνει Καρδίαν

Κεφάλαιο 35

Ερατώ

Η πρώτη ημέρα στην Ιταλία ήταν υπέροχη, κάναμε συνέχεια βόλτες, με κρατούσε συνέχεια στην αγκαλιά του και δεν έχανε ευκαιρία να μου δίνει φιλιά και να μου λέει πόσο πολύ με αγαπάει...Μετά από καιρό ένιωθα πραγματικά πολύ ευτυχισμένη...είχα κοντά μου τον άνθρωπο που αγαπάω περισσότερα από όλα και ήμουν έγκυος στο παιδί του...δεν ήθελα τίποτα περισσότερο από τη ζωή μου...

Τη δεύτερη ημέρα ξύπνησα και δεν τον βρήκα δίπλα μου, ένιωσα περίεργα, ένα κόμπο στο στομάχι...έκανα ένα μπάνιο και έκατσα στο κρεβάτι να τον περιμένω να έρθει....Οι ώρες περνούσαν αλλά δεν έδωσε σημεία ζωής, ούτε ένα τηλέφωνο δεν με είχε πάρει...είχα αρχίσει να ανησυχώ...

"Ρε Άγγελε που είσαι εξαφανισμένος;;" Ούρλιαξα μόλις απάντησε το τηλέφωνο...

"Έχω δουλειά" είπε ξερά και μου το έκλεισε στα μούτρα...

"Τι στο δίαολο;; Δεν φτάνει που είναι εξαφανισμένος από το πρωί, που δεν πείρε ένα τηλέφωνο μου μου το κλείνει και στη μούρη....Εεεε όχι κύριε Άγγελε, κάτσε να γυρίσεις και θα δεις τι έχει να γίνει...." Έλεγα και πήγαινα πάνω κάτω στο δωμάτιο...

Είχε βραδιάσει και ακόμα δεν είχε γυρίσει, ήμουν τόσο θυμωμένη μαζί του που μέχρι και ο ύπνος δεν μπορούσε να με πάρει....Στις πέντε το πρωί ήρθε, αμέσως έκλεισα τα μάτια για να μην δει ότι είμαι ξύπνια...Άκουγα τις κινήσεις του και κατάλαβα ότι έβγαζε τα ρούχα του....Μετά από μερικά λεπτά ξάπλωσε δίπλα μου, μου έδωσε ένα φιλί στο ώμο και έβαλε το χέρι του γύρω από την μέση μου...Τελικά δεν άντεξα και μίλησα...

"Βρήκες τον δρόμο;;" Ρώτησα ειρωνικά αλλά απάντηση δεν πείρα, ξεφύσηξα εκνευρισμένη και γύρισα πλευρό....

Όταν άνοιξα τα μάτια μου το πρωί, πάλι δεν ήταν δίπλα μου, τα νεύρα μου χτυπούσαν κόκκινο.."Γι' αυτό με έφερε εδώ για να με αφήνει μόνη μου;; Και που στο καλό εξαφανίζετε;;; Άρχισα να μονολογώ και η ανασφάλεια τριγυρνούσε στο μυαλό μου... Από τις σκέψεις μου εμ έβγαλε το χτύπημα στην πόρτα...άνοιξα και πείρα το δίσκο με το πρωινό....μόλις έβαλα την πρώτη μπουκιά στο στόμα μου έτρεξα στην τουαλέτα..

"Πότε θα σταματήσει αυτό;;"ρώτησα περισσότερο τον εαυτό μου..."Με παιδεύεις και εσύ όπως ο πατέρας σου..." Μουρμούριζα μόνη μου...έπλυνα τα δόντια μου και άλλαξα ρούχα....