Και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ' τον άλλον.
Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απο τη στιγμή
που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων.
~Τάσος Λ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Όσο περνούσαν οι μέρες συνδεόμουνα όλο και περισσότερο με τον Ορέστη...ο μικρός μου είχε κλέψει την καρδιά και το μυαλό...μου θύμιζε τον εαυτό μου, τα λόγια του, τα έξυπνα επιχειρήματα του, η πονηράδα του...
Με την Αθηνά τα πηγαίναμε πολύ καλά και το ότι δέχτηκε να κάνουμε το τεστ με την μία με εξέπληξε ευχάριστα...Αν ο Ορέστης δεν ήταν δικός μου πολύ απλά δεν θα τον έβαζε σε αυτή την διαδικασία για το τίποτα...Αυτό με έκανε να αλλάξω στάση απέναντι της και να χαλαρώσω...
Οι σχέσεις μας με την Αθηνά ήταν όσο τυπικές μπορούσαν να είναι, δεν ήθελα να της δώσω κανένα απολύτως δικαίωμα ...Όμως και η δική της συμπεριφορά ήταν η ανάλογη...Δεν έμπαινε σε χωράφια που δεν την αφορούσαν και κρατούσαμε μια απόσταση ασφαλείας..ήταν κάπως μαγκωμένη μαζί μου αλλά καλύτερα έτσι..
Δευτέρα πρωί ξεκινήσαμε με το μικρό και την Αθηνά για ένα χημείο...Έβγαλαν αίμα και από τους δυο μας...
"Κύριε Γεωργιάδη τα αποτελέσματα θα είναι έτοιμα σε μια βδομάδα" με ενημέρωσε η κοπέλα στην υποδοχή...
"Μπαμπά γιατί μου πήρανε αίμα;;" ωραία ερώτηση, τι λες τώρα σε ένα μικρό παιδί;;
"Στο σχολείο δεν σας μίλησαν για την αιμοδοσία;;"τον ρώτησα ελπίζοντας στο νηπιαγωγείο να ενημερώνουν τα παιδιά για τέτοια θέματα..
"Ναι μπαμπά, μας είπαν ότι οι εθελοντές αιμοδότες σώζουν ζωές και πως ότι υπάρχουν σπάνιες ομάδες αίματος"
"Πολύ σωστά αγόρι μου"τουλάχιστον η Αθηνά τον έστειλε σε καλό νηπιαγωγείο
"Μαμά, εσύ γιατί δεν έδωσες αίμα;;"τώρα να σε δω Αθηνά..
"Φοβάμαι τις βελόνες μωρό μου.." του είπε και ο μικρός άρχισε να την κοροϊδεύει
"Τι λέτε πάμε για παγωτό;;" ρώτησα για να σταματήσει η συζήτηση..
"Γιούπιιιιι" φώναξε ο Ορέστης ενθουσιασμένος...τον άρπαξα και τον φόρτωσα στους ώμους μου.
