Married To An Arrogant Italian

CHAPTER THIRTY FOUR {The Surprise}

Odibe Celestia Salazar's POV

I was at my Penthouse nakauwi na rin ako after what happened kahapon,thank God at buhay pa ako at hindi ko naisipang magpakamatay for all the pain that i's felt..

Naliligo na ako dahil bibisitahin ko si Chloe sa bahay nila so that mailabas ko naman ang sakit at lungkot na nararamdaman ko ngayon and its been a while na din na hindi kami nagkikita dahil puro busy kami sa buhay-buhay namin.

Pagkatapos kong maligo ay agad na akong nagbihis at nagmakeup nang kaunte para hindi masyado halata ang namamaga at nangingitim kong mata dahil sa walang tulog at sa pag-iyak kagabi,i dont want her to saw me mess up again just like what happened when unimportant person leave me and broke my heart.

Pagkatapos kong magbihis ay agad ko nang kinuha ang shoulder bag at lumabas na nang kwarto,pagkarating ko sa elevator ay puro may nakasulat na "Out of order" pwere lang sa isa,pinindot ka na ang button para bumukas,pero nagulat ako at nagtataka kung bakit ang daming balloon na nakalagay sa loob nang elevator at may mga pictures ko din ang nakasabit sa isang colorful yarn at may mga note ding nakasulat sa mirror wall"What is this all about?"nagtataka kong tanong."I'll just going to use the stairs instead"sabi ko at naglakad na papunta sa staircase nung pagikot ko nang door knob ay nakalock"What?!"patili kong sabi sabay nairap na lang ako sa inis"Well it looks like that i dont have any choise but to pic this over design elevator."pumasok na ako sa loob at pinindot na yung papunta sa Ground floor..

Nung biglang may tumunog na music at ang kanta ay "Sorry"by Justin Bieber"What's happening?ang corny naman nang kanta"sabi ko at hindi ko na lang pinansin habang tinitignan ko ang mga litrato at binabasa ang mga sulat ay may isa lang ang tumatak sa isip ko at yun yung"Hi!it's me!I was wondering if after all you like to forgive me,when we were younger,ang free i forget to tell you that i already love you"Hindi ko na natapos ang pagbabasa ko nung bumukas na yung pinto,hindi ko mapigilang matawa dahil sa nakasukat sa sticky paper,mukhang galing lang yan sa Lyrics nang "Hello"by Adele.

Pagkalabas ko sa Elevator ay walang kahit isang tao ang nanduon pati ang mga counter at Etc..kaya bigka akong kinabahan kaya naglakad na lang ako nang mabilis palabas nang building,nung biglang may isang lalaking nakaitim ang damit at nakasuot nang black mask humawak sa dalawa kong kamay habang yung isa niyang kamay ay may hawak-hawak na baril at nakatutok sa ulo ko.

"Ahhhh!!help me!!"sigaw ko pero mas lalong humigpit ang hawak niya.

"Shhhh!!shut up or i will shoot your head!"bulong niya sa tenga ko,nung narinig ko ang boses ay niya ay mukhang familiar pero mas lalaki pa ang tunog..pero ang taray huh!englishero.

"Bitawan mo kasi ako!!Tulong!!"sigaw ko nang malakas,pero ang mga kotse na dumadaan samin ay hindi lang naman kami pinapansin at maslalo pa akong kinakabahan nung biglang may lumabas galing sa loob nang building na mga tao na nakayuko habang may mga nakaitim na mask na mga tao sa likod nila.

"Please!pakawalan niyo lang kami!!"pagmamakaawa ko.

"NO!"galit niyang sabi at maya-maya ay biglang tumawa"but in one Condition"sabi niya sakin sabay may lumapit na lalaking nakamask sakaniya at may inabot na Kamera.

"Ano yan!"kinakabahan kong sabi.

"Papakawalan ko lang kayo kapag gagawin mo ang ipapagawa namin sayo at kung hindi,hindi mo na rin makikita ang taong toh!"sabay pinakita niya sakin ang isang Video na may nakaupo na lalaki sa gitna nang madilim na lugar"Look at it!"sabi niya sabay inilapit niya sakin.

"Ah!leave me alone!let to of me!"sigaw niya,nung nakita ko ang lalaking nasa Video ay biglang bumilis ang tibok nang puso ko sa kaba.

"Wag!!"napasigaw na lang ako nung nakita kong binubugbog si Niccolo"Wag!!wag niyo siyang saktan!!please!! parang awa niyo na!"halos maiyak-iyak na ako sa nakikita ko,duguan na si Niccolo at nakadapa na sa sahig at hinang-hina na siya.

"Ano!?gagawin mo o hindi!?"sabi niya sabay ibinalik na yung Camera sa lalake.

"Pano ko kaya gagawin eh wala naman kayong sinasabi pa kung ano ang gagawin ko?!"naiirita kong sabi.

"Tumingin ka jan!!"sabi niya at ipinaharap ako sa mga dumadaang kotse nung biglaang may lumabas na mga truck at may nakasukat"I'm"every letter ,one truck or car"sorry for hurting you!i Love you and i will never cheat on you,believe me or not i am telling the truth,I love you mi amore"pagkatapos ko yung basahin ay ulit nagsalita ang stranger.

"Oh ano?!"matapang niyang sabi.
"Sino ka ba talaga?"nagtataka kong tanong.

"Will you forgive me my Love?"sabi niya sabay tinanggal niya yung mask niya.

Nung narealize ko na si Niccolo pala toh ay agad kong tinapakan ang kaniyang paa at nung nabitawan niya ako ay agad ko siyang sinigawan.

"How Dare You!!you scared me like hell!i thought it was real!"sigaw ko sakaniya na sobrang galit."I hate you!"pagkatapos ko yung sinabi ay tinalikuran ko na siya at nagulat ako nung pagkatalikod ko dahil nakita ko sila Mommy,Daddy at si kuya pati din yung mga Family ni Niccolo at ang mga kaibigan ko habang nakatingin sila sakin na mukhang nagmamakaawa.

"Pleassssse!"they said it in unison"Please forgive him"they said it once again in Unison.

"What?!Mom?,Dad? pati ba naman ikaw kuya?"sabi ko sakanila na sobrang nagtataka sabay nilingon ko si Niccolo at nakita ko naman na parang sumesenyas and parang ang tuwa-tuwa pero nung nakita niya akong nakatingin sakaniya ay agad naman siyang tumiggil at biglang naging malungkot at nagkukunwaring walang ginagawa.

"Sige Odine,kung alam mo lang kung pano siya lumuhod sa harap namin para tulongan siya sa planong toh for sure matatawa at maawa"sabi ni kuya na mukhang natatawa.

"Oo nga bess!patawarin mo na yan!halata namang mahal na mahal ka niya eh na gagawin niya talaga ang lahat para lang mapatawad ka niya."sabi naman ni Chloe sakin.

"Sige na anak,kawawa naman,hindi bahay sainyo na malulungkot,pumapangit at tumatanda kayo tignan."sabi naman ni Mommy.

"Sige na!!"sigaw nilang lahat sakin.

"Hayys!!"napabuntong hininga na lang ako at lumingon kay Niccolo habang nakataas ang kilay"Really?do you really deserve my forgives?after everything that you have done?"tanong oo sakaniya while my arms are crossed over my chest.

"Yes Odine!"sabi niya sabay lumuhod siya sa harap ko at hinawakan ang dalawa kong kamay"Im sincerely saying Im sorry,i do really regret everything that i have done"pagmamakaawa niya.

"Sige na,patawarin mo na siya,yung nakita mo?wala yun!nagsuka lang siya sa damit niya kaya nakaboxer lang siya,wala kasi siyang dalang extrang damit eh,but i promised to you that nothing happened between the two of us dahil hindi naman kami magkatabi,actually umuwi ako sa bahay at pinabantayan ko na lang siya,kaya sige na!please forgive this poor guy kneeling infront of you"sabi niya sabay ginulo-gulo niya ang buhok ni Niccolo.

Kahit naaasar ako sakaniya ay nabasan naman yung sakit na nararamdaman ko,now i know"Okay na!!tumayo ka na nga jan!!"naiinis kong sabi sakaniya sabay pinatayo ko siya.

"So what?napatawad mo na ba ako?"sabi niya habang nakahawak parin siya sa kamay ko.

I nodded at him and said"Yes!napatawad na kita!!"sabi ko sakaniya na mukhang nagtatampo parin.

"What!?yes!Woah!!"sigaw niya sabay binuhat niya ako at inikot-ikot habang yung mga tao naman ay nagtitilian at nagsisigawan.

"Ibaba mo nga ko!!"sabi ko sakaniya at agad naman niya akong sinunod tapos lumapit siya na may kalsada at sumigaw

"Woah!!bati na kami!!napatawad na niya ako!!"sigaw niya sa buong lugar.

"Tumiggil ka nga!!mukha ka nang baliw!!"sabi ko at tumiggil naman siya.

"Thank you Odine"sabi niya habang hawak-hawak niya ang pisngi ko."I love you"pagkatapos niya yung sabihin ay hinalikan naman niya ako.

Pagkatapos ay sinagot ko din siya"I love you too Niccolo Piero Dominico"sabi ko at hinalikan siya ulit at nagsigawan naman ang lahat nang mga tao.