How Long Will I Love You? | Book 1

Chapter XLVI: Sacrifice

"Sacrifice it's what we do for the people we love."

The sun was setting fast as the group of Wiccans with Kirlos and Caroline was heading up. Unti unti nang nawawala ang liwanag at napapalitan na ng dilim, parang ang pag asa ni Caroline na makaalis sa panig ni Severino. Hindi niya maiwan si Kirlos dahil nagbabanta ito sa kanya at sa pamilya ng lalakeng natutunan na niyang ibigin.

Nanatiling tahimik sina Caroline at Kirlos sa likod habang tinatandaan nila ang daan na dinadaanan nila. He was looking around when he realized sa di kalayuan ay nakasunod sa kanila ang sasakyan ni Severino kasama ang anak nitong si Ursula. Naka convoy pala sila. Tila wala silang takas dahil nakasunod ito sa kanila at may isa pang sasakyan sa unahan nila.

"Kirlos.." she called out to him holding her head na parang sumakit itong bigla.

"Anong nangyayari? Are you okay?" kinuha niya ang mukha ni Caroline na hindi mapakali.

"Sasalubungin tayo ng mga Occulto, malapit na sila...nasa bahay niyo ngayon sina Kathryn." she said as if recalling something from her memory. It was known that Caroline can read minds, can foresee the near future. May kakayahan siyang magkaroon ng mga pangitain lalo na kung may kinalaman sa mga mahal niya sa buhay.

"Sina Nanay? Nandoon sila kila Nanay?" may takot sa boses niya. he was scared that the witches have found out about his doings against Daniel and will seek revenge.

"No..wala silang gagawin sa kanila..in fact..they're already heading our way." she said finally opening her eyes after she saw her mother Rebecca, Daniel got inside a black vehicle and drove towards the road they took earlier.

Nagtinginan sina Kirlos at Caroline. Naiipit sila ngayon. Sa parating na Occulto at sa grupo ng mga Eiraya na sinusundan sila. She is sure that it will be impossible that they won't meet halfway, it's either sila ang maabutan o uunahan nila.

Bago pa man nakapagisip si Caroline ng gagawin ay naramdaman na niya ang kakaibang pakiramdam. Ang pakiramdam ng may palapit na Eiraya, isang bagay na hindi nagagwa ng isang Wiccan.

"They're here." she whispered to him, pagkasabi niya noon kay Kirlos ay malakas na napahinto ang break ng naunang sasakyan dahilan upang mapahinto rin ang sasakyan na sakay sila. Natakan ang mga Wiccan sa loob kung ano ang nangayri .

Kitang kita ni Caroline mula sa likod ang paglabas ni Rueben at Estrelle sa sasakyan na humarang sa kanila. May mga iba pang bumaba mula doon. Mga lalakeng nakabihis na parang uniporme ng militar, mga apat sila at ang isang babaeng naka all black, naka ayos na parang si Lara Croft. Mukha siyang babaeng fighter.

Nakita rin nilang nagsibabaan ang mga lalake Wiccan sa unang sasakyan at hinarap sila.

"Bumalik daw tayo, may mga Eiraya na humarang!" sigaw ng isang Wiccan sa nagmamaneho pagkatapos niyang makatanggap ng tawag na duda ni Caroline ay mula sa kasamahan nila sa unahan. Mabilis niyang tinawagan si Severino na may kaunting distansiya pa mula sa kanila.

"Maestro, tatambangan po tayo...I suggest we terminate this route, magiba na po kayo ng daan...opo..opo..kame na ang bahala sa mga Eiraya.Ano ho?Opo..opo..masusunod po Maestro." narinig ni Caroline na kausap ito sa cellphone.

Pagkababa niya ng telepono ay dali dali niyang pinalabas mula sa sasakyan si Kirlos at si Caroline. Dalawa silang hawak ang mga kamay nila patalikod at pinalakad sila , sinalubong ngayon sila ng isang putting sasakyan. Bumaba si Ursula at madaling pinapasok si Kirlos at Caroline sa loob.

"Bilisan niyo!" utos pa nito. Sa palagay nila ay isasama sila ng mga ito kung saan man sila tutungo.

Tinignan lang ng masama ni Caroline si Ursula pero wala rin siyang nagawa at sumakay kasama ni Kirlos sa likod.