Gifted✔

HOOFDSTUK 2

'Tzzzzz, tzzzzzz. Tzzzzz, tzzzzz. Tzzz....'
Ik neem snel mijn mobiel op en hoor de vrolijke stem van Anne door het apparaat schreeuwen: "hey, meid! Bel ik ongelegen?" Ik ben met mijn geschiedenishuiswerk bezig, gecombineerd met wat harde muziek en YouTube filmpjes, maar geschiedenis is nog steeds verschrikkelijk saai. Daar valt niks aan te veranderen. Ik ben dolblij dat ik nu een excuus heb om te stoppen.

"Nee hoor, je belt op een perfect tijdstip." zeg ik zo blij dat het bijna sarcastisch lijkt. Het is typisch iets voor Anne dat ze het niet merkt en ze zegt: "Oké, ik bel dus om te vragen of je zin hebt om mee te gaan kamperen in het bos vanavond met Lena, Max, Niels en ik natuurlijk."

Ik vind het bos overdag al eng met al die beestjes en geluiden. Hoe moet het 's nachts dan wel niet zijn? Ik kan me voorstellen hoe Anne nu draaiend op haar bureaustoel zit te wachten op mijn antwoord met hoopvolle ogen en ik zeg dan toch: "Ja, lijkt me leuk." Ik ben nu best blij dat Anne niet kan inschatten of mensen iets menen of niet.

"Yeah! Is het goed als we om 8 uur bij mijn huis afspreken?" zegt Anne enthousiast. "Oké, bye!" "See you later, alligator!"

Ik hang op en leg mijn telefoon aan de oplader voor vanavond. Het schermpje licht op en ik zie dat ik nog tijd heb om snel wat te eten en mijn spullen in te pakken.

Ik klap mijn geschiedenisboek dicht en mik het op mijn veel te hoge huiswerkstapel. Ik ren met twee treden tegelijk de trap af en sla het laatste deel van de trap over.

"Mam! Mag ik vanavond gaan kamperen met wat vrienden?" schreeuw ik richting de werkkamer van mijn moeder Margo. Mijn moeder is altijd thuis alleen dan moet ze soms wel werken en mijn vader Remco is meestal op reis, zoals nu.

"Is goed liefje, er staat eten op de tafel!" schreeuwt mijn moeder terug. Ik had dit antwoord al verwacht; mijn moeder is erg makkelijk in dit soort dingen en ze lijkt totaal niet op de standaard type moeders waar ik mijn vrienden over heb horen praten. Van die moeders die nog steeds overbezorgd zijn om hun 16-jarige kinderen.

Ik loop naar de tafel en zie daar inderdaad een bord met risotto staan. Ik verslind snel de risotto en ren naar zolder. Ik grijp mijn slaapzak, matje en een grote tas. Ik neem alles mee naar mijn kamer en vul de tas met alles wat ik nodig zal hebben + een grote zak snoep.

Ik loop deze keer rustig de trap af, moe van al het rennen. Ik pak mijn fiets en roep: "Doei!"

Ik spring op mijn fiets en fiets naar Anne.

***°°••.••°°***~^~-•.•-~^~***°°••.••°°***

461 woorden
Het is nu nog saai, maar volgend hoofdstuk word het spannender. Oeps! Spoiler.
Grtsssss
Eef